روانشناسی افکارمثبت آرامش درون

وقتی خشمگین می‌شوی، سعی کن هشیار باشی، ناگهان خواهی دید که:
یا می‌توانی خشمگین باشی،
و یا می‌توانی هشیار باشی؛
نمی‌توانی هر دو با هم باشی!
وقتی شهوت در تو بر می‌خیزد سعی کن هشیار باشی، ناگهان خواهی دیدی که یا می‌توانی شهوانی باشی و یا می‌توانی هشیار باشی؛
هر دو با هم امکان ندارد
این به تو کمک می‌کند تا این واقعیت را ببینی که هشیاری آن پادزهر است و نه کنترل، اگر بیشتر و بیشتر هشیار باشی،
انرژی شروع می‌کند به حرکت در بُعدی کاملاً متفاوت.
همان انرژی که در خشم، در طمع، در سکس حرکت می‌کرد؛ در تو همچون ستونی از نور حرکت می‌کند
و این هشیاری والاترین حالت تکامل انسانی است.
زمانی که انسان تماماً هشیار است،
خدا می‌شود.
تا وقتی به این وضعیت دست پیدا نکنی، زندگیت یک اتلاف بوده است.
ما مانند افراد مست زندگی می‌کنیم.

مراقب ذهنت باش!!!

تو هرگز به ذهن همچون یک ماده‌ی مخدر فکر نکرده بودی؟
ذهن یک مخدّرِ بسیار ظریف است
و جامعه از همان کودکی پیوسته شما را تخدیر می‌کند: این بخشی از زندگی‌ات می‌شود و همه‌چیز را رنگ می‌زند
هرچه که می‌بینی، توسط ذهن می‌بینی،
به هرچه که گوش بدهی، توسط ذهن می‌شنوی و ذهن در تفسیرکردن به طرفداری یا مخالفت بسیار سریع عمل می‌کند.

وقتی سخنان مرا می‌شنوی، اگر به فکر طرفداری یا مخالفت باشی، همیشه مرا از دست خواهی داد.

مردی مست راه خودش را به یک باشگاه شنای درجه یک پیدا کرده و کنار استخر ایستاده بود که مدیر باشگاه به سراغش رفت و گفت: “ببخشید قربان، ولی باید از شما بخواهم که اینجا را ترک کنید.”
مرد مست گفت: “چرا باید اینجا را ترک کنم؟”
مدیر گفت: “چون شما در استخر ادرار می‌کنید!”
مرد گفت: “می‌خواهی به من بگویی که در این باشگاه من تنها کسی هستم که در استخر ادرار می‌کند؟”
مدیر پاسخ داد: “از بالای تخته شیرجه، بله!”

تو نمی‌دانی کجا ایستاده‌ای،‌ چه می‌کنی، و کیستی
تمام تلاش من در اینجا این است که شما را به حواس خود بیاورم
از ذهن mind به حواس‌تان senses.

ذهن، شما را در نوعی دیوانگی نگه می‌دارد. ذهن، جنون است؛ تفاوت فقط در درجات است. افراد رسماً دیوانه فقط قدری از تو جلوتر هستند، فقط همین.

شاید تو نود درجه در ذهن باشی، دیگری ۹۹ درجه و دیگری مرز را رد کرده و به صد درجه رسیده؛ آنوقت دیوانه است.

انسان سلیم، کسی است که از ذهن بیرون آمده باشد.
زیرا آنوقت بینش تو روشن است و ابرآلوده نیست، آگاهی تو خالص است:
مانند آینه‌ای که هیچ غباری روی آن نیست.

ذهن ات پیوسته رویا می‌بیند.روز و شب،
هر روز و هر روز به رویادیدن ادامه می‌دهد.

در روز، رویاها را افکار می‌خوانند؛ رویاهای کلامی هستند
در شب، افکار را رویا می‌خوانند؛ آنها افکار تصویری هستند. ولی تفاوتی وجود ندارد. و حتی وقتی که بیدار هستی، اگر چشمانت را ببندی و به درون نگاه کنی، جریانی ظریف از رویاهای تصویری را خواهی دید که مانند یک جریان زیرین ادامه دارند و جاری هستند.

مراقبه یعنی انداختنِ این جریان:
نه فکرکردن هست و نه رویادیدن؛ فقط بودن.
و سپس، ناگهان آنچه می‌گویم را خواهی دید. موضوع متقاعد شدن از حقیقتِ گفته‌ها نیست؛ بلکه یک تشخیص است.

حقیقت هرگز یک نتیجه‌گیری نیست؛
همیشه یک تشخیص، یک الهام است.

مردی به دوستش گفت: “من هر شب کابوس بدی را می‌بینم. می‌بینم که سوفیالورن کاملاً برهنه وارد اتاقم می‌شود!”
دوستش گفت: “چی؟ تو این را کابوس می‌خوانی؟”
گفت: “البته که کابوس است! زیرا هر بار که می‌آید، در را چنان محکم پشت سرش به هم می‌زند که از خواب می‌پرم!”

وقتی با من هستی، تمام این چیزهای بی‌معنی را متوقف کن! من اینجا نیستم تا کمک کنم شما روشن‌تر فکر کنید، منطقی‌تر فکر کنید، پیچیده‌تر و فلسفی‌تر فکر کنید
تمام تلاش من این است که شما را از حماقت اینگونه تفکرات هشیار سازم
آنگاه سکوت خواهد آمد، و همراه با سکوت، دیدن خواهد آمد.

وقتی همه‌چیز در درونت ساکن باشد، وقتی چیزی درونت در حرکت نباشد، قادر خواهی بود بدانی که من چه می‌گویم، و بودا در بیست وپنج قرن پیش چه گفته، یا 'کو هسوان' در دو هزار سال پیش چه گفته است.

نه تنها مرا درک خواهی کرد، بلکه تمامی بیداران در گذشته، حال و آینده را نیز درک خواهی کرد؛ زیرا قادر خواهی بود خودت تشخیص بدهی، قادر خواهی بود تا خودت آن را مزه کنی.
نکته در تجربه‌ی چشیدنِ حقیقت است.


: دروازه‌ی طلایی

مسيح تا آخر عمرش از پادشاهی درون سخن گفت، اما هيچكس منظورش را درست نفهميد. همانگونه كه درمورد تمام ديگر انسانهاي بيدار مانند (مولانا، حافظ، شمس تبریزی، بودا و...) چنين شده
هيچكس به درستي منظورشان را درک نکرده است
پادشاهي واقعي و ملکوت خداوند در درون توست از ازل در درون تو بوده
لازم نيست آنرا بيافريني
فقط بايد به يادش آوري
پادشاهي ما در درون ماست
در دنياي بيرون محكوم به گدا ماندن هستيم

هركاري انجام دهيم اين حقيقت بنيادين تغيير ناپذير است
مي توانيم پول، قدرت، جاه و مقامي فراوان به دست آوريم اما:
در پشت تمام اين ظواهر همچنان آن گدا پنهان و باقی خواهد ماند.

موفقیت، در درون خدا و با خدا است
و به‌ یاد داشته باش:
منظورم از “خدا” شخصی نیست که جایی در آسمان‌ها نشسته باشد، بلکه همان روح کیهانی است، تائو یا قانونی که در تمام جهان‌ هستی جاری و نافذ است. همان روح جاودانه که تو از آن زاده شده‌ای و روزی به سمت او باز می‌گردی.

وقتی تو نباشی و خداوند باشد،
بی‌درنگ قدرتمند هستی
وقتی تو باشی و خدا نباشد،
ناتوان هستی
و همین دلیل آنست که هرکاری می‌کنی شکستی عجیب در پی دارد.

هرکاری که بکنی به نوعی با شکست رو به‌ رو می‌شود
آیا این شکست را بارها و بارها در زندگی نچشیده‌ای؟
با یک زن شکست می‌خوری
با یک مرد شکست می‌خوری
با زنی دیگر شکست می‌خوری
با مردی دیگر شکست می‌خوری
در این شغل شکست می‌خوری
در آن شغل شکست می‌خوری
پیوسته شکست و شکست و شکست….
و بازهم نکته را نمی‌بینی، درس را نمی‌آموزی که اینگونه که پیش می‌روی محکوم به شکست هستی
تو، آنگونه که هستی، علت ریشه‌ای شکست‌ها هستی.

این “خود” را... این “من” را رها کن
و بگذار خداوند کار کند. و آنگاه شکستی وجود ندارد، هیچ امکانی برای شکست وجود ندارد؛ آنوقت ناکامی وجود ندارد
در خداوند زندگی کن و یک زندگی سالم، و مقدس خواهی داشت.

فکرِ داشتن یک زندگی پایدار در این ساحل، ساحل زمان، احمقانه است
اگر قدری هوشمند باشی اگر قدری آگاه باشی و بتوانی ببینی که در اطرافت چه میگذرد....
تو روزی اینجا نبودی و روزی دیگر اینجا نخواهی بود.....

چگونه میتوانی در اینجا خانه ای بسازی؟ میتوانی در اینجا اقامت کنی، مانند کسی که شبی را در کارونسرا اقامت دارد، وقتی صبح شود، باید بروی.

آری...،
میتوانی در اینجا خیمه ای برپا کنی ولی نمیتوانی یک خانه بسازی
میتوانی پناهگاهی داشته باشی ولی نباید به آن وابسته شوی.
نباید آن را "مال من" بخوانی
لحظه ای که هر چیزی را “مال من" بخوانی، در حماقت سقوط کرده ای.

مسافري در مسافرخانه مي ايستد.
شبي را در آنجا مي گذراند، غذايش را مي خورد و تا چنين مي كند، بارديگر وسايلش را مي بندد و به سفر ادامه مي دهد.

ولي آن ميزبان ، او جايي براي رفتن ندارد.
كسي كه نمي ماند ميهمان
و كسي كه مي ماند، ميزبان است

حالا تو كيستي؟ ميهمان يا ميزبان؟
مراقبه كن. نياز به هيچ پرسشي نيست
درعوض، درك كن.
زيرا تمام پاسخ ها مال ميهمان است و فقط ادراك به ميزبان تعلق دارد. ولي مرا باور نكن.
شايد من فقط تو را فريب مي دهم
به درون برو و خودت درياب.

💢لطفا درگير تصميم گيرى شتاب زده در
ازدواج نشويد.

اينكار باعث ميشود كه شما براى اينكه به توهم شبيه هم بودن پاسخ مثبت دهيد از خود واقعيتان فاصله بگيريد و رفتارهايى جهت تاييدشدن توسط فرد مقابل بروز دهيد‌
كه چون متعلق به شما نيست قادر به ادامه ى آنها در روند رابطه نخواهيد بود!! و همين سرآغاز اختلافات شماست.

براى داشتن رابطه ى موفق نياز نيست كاملا شبيه هم باشيد، بلكه لازم است از ابتدا خود واقعيتان و اصيل باشيد و فرد مقابل را نيز همانطور كه هست بپذيريد و درک كنيد هر چند با شما متفاوت باشد!

❤️💍❤️

🔰 با خواستگارتان رو راست باشید!

بازگو نکردن انتظاراتی که خانم از همسر آینده اش دارد نیز مشکلات بسیاری را در زندگی مشترک زوجین پدید می آورد.

به طور معمول زنان تمایلی به بیان میزان توقعاتشان از همسر آینده خود در زمان خواستگاری ندارند؛ خانم ها در جلسه خواستگاری به دلیل ترس و نگرانی از دست دادن شوهر از ابراز خواسته هایشان خودداری می کنند و خود را به صورت فردی قانع به امکانات محدود زندگی نشان می دهند.

بنابرین شناسایی نقاط قوت و ضعف زوجین توسط مشاور خانواده مجرب بستر ورود آن ها را به کلبه عاشقانه شان فراهم می کند.

زن و شوهر باید در جلسه خواستگاری دیدگاهشان را نسبت به ازدواج و فرزندپروری به طور واضح بیان کنند.

همچنین بیان روشن عقاید مذهبی و سیاسی نیز مانع از سست شدن پیوند مستحکم زوجین می شود.

مراقبه شبانه

برخی از ما هرگز زندگی نمی کنیم، بلکه همیشه در انتظار زندگی هستیم.
ما بجای اینکه همین امروز خوشحال باشیم و از آنچه هستیم و داریم شاد باشیم و لذت ببریم، به امید یک آینده خوب و خوش نشسته ایم و به همین خاطر امروزمان را از دست می دهیم.
ما وقت بیشتر می خواهیم، پول بیشتر می خواهیم، شغل بهتر می خواهیم، بازنشستگی می خواهیم، مسافرت و تعطیلات می خواهیم و امروز برای همین از دست خواهد رفت و ما به این مسئله اصلا توجهی نمی کنیم.
مهم نیست در آینده چه چیزی پیش می آید. اگر امروز می توانی غذا بخوری، از نور خورشید تابان لذت ببری و با دوستانت بگویی و بخندی پس خدا را شکر کن و از امروزت لذت ببر.
به خاطرات بد گذشته نگاه نکن و نگران آینده نباش. تو فقط در این لحظه، از زنده بودن خود مطمئنی، پس این شانس بزرگ را از دست نده و قدر آن را بدان

💢کانال ابرهای سپید

بعضی از ما آدم ها تو زندگی ظرفیت شنیدن حقیقت رو نداریم...حقیقت برای ما مثل یه پُتک می مونه که تو سرمون کوبیده میشه، باورهامون رو می‌شکونه...تمام تصویری که ذره ذره تو قلبمون ساختیم رو تو چند ثانیه خراب می کنه و باعث میشه تبدیل به کسی بشیم که خیلی سخت اعتماد می کنه... برای همین بعضی از ما دروغ شنیدن رو دوست داریم!دوست داریم چون از فهمیدن حقیقت می ترسیم... می ترسیم از اینکه تمام خاطرات خوب، تمام دلخوشی هامون تموم بشه...
برای همین خودمون رو به کوری و کری می زنیم!نه حقیقت رو می بینیم،نه می شنویم...حتی خیلی وقت ها از حقیقت فرار می کنیم ...
آدمایی که دروغ شنیدن رو انتخاب می کنن یا حتی به خودشون دروغ میگن،‌ همونایی هستن که یه بار طعم حقیقت رو چشیدن...دیگه ظرفیت این رو ندارن که یه پُتک دیگه رو باورهاشون فرود بیاد... هر چند همه ی ما اینو خیلی خوب می دونیم که هیچ دروغی تا ابد پنهون نمی مونه و یه روز همه چیز مشخص میشه ...حالا خوب فکر کنید و ببینید تو زندگیتون کدوم رو انتخاب کردید...حقیقت تلخ یا دروغ شیرین؟!