یگانه مهر

هایکو کوتاه‌ترین گونه شعری در جهان است که مبدع آن ژاپنی‌ها هستند. هایکوهای ژاپنی از ۱۷ هجا یعنی از سه واحد پنج‌تایی، هفت‌تایی و پنج‌تایی تشکیل شده‌اند.

این هایکو‌ها علاوه بر ۱۷ هجا باید دارای کی‌گُ (kigo) یعنی نشانه‌ فصلی و کی ره‌جی (kireji) (استقلال معنایی هر واحد) باشند.

هایکو‌ها در نگاه من کوتاه‌ترین فیلم‌نامه‌هایی هستند که نوشته می‌شوند و به قولی فقط باید نظاره‌گر تصویری بود که شاعر با همه احساسش آن را در قالب کلمات ریخته و ما را در شهود و حضوری ناب سهیم کرده‌است.

این روز‌ها همه زبان‌ها و ملیت‌ها برای خودشان صاحب هایکو شده‌اند؛ هایکوهای آمریکایی داریم تا هایکوهای فیلیپینی!

و فارسی زبانان نیز در این مسیر گام‌هایی برداشته‌اند و بعضی از کتاب‌های منتشر شده واقعاً هایکوهای نابی در خود دارند و البته نگذریم از تاثیرگذاری و جریان سازی وبلاگ‌هایی چون فوتوهایکو که حاصل تلاش معصومه فخرایی- و کمی هم کمک من و سایر دوستانم ـ بود و از اردیبهشت سال ۸۵ آغاز به کار کرده است.

هساشعر نیز که ادیبان گیلانی و در ادامه مازندرانی به ابداع و نوشتن آن دست یازیده‌اند، به دلیل کمی گویشوران گیلکی شاعر یا علاقه‌مند، پیشرفت خاصی نکرده و احتمالا نمی‌کند.

شباهت هساشعر یا اساشعر به هایکو در نگاه دقیقش به طبیعت است در برخی موارد و نمی‌شود به عنوان یک نوع شعری به آن نگاه کرد.

می‌ترسم از بقیه انواع جدید در شعر کوتاه فارسی و این همه اصرار در نامگذاری شعرهایی که می‌نویسیم بگویم و به دوستانم بربخورد؛ بنابراین سخن را کوتاه می‌کنم.

انجمن هایکوی ایران به زودی خودش را جدی‌تر معرفی خواهد کرد و ما نیازمند حمایت همه کسانی هستیم که هایکونویسی فارسی را دوست دارند.

آنچه در ادامه می‌خوانید همه آنچه در هایکو اتفاق افتاده و می‌افتد، نیست و مطمئناً هایکوهای درخشان‌تری هستند که بعد‌ها در ستونی در همین همشهری جوان به سراغ آنها
خواهیم رفت.

#ادبیات
#شعر
#موسیقی

@yeganeh_mehr‌‌‌‌‌‌‌‌‌
یا:
t.me/yeganeh_mehr