Репост из: بايكوت
نميدانم چرا وقتی كسی را دوست داريم، فكر ميكند كه ديگر او بهترين آدميست كه در دنيا وجود دارد يا اينكه بهترين آدميست كه كنارمان است و ميشود دوستش داشت!
نميدانم چرا آدم ها وقتی دوستت دارم ميشنوند غرور برشان ميدارد. ميدانم دوست داشته شدن حسِ خوبيست اما با غرور سنخيتی ندارد اصلا. برعكس نياز به عشق و محبت دارد. نياز به دو طرفه بودنش دارد!
آدمها ميخواهند تا كجا حسِهای خوبشان را ناديده بگيرند و تا كجا به روی خودشان نياورند؟ نمیدانم! تا كجا میخواهند دوست داشتن را پنهان كنند و تا به كجا پنهانی عشق بورزند و در خيالِ هم ديگر روياپردازی كنند و دلِشان بشكند بخاطر گفتن جملهی زيبای "دوستت دارم"؟ این را هم نمیدانم!
ولی من دلم به حالِ آن آدمی ميگيرد كه جواب دوست داشتنش ميشود «مرسی»، ميشود «لطف داری»، ميشود «خودت خواستی»، ميشود غرور و خودخواهی...
هيچكس تا به حال با غرور به جايی نرسيده و حاصلی نداشته جز حسرت خوردن. ما دنيايمان به قدر كافی قربانی ميدهد!
ديگر كاری نكنيد "دوست داشتن" هم قربانی بدهد...
@baycot
#ياسمن_مهديپور
نميدانم چرا آدم ها وقتی دوستت دارم ميشنوند غرور برشان ميدارد. ميدانم دوست داشته شدن حسِ خوبيست اما با غرور سنخيتی ندارد اصلا. برعكس نياز به عشق و محبت دارد. نياز به دو طرفه بودنش دارد!
آدمها ميخواهند تا كجا حسِهای خوبشان را ناديده بگيرند و تا كجا به روی خودشان نياورند؟ نمیدانم! تا كجا میخواهند دوست داشتن را پنهان كنند و تا به كجا پنهانی عشق بورزند و در خيالِ هم ديگر روياپردازی كنند و دلِشان بشكند بخاطر گفتن جملهی زيبای "دوستت دارم"؟ این را هم نمیدانم!
ولی من دلم به حالِ آن آدمی ميگيرد كه جواب دوست داشتنش ميشود «مرسی»، ميشود «لطف داری»، ميشود «خودت خواستی»، ميشود غرور و خودخواهی...
هيچكس تا به حال با غرور به جايی نرسيده و حاصلی نداشته جز حسرت خوردن. ما دنيايمان به قدر كافی قربانی ميدهد!
ديگر كاری نكنيد "دوست داشتن" هم قربانی بدهد...
@baycot
#ياسمن_مهديپور