صادق جان هدایت➿

منظور همۀ این متحدین زمین زدن قوت عرب بود و سرکشان ایرانی برای باز گرداندن استقلال ایران و زنده کردن کیش و عادات ایرانی نقشه میکشیدند.
مازیار در مقصود خود بحدی پیشرفت کرد که مایۀ بیم خلیفه شد و چندین بار با او مکاتبه کرد و فرستاده بنزد او گسیل داشت. بالاخره در زمان معتصم دشمنی آشکار کرد و خلیفه ناگزیر شد با او کارزار کند. مازیار که تمام پیش بینی ها را کرده بود خود را نباخت و جداً بدفاع پرداخت. ولی عربها که میدانستند از جنگ با او نتیجه ای نمیبرند بعادت خویش از راه تقلب و جاسوسی بر او دست یافتند. از زمان ونداد هرمزد تا زمان مازیار دو سه پشت عوض شده و در نتیجۀ آمیزش با عرب خون مردم طبرستان فاسد شده بود و کثافتهای سامی جای خود را در میان ایشان باز کرده بودند.
تمازج بالعرب الاعاجم و التقی
علی الغدر انواع تذم و اجناس
تقلب و خیانت و دزدی و رشوه خواری و پستی های دیگر از طرفی به ایرانیان سرایت کرده و از جانبی دیگر بمردمان نیمه ایرانی و نیمه عرب بارث رسیده بود. 

مازیار
صادق جان هدایت
@sadegh_jan_hedayat➿

بیشتر مدرسین تاریخ این کشور، با نهان کردن جنایات عربها و احکام دینی آنان و نادیده گرفتن آلودگی‌های این قوم، و عنوان ننمودن آن جنایات در کتب درسی در مدارس، طالبان علم را به جهل از اوضاع حمله و حضور تازیان در ایران فرو بردند؛ و بیشتر مبانی تدریس تاریخ را معطوف به کشتار مغولان و دیگرانی کردند که بعد از اسلام، به این سرزمین یورش آورده بودند؛ و هیچ کس نمی گفت و نگفت که همه بدبختی‌های این ملت درمانده، ناشی از تعالیم کتاب تازیان و اربابان حاکم دینی بوده، و تکه تکه شدن مملکت به دست این قوم، باعث بی ثباتی مملکت تا امروز بوده است.

تدریس تاریخ ایران قبل از اسلام هم، در مدارس ایران، تکلیفش مشخص بود. که همه خلاصه می شد در پز دادن به مشتی استخوان و ابنیه مانده از آن دوران. اوضاع را طوری طراحی کرده بودند که انگار، تاریخ این سرزمین را از زمان حضور تازیان رقم زده اند. جامعه جوان تحصیل کرده در این آب و خاک، هیچ زمان نتوانستند به طور شفاف، از آن جنایات تاریخی که تازیان بر آنها روا داشته بودند، مطلع شوند. همین بی‌خبری تاریخی نسل جوان آن دوران، باعث حاکمیت ملایان در سال ۱۳۵۷، در این سرزمین شد؛ و ملایان و ایادی آنان - چون شریعتی‌ها، بازرگان‌ها، سحابی‌ها و دیگران - در طول پنجاه سال سلطنت پهلوی، با پول دولت رضاشاه، به اروپا رفته و درس خواندند و در بازگشت به ایران، غلام حلقه به گوش ملایان شدند؛ و در طول زمان، از اسلام و حکومت اسلامی، در خرد جمعی جامعه، مدینه‌ی فاضله‌ای بنا نهادند، که به طغیان سال ۵٧ منجر شد.

فروهر
میثرا اشوان
@sadegh_jan_hedayat➿

تو هیچوقت در زندگی زیبایی نداشتی و ندیدی و اگر هم دیدی سرت نشده.
یک چشم انداز زیبا هرگز تو را نگرفته،
یک صورت قشنگ یا موسیقی دلنواز تو را تکان نداده و کلام موزون و فکر عالی هرگز به قلبت اثر نکرده.
تو تنها اسیر شکم و زیر شکم هستی.
حرص میزنی که این زندگی ننگین که داری در زمان و مکان طولانی تر بکنی.
از کرم، از خوک هم پست تری،
تو پستی را با شیر مادرت مکیدی.
کدام خوک جان و مال هم جنس خودش را به بازیچه گرفته یا پول آنها را اندوخته و یا خوراک و دوای آنها را احتکار کرده؟
تو خون هزاران بیگناه را از صبح تا شام مثل زالو میمکی و کیف میکنی و اسم خودت را سیاستمدار و اعیان گذاشتی!
این محیط پست ننگین هم مثل امثال تو را میپسندد و از تو تقویت میکند و قوانین جهنمی این اجتماع فقط برای دفاع از منافع خوکهای جهنمی افسار گسیخته مثل تو درست شده و میدان اسب تازی را به شما داده.
تف به محیطی که تو را پرورش داده.

حاجی اقا
صادق جان هدایت
@saedgh_jan_hedayat➿

دلم میخواست یک ماهی میشدم
و شنا میکردم ،
همیشه شنا میکردم.

گجسته دژ
صادق جان هدایت
@sadegh_jan_hedayat➿

افسوس که از عشق به جز رنگ ندیدم
از دوست به جز خدعه و نیرنگ ندیدم
در سینه ی تبدارِ شرابی که دمی داشت
چندان صفتی جز صفت سنگ ندیدم
با چنگ به سازم زد و چون سنگ سخن گفت
از چنگ به جز لاشه ی آهنگ ندیدم
تقدیر، چو از عشق به توفان بلا زد
در دایره، غیر از غم آونگ ندیدم
چون شد همه والایی و بیداری مقصود
بر قبح زمان جامه ی فرهنگ ندیدم
گفتند که از عمر به جز عشق نبینیم
جز درد از این هستی دلتنگ ندیدم


پاریس۱۱ آوریل ۱۹۸۷
فریدون فرخزاد


@sadegh_jan_hedayat

هر وقت صبحانه یا ناهار یا شام نداشتیم
گیتار میزد و میخواند
و هر دو سیر می شدیم!
در آوازهای آخرش
عقاب و وطن هم یافت می شد.
هنوز که هنوز است
گه گاهی برای یک لحظه صدایش را می شنوم!

کابوس های روسی
حسین پناهی

@sadegh_jan_hedayat

ما بیشتر عمرمان را ترسیده ایم!
ما می ترسیم پس هستیم!
ما بی هیچ جرم و گناهی می ترسیم!
خوبیم و می ترسیم!
خوب ترینیم و می ترسیم!
دموکراسی مثل پیتزا به معده ی ما ناسازگار است.
هیچ حرمتی ندارد آدمی!!!

نامه هایی به آنا
حسین پناهی

@sadegh_jan_hedayat

اگر ما در قرن دیگری به دنیا آمده بودیم زندگی را با آدم های دیگری تقسیم می کردیم.
حال تنها کاری که می توانیم انجام دهیم این است که به هزاران نفر لبخند بزنیم و سلام کنیم.
واقعا که زنده بودن من و تو در یک زمان بسیار عجیب است.
شاید با فردی برخورد کنم، دری را باز کنم،
سرم را ببرم تو و فریاد بزنم:
''روح من، سلام!"

راز فال ورق
یوستین گٌردر

@sadegh_jan_hedayat➿

خوب بچه چه سرش میشود که عروسی چیست؟
بخیالش چارقد پولکی سرش میکنند ،
رخت نو میپوشد و در خانهء پدر که کتک خورده و فحش شنیده ،
شوهر او را ناز و نوازش میکند و روی سرش میگذارد.
ولی نمیداند که خانهء شوهر برایش دیگ حلوا بار نگذاشته اند.

محلل
صادق جان هدایت

@sadegh_jan_hedayat➿

خواستم تاریخ بگذارم دیدم تاریخ را نمی دانم نه تاریخ میهنی و نه خاج پرستی.
معروف است که آدم خوشبخت ساعت را نمی داند یا ندارد از این قرار ما از خوشبخت هم خوشبخت تر تر تر شده ایم!
همه چیز خراب اندر خراب است.
بنداز، زندگی، هوا، کشتن وقت، همه چیز.

از میان نامه ها به شهید نورایی
صادق جان هدایت

@sadegh_jan_hedayat➿

- پس این همه جانماز آب کشیدن. این همه عوامفریبی برای چه بود؟

- مگر ما نباید نان بخوریم؟  این کاسبی ماست.  دکان ماست که مردم را خر بکنیم!
مرحوم ابوی خدابیامرز از آن آخوندهای بی‌دین بود. همیشه به ترکی می‌گفت:"ای موسلمان قارداش! سنین ایاقین هارا چاتدی که پخ چخارت مادی؟"
(ای برادر مسلمان تو پایت را کجا گذاشتی که آنجا را به گه نکشیدی؟)


کاروان اسلام
صادق هدایت

@sadegh_jan_hedayat➿

جوانک هایی را میشناسم که خودشان را با انواع کثافتها مشغول می کنند.
اما من برای خوشی و شادی ،حاضر نیستم کون زندگی را بلیسم.
باهاش تعارفی ندارم.
گور پدرش…

زندگی در پیش رو
رومن گاری
@sadegh_jan_hedayat➿

عزاداری یا مال مردم خیلی بیکار و یا خیلی خوشبخت است و در زندگی آنقدر کم تفریح هست که دیگر لازم نیست بیاییم برای خودمان بدبختی‌های تازه‌ای بتراشیم!

اصفهان نصف جهان
صادق هدایت

@sadegh_jan_hedayat➿

کاش دو باره کمی می خوابیدم تا همه این مزخرفات را فراموش بکنم.

مسخ
فرانتس کافکا
@sadegh_jan_hedayat➿

جمله ای که در روز رستاخیز باعث تخفیف در مجازات می شود:
ما از همان ابتدا نیز علاقه ای به دنیا آمدن نداشتیم!

زمان لرزه
کورت ونه گات
@sadegh_jan_hedayat➿

باید اعتراف کنم که یک آرزو را با خود به گور می برم:
خیلی دلم می خواهد وقتی که از دنیا رفتم، هر ده سال یکبار،
از میان مرده ها بیرون بیایم، خودم را به یک کیوسک برسانم و با وجود تنفری که از رسانه های جمعی دارم،
چند روزنامه بخرم.
این آخرین آروزی من است:
روزنامه ها را زیر بغل می زنم، بعد کورمال کورمال به قبرستان برمیگردم و از فجایع این جهان باخبر می شوم؛
و سپس با خاطری آسوده،
در بستر امن گور خود دوباره به خواب می روم.


با آخرین نفس هایم
لوئیس بونوئل
@sadegh_jan_hedayat➿