طرفداران کودکان 1395

🔻ممانعت از تحصیل به بهانه بلوغ جنسی!

این روزها جامعه ایران سیاه‌پوش است؛ این روزها جامعه ایران شوک‌زده است؛ این روزها هوای کشورمان ابری‌تر از همیشه است. اخبار تلخ بر سرمان آوار می‌شود و ما نظاره‌گر و شنونده هستیم. 
در میان این اخبار تلخ، خبری که کمتر به آن توجه شد ممانعت از ثبت نام نوجوانان دختر در یک مدرسه روستایی به بهانه مختلط بودن مدرسه بود. تصمیمی عجیب که دختران وخانواده های آنها را در آستانه سال جدید تحصیلی نگران کرده است. دور بودن مدارس متوسطه دخترانه از این روستا و امکانات محدود رفت و آمد برای دختران درعمل شرایطی ایجاد کرده که این نوجوانان از ادامه تحصیل محروم خواهند شد. 
محروم کردن دختران از تحصیل به بهانه ی عجیب و متحجرانه «جلوگیری از خطرات بلوغ جنسی زودهنگام» موضوعی است که اگر امروز در مقابل آن واکنشی نداشته باشیم میتواند آینده بسیاری از دختران این سرزمین را تباه سازد. 

متن کامل را اینجا بخوانید


@mehromahngo

سره و ناسره در مورد کودکان کار

«هر نوع مشروعیت بخشیدن به کار کودکان اشتباهی بزرگ است»

یکی از استراتژی‌هایی که به عنوان راه حل موثر و نهایی برای مساله‌ی مهم و آسیب‌زای کار کودکان مطرح می‌شود و از قضا ظاهر موجهی هم دارد، سوق دادن کار کردن کودکان از شرایط فعلی به سمت و سوی انجام کارهای ایمن و بر عهده‌ی اصناف است.
اما واقعیت تلخ این است که در بستر واقعی جامعه تحقق چنین امری بالذاته و به طور مکانیکی نه تنها به برچیده شدن بساط کار کردن کودکان در موارد زیرزمینی و دارای خطرات بالقوه و فراوان برای کودکان از جمله زباله گردی ، کار در کوره‌های آجرپزی، کار در کارگاه‌ها و ... نخواهد انجامید که شوربختانه یک باب جدید در کنار موارد قبلی برای کار کودکان می‌گشاید.
نیازمند به تاکید است که دغدغه‌ی اصلی و هدف غایی در مساله کودکان کار از بین رفتن تمام مظاهر کارکردن در میان کودکان و پرداختن صرف آنان به کودکی بوده، ایجاد یک کانال جدید برای کارکردن کودکان یا تبدیل کار آنان از یک شکل به شکل دیگر جز مشروعیت بخشیدن به مساله‌ی کار کودکان و آسیب به هدف اصلی ذکر شده نمی‌تواند فایده‌ای داشته باشد.
این راه حل البته ممکن است در برخی شرایط و به طور کوتاه‌مدت و البته موردی اثرات محافظت ‌کننده‌ای هم داشته باشد و تجویز هم بشود، اما معرفی آن به عنوان یک راه حل عام، هیچ محلی از اعراب ندارد‌.
مساله‌ی دیگر اینکه بر اساس آنچه در سطوح مختلف جامعه و از طریق انواع رسانه‌ها، اپلیکیشن‌ها و ‌‌‌... تبلیغ و در موارد زیادی به طور چهره به چهره و در سطحی وسیع در خیابانها و میادین شهر دیده می‌شود، این‌طور به نظر می‌رسد که گویا بار اصلی مسوولیت حل این مساله‌ی بزرگ بر دوش مردم و سمن‌ها ( سازمان‌های مردم نهاد) قرار دارد!
باید گفت هرچند سمن‌های فعال در زمینه‌ی کودکان کار با سخت‌کوشی مشغول به فعالیت هستند و با بهره‌گرفتن از سرمایه‌ی عظیم و قدرتمند نیروهای ارزشمند و ستودنی داوطلبان خود شبکه یاری برای کودکان تشکیل داده، با تمام قوا مشغول توانمندسازی خانواده‌ها و کمک همه‌جانبه در حل مشکلات کودکان کار هستند و هرچند درصد قابل توجهی از مردم نیز به هرشکل ممکن -و تا آنجایی که وسع‌شان در این شرایط اقتصادی دشوار اجازه می‌دهد- از کمک برای حل این مشکل دریغ نمی‌کنند، اما باید به موضوع کار کودکان به عنوان یک مساله کلان و ملی- منطقه‌ای نگریسته شود که ورود به ان نیاز قطعی به مشارکت و تولی‌گری حاکمیت دارد.
چنانکه در ماده دوم پيمان نامه حقوق كودک - مصوب مجلس- نیز دولتهای عضو، حمايت از كودکان در برابر همه اشكال تبعيض را تضمين نموده اند و بر اساس ماده نوزدهم همين پيمان از دولتهای عضو برای حمايت از كودكان در برابر تمامی اشكال خشونت و بهره‌کشی تعهد گرفته شده است.
عامل اصلی و علیتی که منجر به کار کودکان می‌گردد فقر، نابهنجاریهای اجتماعی و عدم توانایی خانواده‌ها در تامین معاش اولیه و حیاتی زندگی است‌‌.مشکلاتی که خود منبعث از نبود فرصت‌های شغلی، حقوق‌های پایین، نبود پوشش بیمه، تورم گسترده و... هستند.
بنابراین راه حل جامع و موثر این مشکل بزرگ را باید در شکستن این چرخه‌ی معیوب و از طریق توانمندسازی اقتصادی طبقات آسیب‌پذیر اجتماعی جستجو نمود تا با رفع زمینه‌های فقر در جامعه، فرصتی برای نفس‌ کشیدن، تحصیل و کودکی به همه‌ی کودکان جهان داده شود.

بابک خطی
طبیب و فعال اجتماعی

۱۴۰۱/۰۱/۲۲

یادداشت دوشنبه‌ روزنامه‌ی ستاره صبح

https://www.setaresobh.ir/fa/Main/Detail/86851

🔻نشاط کودکانه در دامان طبیعت

در آستانه‌ی روز طبیعت همراه ما شوید تا دل‌نوشته‌ی یکی از معلمان مهروماه که در یکی از روزهای پایان سال به همراه دختران نوجوانمان به دامان طبیعت رفتند تا به بهار خوش‌آمد بگویند را بخوانیم.

از اول سال اردو می‌خواستند. بالاخره نوبتش رسیده بود. رفتیم به دل طبیعت. آب در رودخانه روان بود و درختان تازه بیدار شده بودند و زمین سبز. دامنه‌ای را طی کردیم، در امتداد دامنه نگاهشان کرد. خطی از لباسهای رنگارنگ روی سبزه‌های تازه درآمده مثل گل‌های بهاری بودند که باد حرکتشان می‌داد . بین راه کمی جا می‌ماندم تا نفس تازه کنم، به کمک می‌آمدند و گهگاه می‌شنیدم که دو تا دو تا از خاطره آمدن چند ماه اخیرشان به ایران می‌گفتند. از کوه‌هایی بلندتر، جاده‌های صعب‌العبور، با کودک و وسیله، گاه در تاریکی شب ...
چهره‌هایشان میخندید. عمیق‌تر از همیشه. مهربان و ساده و صمیمی بودند. چه ساده می‌شد بر چهره‌هایشان لبخند نشاند، انقدر که آرزو می‌کردی همت کنی هر روز شال و کلاه کنی با این فرشتگان زمینی راه بیفتی و بزنی به دل کوه و طبیعت....
بعد مهربانی بچینی و خنده‌های از سر دل.


متن کامل دل‌نوشته را اینجا بخوانید


@mehromahngo

https://youtu.be/qcQC4ahqFNc

برنامه چهارشنبه سوری امسال در یکی از پارکهای تفریحی استکهلم و با حمایت مالی از طرف تاتر دولتی سوئد با نام جشن آتش یا به سوئدی eldfesten برگذار شد.
این مراسم همزمان بطور مستقیم از تلویزیون دولتی سوئد پخش می شد که طبق اظهارات مجری برنامه، بالای سه میلیون تماشاچی از سرتاسر دنیا داشت.
در این برنامه به سه زبان سوئدی، فارسی و انگلیسی حرف زده می شود.
این ویدیو حدود سه ساعت است و اگر حوصله دیدن همه آنرا ندارید، می توانید فقط به برنامه های متنوع موزیک و سرگرمی آن نگاه کنید.

🔻پیام نوروزی موسسه‌ی توانمندسازی مهروماه


آنچه در کنار هم ساختیم.
یک سال دیگر گذشت؛ سالی که به سیاق زندگی با تلخی و شیرینی همراه بود و البته ردپای خود را در آینده بر تمام ساحت‌های زندگی جامعه به جا خواهد گذاشت.
مهاجرت اجباری ازجمله پدیده‌های تلخی بود که در آخرین سال قرن شدت بیشتری پیدا کرد. هزینه‌های بالای ابتدایی‌ترین نیاز زندگی یعنی سرپناه طی این مدت آسیب جدی به طبقات محروم جامعه زد و در مواردی آنها را مجبور به مهاجرت چندباره به نقاط حاشیه‌ای تر کرد. دلیل مهاجرت اما تنها محدود به این اتفاق نبود. قدرت گرفتن طالبان در افغانستان موجی دیگر از مهاجرت ناخواسته را در این کشور ایجاد کرد؛ مهاجرانی که گاه به ساعتی کل دستاوردهای زندگی خود را پشت سر رها کردند و راهی دیار غربت شدند. مردمی که با امید برای ساختن آینده‌ای بهتر برای کشور خود تلاش می‌کردند اما به آنی تمام آنچه با خون دل ساخته بودند را از دست رفته دیدند. 
گام‌های رو به عقب نهادهای رسمی در حمایت از کودکان و زنان اتفاق دیگری بود که در این سال رقم خورد و فعالان اجتماعی به ویژه فعالان حوزه کودکان و زنان را نسبت به شرایط پیش رو نگران کرد. تصویب قانون حمایت از خانواده و سند ملی حقوق کودک و نوجوان دو موضوعی بود که فعالان اجتماعی را به واکنش همه‌جانبه واداشت. هر دو این قوانین شرایط زنان و کودکان را سخت‌تر از قبل کرد و در مسیر تلاش‌هایی که نهادهای مدنی برای مقابله با پدیده‌های تلخی مانند کودک‌-همسری، کودک-مادری و عدم مراقبت‌های ویژه دوران بارداری داشتند موانع جدی ایجاد کرد. 


متن کامل را اینجا بخوانید


@mehromahngo