مجله هنرى ژوان🌱

@zhuanchannel
نتیجه تحقیقات جدید: هوای داخل خانه‌ها ممکن است آلوده‌تر از بیرون باشد

محققان دانشگاه بیرمنگام بریتانیا میزان
ذرات معلق (PM) را در چند خانه طی دو هفته اندازه‌گیری کردند.
نتایج نشان داد که میزان آلودگی هوا در این خانه‌ها از هوای بیرون بیشتر بود.

در یکی از این خانه‌ها ۹ روز سطح آلودگی از حد مجاز تعیین‌شده توسط سازمان جهانی بهداشت برای ذرات PM2.۵ بالاتر رفته بود.

کاترین راسبون، یکی از پژوهشگران این تحقیق، می‌گوید: «این مطالعه نشان می‌دهد که پایش آلودگی هوای داخل خانه ضروری است، زیرا حتی در صورت مناسب بودن کیفیت هوای بیرون، ممکن است هوای داخل خانه ناسالم باشد.»

او تاکید می‌کند که میزان آلودگی در هر خانه متفاوت است و نمی‌توان فقط با بررسی یک نقطه، تصویری دقیق از وضعیت کلی به دست آورد.

_چه عواملی باعث افزایش آلودگی هوا در خانه می‌شود؟

اووین رز، از دیگر پژوهشگران این مطالعه، می‌گوید: «با افزایش زمان کار در خانه، درک عواملی که بر کیفیت هوای داخل خانه تاثیر می‌گذارند بیش از پیش اهمیت دارد.»

این محققان دریافتند که عوامل متعددی از داخل و خارج بر میزان آلودگی ذرات معلق در محیط‌های داخلی تاثیر می‌گذارند.

راه رفتن و حرکت افراد داخل خانه باعث افزایش ذرات معلق PM۱۰ (ذراتی با قطر ۱۰ میکرومتر یا کمتر) در هوا می‌شود.

همچنین فعالیت‌هایی مانند آشپزی، سیگار کشیدن و استفاده از وسایل گرمایشی از منابع اصلی ذرات ریز PM2.۵ هستند که قطر آن‌ها ۲.۵ میکرومتر یا کمتر است.

هوای بیرون نیز می‌تواند از طریق در، پنجره‌ و حتی درزهای ساختمان وارد خانه شود و آلودگی را افزایش دهد.

برای مثال در یکی از خانه‌های بررسی‌شده، وجود یک دریچه خروجی آشپزخانه رستوران در نزدیکی خانه باعث شد سطح آلودگی داخل آن به طور چشمگیری افزایش یابد.

_چگونه آلودگی هوای داخل خانه را کاهش دهیم؟

مرتب جاروبرقی بکشید
یکی از بهترین راه‌ها برای کاهش ذرات آلاینده در خانه، جارو زدن منظم فرش‌ها و موکت‌ها است. استفاده از جاروبرقی با کیفیت مناسب کمک می‌کند که ذرات آلاینده به طور موثر جمع‌آوری شوند و دوباره در هوا پخش نشوند.

_برای کاهش بیشتر آلودگی یا پیشگیری از آلرژی، کفپوش‌های چوبی گزینه بهتری هستند.
همچنین، نپوشیدن کفش در خانه، شستن منظم ملحفه‌ها و تکاندن وسایل غیرقابل شست‌وشو در فضای باز می‌تواند به کاهش آلودگی کمک کند.

اگر کیفیت هوای پاک باشد، باز کردن پنجره‌ها می‌تواند به خروج ذرات آلاینده کمک کند.

_اگر خانه شما در نزدیکی خیابان‌های شلوغ است، بهتر است در ساعات اوج ترافیک پنجره‌ها را باز
انجمن خدمات مهندسی ساختمان
بریتانیا (BESA) توصیه می‌کند که میزان آلودگی منطقه خود را پایش کنید و در روزهایی که آلودگی کمتر است، مدت بیشتری پنجره‌ها را باز بگذارید.

محققان متوجه شدند در یکی از خانه‌های بررسی‌شده که آلودگی داخلی کمتری داشت، ساکنان آن در طول روز پنجره اتاق‌خواب خود را باز می‌گذاشتند.

در هر سه خانه‌ای که در این مطالعه بررسی شدند، سیستم گرمایش مرکزی و اجاق گاز از نوع گازی بود.
جایگزین کردن اجاق گازی با اجاق برقی می‌تواند سطح آلودگی داخل خانه را کاهش دهد.

اجاق‌های گازی، علاوه بر انتشار ذرات معلق ، آلاینده‌های مضری مانند دی‌اکسید نیتروژن را نیز در هوا پخش می‌کنند.

پژوهشی در یکی از دانشگاه‌های اسپانیا نشان داده است که این اجاق‌ها سالانه در اروپا عامل مرگ زودرس حدود ۴۰ هزار نفر هستند.

پژوهش‌ها نشان داده‌اند که استفاده از اجاق برقی می‌تواند میزان دی‌اکسید نیتروژن داخل خانه را تا ۵۶ درصد کاهش دهد.

استفاده از هود و هواکش آشپزخانه می‌تواند به کاهش چربی، دود، بو و رطوبتی که هنگام پخت‌وپز در هوا باقی می‌مانند کمک کند.
بهتر است هنگام آشپزی این دستگاه‌ها را روشن کنید و بعد از پایان کار هم برای مدتی آن‌ها را روشن بگذارید تا هوای خانه تصفیه شود.

یورونیوز

@zhuanchannel
چرا بهتر است گاهی «عقب عقب» راه بروید؟

این حرکت که در نگاه اول غیرمعمول به نظر می‌رسد، «پیاده‌روی معکوس» یا پیاده‌روی رو به عقب نام دارد و به دلیل تأثیر مثبت بر تعادل، تقویت عضلات کمتر استفاده‌شده و حتی بهبود عملکرد شناختی مورد توجه قرار گرفته است.

برخلاف پیاده‌روی رو به جلو که بیشتر روی مچ پا تأثیر می‌گذارد، پیاده‌روی به عقب فشار بیشتری بر روی لگن و زانوها وارد می‌کند.
این تغییر ظریف در حرکت، گروه‌های عضلانی متفاوتی را فعال کرده و به بهبود قدرت و انعطاف‌پذیری کمک می‌کند.

نیکول هاس، متخصص ارتوپدی در کلرادو، درباره این روش می‌گوید:
«به نظر من یکی از مهم‌ترین مزایای پیاده‌روی به عقب ، تغییر در نحوه توزیع فشار بر بدن و ایجاد چالشی جدید برای مغز و سیستم تعادل است. این حرکت الگوی راه رفتن را تغییر می‌دهد و باعث می‌شود عضلات، تاندون‌ها، بافت‌های همبند و مفاصل به شکل متفاوتی درگیر شوند».


جانت دوفک، استاد علوم حرکتی و تغذیه در دانشگاه نوادای لاس‌وگاس، بیش از ۲۰ سال است که روی تأثیرات پیاده‌روی معکوس تحقیق می‌کند.

مطالعات او نشان داده‌اند که این روش انعطاف‌پذیری کمر و همسترینگ را افزایش می‌دهد، درد کمر را کاهش می‌دهد و تعادل و ثبات بدن را بهبود می‌بخشد.
به همین دلیل، این شیوه اغلب در فیزیوتراپی و برنامه‌های توان‌بخشی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

کالج آمریکایی پزشکی ورزشی اعلام کرده که پیاده‌روی معکوس در هر دقیقه ۴۰ درصد بیشتر از پیاده‌روی سریع به جلو کالری می‌سوزاند.

همچنین طبق مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۴ در ژورنال بین‌المللی انتشارات علمی و پژوهشی منتشر شد، زنانی که اضافه‌وزن داشتند و بین ۲۰ تا ۴۰ ساله بودند، پس از یک برنامه ۶ هفته‌ای پیاده‌روی به عقب، کاهش چربی بدن و بهبود تناسب‌اندام را تجربه کردند.

داین مک‌کیبن رایس
مدیر کلینیک Validus Sports Injury در لندن، در این باره می‌گوید: «اگر به دنبال تمرینی مؤثر برای تقویت عضلات همسترینگ و سرینی هستید، یک کمربند به یک سورتمه وزنه‌دار ببندید و فقط ۱۰ تا ۱۵ یارد به عقب راه بروید. نتیجه‌اش شما را شگفت‌زده خواهد کرد».

یک مطالعه در سال ۲۰۱۹ نشان داد که افرادی که هفته‌ای ۳ تا ۴ بار و به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه به عقب راه می‌رفتند، در مقایسه با کسانی که فقط به جلو راه می‌رفتند یا تحرک نداشتند، پیشرفت بیشتری در تعادل و ثبات بدن داشتند.

دکتر آشوی نی نادکارنی، استادیار روان‌پزشکی در دانشکده پزشکی هاروارد، درباره فواید شناختی پیاده‌روی معکوس می‌گوید:
«راه رفتن به عقب باعث بهبود عملکرد ذهنی می‌شود، زیرا آگاهی مکانی و هماهنگی حرکتی را تقویت می‌کند. از آنجا که این فعالیت نیازمند تمرکز و دقت بیشتری است، می‌تواند عملکرد اجرایی مغز را نیز بهبود بخشد».


این روش برای افرادی که از درد مفاصل یا آرتروز رنج می‌برند نیز مفید است.
برخلاف پیاده‌روی معمولی که فشار زیادی بر کشکک زانو وارد می‌کند، پیاده‌روی به عقب فشار کمتری بر این ناحیه وارد کرده و در عوض عضلات چهارسر ران را تقویت می‌کند.

این عضلات به ثبات زانوها کمک می‌کنند و از بروز آسیب جلوگیری می‌نمایند.


جانت دوفک، متخصص علوم حرکتی، درباره میزان تأثیرگذاری این تمرین می‌گوید: «مانند هر تمرین ورزشی دیگر، فواید پیاده‌روی به عقب به سطح آمادگی جسمانی هر فرد بستگی دارد. همچنین می‌توان سرعت و شیب مسیر را تغییر داد تا تمرین شدت بیشتری پیدا کند».


با توجه به این موارد، رعایت نکات ایمنی برای کسانی که قصد امتحان این روش را دارند ضروری است. دوفک در این زمینه توصیه می‌کند:

«هنگام تمرین، دقت کافی داشته باشید. استفاده از تردمیل می‌تواند خطرات احتمالی را کاهش دهد. همچنین قبل از شروع اطمینان حاصل کنید که مسیر شما عاری از موانع است. اگر احساس نگرانی می‌کنید، می‌توانید از یک همراه بخواهید که مسیر را برای شما بررسی کند».

@zhuanchannel
ماه رمضان در دوره قاجار

به جز مقدسینی که قبل از افطار راهی مسجد می‌شدند و آنها که دم صبح هم همین کار را می‌کردند، دسته سومی هم بودند که شب را به قمار صبح می‌کردند و می‌گفتند اگر به این سرگرمی مشغول نشوند، ناچارند بخوابند و روز دیگر خواب نمی‌روند و روزه برای آنها مشکل خواهد شد.

این دسته بیشتر اعیان زادگان بودند
ولی در هر حال روزه را می گرفتند، چون اگر نمی‌گرفتند،درخانه خودشان هم، جا نداشتند.

مرحوم «احمد منشور» می‌گفت
با برادرم «موقر»در مجلس قمار تا صبح مشغول شدیم چون به سحری نرسیدیم روزه را خورده بعد به منزل آمدیم خبر روزه خوری ما زودتر از خودمان به منزل رسیده بود همینکه وارد شدیم مادرم از ما رو گرفت.

چند روز با ما مثل جذامی‌ها رفتار می‌کردند قدغن شده بود نوکرها به ما نزدیک شوند.

غذایی اگر می‌آوردند، در اتاق می‌گذاشتد و فرار می‌کردند. ظرف‌های غذای مارا علی حده در حضور ما کنار حوض، خاک‌مال می‌کردند تا بالاخره با وساطت برادر بزرگتر مارا توبه دادند و دوباره به عضویت خانه پذیرفتند.

برای خوردن روزه نیاز بود که طبیبی تصدیق مرض بدهد، اطبای آن دوره حتا اطبای یهودی ولو برای روزه خوری هم احترام تصدیق خود را داشتند و تصدیق دروغ نمی‌دادند.

محال بود وقت افطار صدای فقیری از کوچه بلند شود و چندین نفر داوطلب به سمتش نروند.

دراین ماه کار تعطیل می‌شد و مردم به عبادت مشغول می‌شدند .
طلبکار، سر وقت بدهکار نمی‌رفت .
ادارات دولتی باز بود اما کسی مراجعه نمی‌کرد. مرافعه شرعی در دفتر علما متوقف می‌شد . محصلین دیوانی به سراغ مطالبه بدهکاری نمی‌رفتند.

در خانه‌ها کسی به نوکرها امر و نهی نمی‌کرد.
اگر بنایی نیمه‌تمام بود صاحب کار، بیش از نصفِ روز کار نمی‌کشید اما اجرت روز کامل را میداد . خلاصه اینکه مردم در همه چیز رعایت یکدیگر را می‌کردند.