Omid Keshtkar امید کشتکار

#وکالت_میدهم #وکالت_نمیدهم
#وکالت دادن اکتی ناشفاف، فردگرایانه، تفرقه‌انگیز و به‌همین دلیل غیردموکراتیک و بازتولید استبداد است. حتی اگر فردی که به او وکالت داده می‌شود «دموکرات» باشد. دلایل:
چرا ناشفاف؟ چون سازوکارش مشخص نیست. نمی‌توان به‌هیچ طریقی تعداد و درصد حامیانش را تشخیص داد. برآیندی از نسبتش با انقلابیون و جوانان کف خیابان در دست نیست. شروعش از جایی بیرون مرزها است که ارتباطش با داخل برای سال‌ها به‌صورت ارگانیک قطع شده.
چرا فردگرایانه؟ چون هیچ حکومت دموکراتیکی بر پایه‌ی فرد شکل نمی‌گیرد. بت‌سازی از افراد نتیجه‌اش در هر حالتی استبداد است. آن فرد در هر مجمعی بالاتر از بقیه قرار می‌گیرد، نقش قیم دارد و فردا با گرفتن نقش «وکیل» به مجامع دموکراتیک پاسخگو نخواهد بود.
چرا تفرقه‌انگیز؟ چون خواست‌‌های گروه‌های قومی، اقلیت و تکثر عقاید سیاسی در آن نادیده گرفته شده. هر کسی جز مشروطه‌خواهان و سلطنت‌طلبان از دایره بیرون می‌مانند. کردها، ترک‌ها، اعراب، چپ‌ها، راست‌ها، میانه‌روها و بسیاری دیگر خارج از گود باقی می‌مانند.
نتیجه؟ ناامیدی گروهی، عدم امکان دستیابی به توافق در سطوحی بالاتر و عقیم ماندن جنبش در خارج از کشور خواهد بود.
آلترنانیو؟ تشکیل شورای گذار با حضور نمایندگانی از اکثریت گروه‌ها که بر حول سه محور مشخص توافق داشته باشند: دموکراسی، برابری و تکثر.
برای رسیدن به انقلاب باید اکثریت کنار هم قرار بگیرند. یک حزب، گروه یا تفکر سیاسی از پس اژدهای هزارسر جمهوری اسلامی بر نخواهد آمد. راست و چپ و میانه باید کنار هم بنشینند و از این فرصت تاریخی استفاده کنند. راه دیگری نیست.
عرصه‌ی سیاست عرصه‌ی صفر و صد نیست. این جمله که «اگر وکالت نمیدی پس آلترناتیوت چیه؟» نفی عمل سیاسی، ساده‌سازی انقلاب و حذف صداهای دیگر است. صدای اصلی مردم هستند و پهلوی هم فقط نماینده‌ی بخشی از مردم است.
ماجرای وکالت، آزمونی مهم برای رضا پهلوی هم هست و نشان خواهد داد که شعارهای دموکراتیک او تا چه حد واقعی هستند. راه جایگزین وکالت، تشکیل حزب و عضوگیری است. در آن‌صورت مشخص خواهد شد که این تفکر سیاسی نماینده‌ی چندنفر آدم مشخص خواهد بود.
این تصور که انقلاب نیاز به مذاکره‌کننده با دولت‌های غربی دارد هم از آن تصوراتی است که مبنای تاریخی ندارد و انقلاب‌های بدون رهبر پیروز شده کم نیستند. مثل اوکراین، سودان، تونس و سریلانکا. انقلاب‌هایی با رهبر هم بودند که تبدیل به دیکتاتوری شدند. مثل انقلاب اکتبر روسیه و انقلاب ۵۷.
انقلاب زن، زندگی، آزادی انقلابی است متکثر، ضد تمامیت‌خواهی و به تمام معنا مدرن. انقلابی که بدون شک اگر به نتیجه برسد نخستین انقلاب فمینیستی تاریخ خواهد بود. جوانان پاشنه‌ی آشیل حکومت توتالیتر آخوندی را پیدا کردند و با زیست معترضانه جلوی دیکتاتوری ایستادند.
کاری نکنیم که مردم ناچار باشند میان شعار مدرن زن، زندگی، آزادی و شعار مرتجعانه‌ی مرد، میهن، آبادی یکی را انتخاب کنند. دوگانه‌ای وجود ندارد. همه در کنار هم حول یک شعار تنها راه پیروزی است.
هیچ شهروندی در یک جهان دموکراتیک ملزم به پذیرش یا با من یا با غیر من نیست. هیچ شهروندی در جهان دموکراتیک نباید در دوگانه‌ی غیر اخلاقی «یا با من باش یا گزینه‌ات رو معرفی کن» قرار بگیرد. اصلی بسیار بدیهی.
و در آخر فراموش نکنیم که انقلابیون واقعی داخل ایران هستند. نقش خارج‌نشینان، پشتیبانی، رساندن صدای انقلابیون به جهانیان و کسب کمک‌های مادی و معنوی برای پیشبرد جنبش است. با روش‌های قاجاری و وکیل‌بازی تنها شکاف میان داخل و خارج بیشتر خواهد شد. و در نهایت مردم به راه خود خواهند رفت.