بـــرایم بـــمان VIP

_ یادت رفته فیتیشِ میزِ مدیر گروه داشتی و تو همین‌ دانشگاه، لباس زیرتو دراوردم!

از وقاحتش تمام اجزای بدنم گر گرفت.

چانه‌ام را محکم فشرد. مقنعه از سرم افتاد و با جمله‌ی بعدی‌اش قلبم شکست:

_ یه دختر دهاتی خوشگل که اومده بود شهر تا پسر پولدار تور کنه!

_ دستتو بکش کنار.

با زور مردانه‌اش محکم‌تر چانه‌ام را فشار داد:

_ گرسنه که مونده بودی، دنبال من و ماشین مدل بالام موس‌موس می‌کردی شاپرک! چی شد که می‌گی منو نمی‌خوای؟

_ از حراست می‌آن. برو کنار. بذار برم…

خودش را بیش‌تر بهم چسباند. کمر خورد به میز پدرش. استرش داشتم کسی بیاید داخل یا کلاس پدرش که استادمان بود تمام شود.

_ دوست‌پسر جدید پیدا کردی؟ اونم یه راننده اسنپ اوسگول؟؟؟ به نظرت من می‌ذارم بری زیرِ یکی دیگه؟

سعی کردم هلش بدهم عقب:

_ خفه شو محمدحسین… خفه شو!

با دست دیگر پهلویم را فشار داد:

_ _ دروغه؟ کل دانشگاه می‌گن با یه راننده دوست شدی.

توی دانشگاه و دفتر استاد ملوکیان بودیم. پسر مدیر گروه بود.
مردی سختگیر، خشن و حساس که من را تبدیل کرده بود به دختری منزوی و تنها.

_ برو عقب…

با صدای خمار لعنتی‌اش گفت:

_ شورتت هنوز تو کشوی همین میزه…

_ خفه‌شو… دیگه نمی‌خوامت!

_ زنم بودی! پول اجاره‌خونه‌تو من می‌دادم. یخچالتو من پر می‌کردم. الان عاشق یکی ذیگه شدی؟

_ دیگه اجازه نمی‌دم تحقیرم کنی. گمشو!

گریه‌ام درآمد. اشک‌ها دانه‌دانه ریختند روی گونه. او چه می‌دانست از یتیمی! از کشته شدن پدر و مادر! از تنها کار کردن و بی‌پول بودن در دوره‌ای که به زور می‌شد شکم خود را سیر کرد.

من فقط برای اولین بار در زندگی عاشق شده بودم و او یک بیدل سنگ‌دل بود که از عذاب دادنم لذت می‌برد.

یک‌دفعه وحشیانه هجوم آورد سمتم. با خشونت خم شد و لبش را به گردنم رساند. نفسم رفت. نمی‌خواستمش… من عاشق شده بودم!

در باز شد و ناگهان چند دانشجو و استاد ملوکیان…

***

چند ساعت بعد

_ پسره رو بیارید.

چند مرد قوی‌هیکل محمدحسین را کشان کشان می‌آوردند سمت برسام که کت بلند سیاه پوشیده و در وسط انبار نیمه‌تاریک ایستاده بود.

محمدحسین عربده می‌کشید:

_ ولم کنید! ولم کنیییید! شماها کی‌اید؟؟

پرتش کردند زمین حلوی پای برسام.
خون از سر و صورتش می‌ریخت.

_ برسام هامون هستن! ولی «شیّاد» صدام می‌کنن! می‌دونی چرا؟

رنگ از صورت محمدحسین پریده بود.

_ چون آدما رو نمی‌کُشم؛ بلکه بلایی سرشون میارم تا التماس کنن بکشمشون. رفتی سمت شاپرک؟

_ تو… تو مگه راننده اسنپ نبودی؟ تو کی هستی؟

برسام به یکی از مرد‌ها اشاره کرد. با ظرف اسید آمد سمت محمد حسین. باراین دهن و دستت کاری می‌کنم که دیگه سمت دختری که تو زندگی منه نری!

یک‌دفعه ظرف را خم کردند و نعره وحشت‌آلود و دردناک محمدحسین به هوا رفت…

https://t.me/+jvnqP2HujaIwYTVk

نمی‌دونستم واقعا کیه! فکر میکردم یه راننده اسنپه! ولی اون «برسام هامون» بود. رئیسِ یه دم‌ودستگاهِ مخوفِ چندشبکه‌ای. با یه لقب ترسناک که همه ازش وحشت داشتن.
حالا اون با هویت جعلی اومده اردبیل! سر راه من قرار گرفته و با یه اسم دروغین، وارد زندگی من شده… نمی‌دونستم نقشه داره و منم جزو بازیشم…
ولی سرنوشت زد زیرِ صفحه‌ی بازی!
اون واقعا عاشقم شد! عاشقِ منِ کم‌سن و بی‌خونواده‌ای که حتی از روستای محل زندگیش تو لاهیجان طرد شده…
یه شب بهم ‌گفت: شاپرک، شاهرگ من تویی…
ولی حالا نوبت من بود تا بازی کنم! به خاطر همین…
https://t.me/+jvnqP2HujaIwYTVk
https://t.me/+jvnqP2HujaIwYTVk

تو اتاق بچه داری نوار بهداشتی خونیت رو عوض میکنی ؟

با شنیدن صدای مردی که به اصطلاح همسرم محسوب میشد ، سریع دست روی پایین تنه ام میگذارم

_ تو رو خدا برو بیرون .... لباس ندارم

پوزخند میزند
بی اهمیت به حرفم ، جلو می آید و پسرک چندماهه اش را از روی تخت بلند میکند

+ اون چند گرم گوشت لاپات واسه من تحریک کننده نیست !
زیاد به خودت سخت نگیر
لخت هم بچرخی ، فرقی به حال و روزت نمیکنه !

در چشمانم خیره میشود تا مطمئن شود روحم را زخم زده
قلبم را زیر پا له کرده
و تمام ذوق چشمانم را در هم دریده

_ ام..امیر من ... من ترسیدم یک وقت بچه بیوفته زمین . مجبور شدم ... اینجا عوض کنم

نگاهی به بسته نوار بهداشتی میکند

+ زود این کثافتو جمع و جور کن
یک ساعت دیگه امیروالا خان میاد !
خوش ندارم روی فرش خون بپاشه

و بعد زیر لب زمزمه میکند

+ بی فرهنگ !

او از اتاق بیرون میرود و اما در ذهن من یک کلمه تکرار میشود

" امیروالا خان یک ساعت دیگر می اید "

پدربزرگم !
همانی که مرا در عمارت زندانی کرده بود و مرا به کارگری گرفته بود
و در نهایت عمویم مرا نجات داد ....
گفت با امیر حسان ازدواج کنم و از پسرک چند ماهه اش مواظبت کنم !

و حال بعد از چند ماه چرا امیر والا خان می خواست به اینجا بیاید ؟!

https://t.me/+utS31KWVHoU5NGRk

اتاق را جمع میکنم
خانه را هم

امیر با پسرکمان ، ساروین ، مشغول است

_ چای هم دم کنم ؟

بی آنکه نگاهم کند لب میزند

+ نه .... زودی میاد و میره !
امانتیش رو قراره ببره

از اشپزخانه بیرون می آیم
روی مبل کنارش مینشینم و دست کوچک پسرکمان را میگیرم

_ امانتی داره اینجا ؟

گوشه لبش بالا میرود
همزمان که صدای زنگ در به گوش میرسد ، میگوید

+ اومده نوه گلش رو ببره جایی که لیاقتش رو داره .... سوین خانم !

سوین ؟!
مگر اینجا جز من ، سوینی وجود داشت ؟

ترسیده در خود جمع میشوم که صدای زمخت پدربزرگ به گوشم میرسد

× کجاس این دختر ؟
بگو بیاد ، وقت ندارم باید برم

امیر او را به خانه دعوت میکند
نگاه بی حسش ، رویم می افتد

× چاقش کردی امیر !
سالار اینطوری نمیپسنده

سالار ؟!
باغبان عمارت ؟!

_ پ..پدربزرگ

امیر خودش را با ساروین مشغول کرده
نگاهم نمیکند
شرمنده است ؟!
نه .... فکر نمیکنم !

× لباس مِباس داری بردار بیا پایین
یالا دختر ... دیرم شد !

امیر میگوید

+ همه رو من واسش خریدم آقا جون .
از خودش چیزی نداره ..... ببرینش همینجوری !

هق میزنم

میخواهم سمت اتاق فرار کنم که پدربزرگ بازویم را میگیرد و میکشد

و به امیر میگوید

× صیغه رو باطل کن
واست دختر مورد نظرتو پیدا کردم ، فردا عقدتون کنم !

مرا با خود میکشد و برایش مهم نیست که کفش ندارم و پاهایم خراش برداشته اند


( یکسال بعد )


دخترکش را در آغوشش جا به جا میکند و مقابل خانه امیر حسام می ایستد

مردک ، نمیدانست روزی که او را به پدربزرگش سپرده حامله بوده !
نمیدانست دخترک به خونریزی افتاده بوده
نمیدانست باید از او مراقبت کند به جای پیشکش کردنش ....

و او بعد از رسیدن به عمارت فرار کرده بود
حال ... بعد از یکسال ، دیگر پولی برای بزرگ کردن دخترکش نداشت

زنگ را میزند و کمی بعد صدای متعجب امیر حسام می آید

+ سوین تویی ؟

https://t.me/+utS31KWVHoU5NGRk
https://t.me/+utS31KWVHoU5NGRk