یه تلنگر از من به شما:(اندکی وقت بزارید و بخونید )
بهتره از شرم دادن برای تغییر آدمها دست بردارید.
شرم فاصله میندازه،
اعتماد به نفس رو خرد میکنه و روان رو زخمی میکنه.
اثر شرم انقدر عمیقه که میتونه استخوانهای روان آدم رو بشکنه.
شرم نه تنها درد میاره بلکه پیوندها رو هم از هم میپاشه.
شاید شرم دادن راه آسونتری باشه.
تحقیر کردن سریع نتیجه میده و حس قدرت لحظه ای میاره اما این نتیجه ها سطحی و موقته.
شرم فقط دیوارهای دفاعی طرف مقابل رو بلندتر میکنه، خشم و ترس رو در وجودش بیدار میکنه و سیستم بقا رو فعال میکنه.
وقتی این اتفاق بیفته دیگه خبری از یادگیری و درک نیست.
اون آدم یا از شما فاصله میگیره یا برای مقابله با شما آماده میشه به خصوص اگه قبلاً زخمهای تحقیر رو تجربه کرده باشه.
اما اگه واقعاً میخواید چیزی تغییر کنه، اگه میخواید رابطهای سالم و عمیق بسازید باید راه سخت تر رو انتخاب کنید؛
به جای اینکه با شرم، ضربه بزنید، با شفافیت حرف بزنید!
حد و مرزتون رو مشخص کنید،
نیازتون رو توضیح بدید و آسیب پذیریتون رو نشون بدید.
بیان احساسات و گفتن اینکه چی شما رو آزار داده و چی از طرف مقابل میخواید شاید سخت باشه اما تنها راهیه
که میتونه هم به شما احترام بده و هم به طرف مقابل فرصت بده برای درک و تغییر .
این راه ممکنه طولانیتر و چالش برانگیزتر باشه اما نتیجهش واقعی، پایدار و عمیق خواهد بود.
راه آسون تحقیره اما راه درست، شفافیت و احترامه…♥️
UnKnown
@TopMedi