🌀 سه مرحله رهایی
ساسان حبیبوند
(بخش دوم و آخر)
🔹 سوم، خودسازی: پس از تأمل و دریافت کافی در مرحلۀ خودآگاهی، مرحلۀ عملی و تمرینی شروع می شود که به نظرم باید آن را مرحلۀ خودسازی نامید. در این مرحله، فرد به مدیریت فکر و احساس خود میپردازد و جنبههای ناخودآگاه رفتار و احساسات خود را راهبری میکند.
🔹 این آخرین مرحله، مرحلهای است کاربردی. در اینجا بیش از هر جای دیگر علم روانشناسی پا به میدان می گذارد و با انواع تکنیکها، روشها و تمریناتی که دستآورد تجربیات علمی و عملی است به فرد در ساختن آن جنبه از خویشتن خود که نمی توان بطور مستقیم و ارادی به آن دست یافت و آن را مهار کرد کمک می کند.
🔹 اما دو نکته:
باید توجه داشت که انسانِ مشتاق شادی و آزادی، که نمیخواهد فرصت زندگی را در تقلای جانفرسا برای ارضای نیازهای پوچ و عصبی بسوزاند نباید در هیچکدام از این مراحل متوقف شود و باید تا رسیدن به اقیانوس آزادی، دست از طلب و کوشش برندارد.
🔹 دوم، سؤالی است که در اینجا پیش میآید، این که آیا خودشناسی فقط در مرحلهای از زندگی اتفاق میافتد و بعد از حصول نتیجه، تمام می شود یا یک روند مداوم است؟ جواب دقیق این است که به یک معنی بله و به یک معنی خیر. اگر خودشناسی را خلاصی از حالات آزاردهنده یا ناراحتی های ذهنی و رفتاری بدانیم یا آن را روشن کردن تکلیف خود با اساسی ترین پرسشهای زندگی بدانیم (که این البته فقط مرحله ای از خودشناسی است) می توان گفت بله، باید هرچه زودتر این کار را به سرانجام رساند و از آن عبور کرد.
🔹 اما اگر خودشناسی را خودشکوفایی و بالندگی ببینیم که چنین است باید گفت خودشناسی یک کار یا پروژۀ دفعی و گذرا نیست که مدتی روی آن کار کنیم و بعد از رسیدن به هدف آن را کنار بگذاریم و برویم سراغ زندگی. در حقیقت روند رشد و شکوفایی انسان سالم و پویا هیچوقت متوقف نمی شود چرا که انسان بدون شکوفایی زنده نیست، یک مردۀ زندهنماست. باید گفت همۀ زندگی یک انسان شاد و هدفمند، جریانی از لذت خودشکوفایی و بالندگی است.
🔹 علت این امر آن است که شکوفایی، یک هدف یا مقصد نیست بلکه یک روند و یک جریان است و مادامی که وجود انسان در این جریان قرار دارد او زنده و بالنده است.
این ها شعارهای قشنگ نیست. هر کسی اینها را در خود میبیند. ماهیت انسان آن است که از لذات سطحی مثل خوردن و نوشیدن و خریدن خیلی زود خسته میشود ولی در رشد کردن، دانستن و کشف کردن لذتی است که خستگی از آن برای انسان معنایی ندارد.
@sasanhabibvand
🆔 @Sayehsokhan
ساسان حبیبوند
(بخش دوم و آخر)
🔹 سوم، خودسازی: پس از تأمل و دریافت کافی در مرحلۀ خودآگاهی، مرحلۀ عملی و تمرینی شروع می شود که به نظرم باید آن را مرحلۀ خودسازی نامید. در این مرحله، فرد به مدیریت فکر و احساس خود میپردازد و جنبههای ناخودآگاه رفتار و احساسات خود را راهبری میکند.
🔹 این آخرین مرحله، مرحلهای است کاربردی. در اینجا بیش از هر جای دیگر علم روانشناسی پا به میدان می گذارد و با انواع تکنیکها، روشها و تمریناتی که دستآورد تجربیات علمی و عملی است به فرد در ساختن آن جنبه از خویشتن خود که نمی توان بطور مستقیم و ارادی به آن دست یافت و آن را مهار کرد کمک می کند.
🔹 اما دو نکته:
باید توجه داشت که انسانِ مشتاق شادی و آزادی، که نمیخواهد فرصت زندگی را در تقلای جانفرسا برای ارضای نیازهای پوچ و عصبی بسوزاند نباید در هیچکدام از این مراحل متوقف شود و باید تا رسیدن به اقیانوس آزادی، دست از طلب و کوشش برندارد.
🔹 دوم، سؤالی است که در اینجا پیش میآید، این که آیا خودشناسی فقط در مرحلهای از زندگی اتفاق میافتد و بعد از حصول نتیجه، تمام می شود یا یک روند مداوم است؟ جواب دقیق این است که به یک معنی بله و به یک معنی خیر. اگر خودشناسی را خلاصی از حالات آزاردهنده یا ناراحتی های ذهنی و رفتاری بدانیم یا آن را روشن کردن تکلیف خود با اساسی ترین پرسشهای زندگی بدانیم (که این البته فقط مرحله ای از خودشناسی است) می توان گفت بله، باید هرچه زودتر این کار را به سرانجام رساند و از آن عبور کرد.
🔹 اما اگر خودشناسی را خودشکوفایی و بالندگی ببینیم که چنین است باید گفت خودشناسی یک کار یا پروژۀ دفعی و گذرا نیست که مدتی روی آن کار کنیم و بعد از رسیدن به هدف آن را کنار بگذاریم و برویم سراغ زندگی. در حقیقت روند رشد و شکوفایی انسان سالم و پویا هیچوقت متوقف نمی شود چرا که انسان بدون شکوفایی زنده نیست، یک مردۀ زندهنماست. باید گفت همۀ زندگی یک انسان شاد و هدفمند، جریانی از لذت خودشکوفایی و بالندگی است.
🔹 علت این امر آن است که شکوفایی، یک هدف یا مقصد نیست بلکه یک روند و یک جریان است و مادامی که وجود انسان در این جریان قرار دارد او زنده و بالنده است.
این ها شعارهای قشنگ نیست. هر کسی اینها را در خود میبیند. ماهیت انسان آن است که از لذات سطحی مثل خوردن و نوشیدن و خریدن خیلی زود خسته میشود ولی در رشد کردن، دانستن و کشف کردن لذتی است که خستگی از آن برای انسان معنایی ندارد.
@sasanhabibvand
🆔 @Sayehsokhan