‍ آیا طبیعت به ما نشان نمی‌دهد که تکثیرِ ما تا چه اندازه آزارش می‌دهد؟... که تا چه اندازه می‌خواهد بارِ دیگر با نابودیِ تواناییِ زادوولدمان، جانِ سالم به در بَرَد... آیا همه‌یِ این‌ها را با رنج‌ها و بلاهایی که بر سرمان می‌آورد، به ما نشان نمی‌دهد، یا با طبقه‌بندی‌ها و اختلافاتی که بذرشان را میانِ‌مان می‌پراکند... یا با تمایل به قتل که هر آینه آن را به ما الهام می‌کند... در نتیجه، آن قتل‌هایی که قوانينِ ما عاملینش را به سختی مجازات می‌کنند، آن قتل‌هایی که بزرگترین تخطی از طبیعت می‌انگاریمِ‌شان، چنان‌که مشاهده می‌کنید، نه تنها در حقِ طبیعت مرتکبِ خطایی نمی‌شوند، بلکه اساساً نمی‌توانند در حقِ طبیعت ظلمی کنند. برعکس، آن‌ها برایِ افقِ طبیعت مفیدند زیرا می‌بینیم که طبیعت اغلب از آن‌ها تقلید می‌کند، زیرا طبیعت قطعاً این کار را تنها بدین دلیل انجام می‌دهد که به نابودیِ کاملِ مخلوقاتِ قبلی امیدوار است، تا از قوه‌یِ خویش جهتِ آفرینشِ مخلوقاتِ نو بهره ببرد. بدین ترتیب، بزرگترین رذلِ رویِ زمین، قاتلِ منفور و وحشی و بربر، فقط ارگانِ قوانینِ طبیعت است... بزرگترین نیرویِ محرکه‌یِ آرزوهایِ طبیعت، و قاطع‌ترین عاملِ هوس‌هایِ او همین است. [ #ساد ]

[ #پیر_کلوسوفسکی ؛ #مارکی_شرور ؛


@philosophibisansoor