Репост из: فردای بهتر (مصطفی تاجزاده)
📝📝📝"رییسجمهوری که در دولتش تنهاست"
✍️ عباس موسایی
✅ سخنان رییسجمهور در جلسه امروز هیات دولت را میتوان ناشی از عزم دولت جهت استفاده از فرصت پیشآمده در عرصه بینالملل برای حل مسائل سیاست خارجی و بازگرداندن کشور به وضعیت عادی پیش از روی کار آمدن دونالد ترامپ دانست.
✅ روحانی هوشمندانه بین خواست و منافعملی و انگیزهها و خواستههای جریانهای سیاسی مخالف ملت، تفکیک قائل شد و دولت را متولی و پیشبرنده منافع و مصالح ملی دانست.
✅ اگر قانونستیزی، اقتدارگرایی و زیادهخواهی ترامپ به امتناع گفتوگو در عرصه بینالمللی انجامید؛ رویکرد جدید حاکم بر آمریکا، معطوف به سیاستها و برنامههای جو بایدن امکان بازگشت این کشور به معاهده بینالمللی برجام را فراهم آورده است.
✅ در این شرایط، برجامستیزان داخلی که بیالتفات به فشارهای بیسابقه آمریکا، تا دیروز همه مشکلات را ناشی از ناکارآمدی دولت تفسیر میکردند و این آب گلآلود را فرصتی برای رقابتهای جناحی میدانستند؛ فرصت جدید پیشآمده را متزلزلکننده پروژه سیاسی خود در ۱۴۰۰ قلمداد میکنند و زبانی تند علیه دولت اختیار کردهاند.
✅ رییسجمهور اما در مواجهه با این رویکرد تند و رادیکال علیه دولت تنهاست. هنوز بزرگترین حامیان رییسجمهور در مواجهه با مخالفان بهبودخواهی، کادرها و اقطاب اصلاحطلبند.
✅ اصلاحطلبانی که در سالهای ۹۲و۹۶ در تمام سطوح، آبرو در طبق اخلاص گذاشتند و برای روالمندسازی کشور در حمایت از روحانی به میدان آمدند؛ اما دیگریسازی درونی در جبهه عادیسازان توسط برخی نزدیکان رییسجمهور، اجازه بهرهمندی دولت از توان و ظرفیتهای وافر ایشان را نداد و به تهی شدن دولت از معتقدان و ملتزمان حامی گفتمان اصلاحی-اعتدالی در سطوح مختلف انجامید.
✅ به عبارتی، رییسجمهور را در دفاع از رویه و رویکردی که خود را بدان معتقد و ملتزم میداند و هرازگاهی در دفاع از آن سخن میگوید، در درون دولتش تنها کردند.
✅ به غیر از معاون اول، سخنگوی دولت و معدود وزرایی که با اشراف به وضعیت کشور گفتمان مصالح و منافع ملی را پیگیری میکنند (بالاخص وزرای امورخارجه و نفت) سخنی در دفاع از رییسجمهور، دولت و گفتمان برسازندهاش از درون دولت در تمام سطوح نمیشنویم. امری که شخص رییسجمهور در سال۹۶ تحت عنوان "بیماری سکوت" از آن تعبیر کرد.
✅ بزرگی سیاست را "رقابت بازنماییها" تعریف میکند، بازنمایی وضعیت خطیر حاکم بر کشور توسط یاران رییسجمهور در تمام سطوح را میتوان "نزدیک به تعطیل" تعریف کرد.
✅ در دولت اصلاحات شاهد بودیم که مسئولان و متولیان سیاست داخلی در تمام سطوح حاملان، عاملان و سخنگویان گفتمان اصلاحی بودند. کادرهای دولت تدبیر و امید اما در قرائتی تفریطی، اعتدال را به انفعال ترجمه کردهاند، مصالح شخصی خود را بر مصالح دولت، مردم و کشور اولویت دادهاند و نقش پیشبرنده سیاست مخالفان دولت از درون دولت را بازی میکنند.
✅ اگر با تاسی به پستمدرنها، سیاست را برساختهای گفتمانی بدانیم؛ آنگاه میتوان با قاطعیت سیاست برساخته بدنه دولت را "سیاست سکوت" نام نهاد.
✅ پیشروی جریان ضد منافع و مصالح ملی، شکاف بین دولت و جنبش بهبودخواه، غلبه گفتمان یاس بر گفتمان امید، شکاف گفتمانی بین راس و بدنه دولت و در یک کلام تضعیف رابطه رییسجمهور و حامیان بخشی از پیامدهای این سکوت منفعلانه است.
✅ در ماههای پایانی دولت که شاهد عزم رییسجمهور برای حل مساله سیاستخارجی هستیم، خروج از این وضعیت انفعالی رسالت دولتمردان در تمام سطوح است.
✅ اگر سیاست داخلی و خارجی را ادامه و مکمل هم بدانیم، دولت نیازمند عبور از سیاست انفعالی به سیاست رسانهای قوی و تقویت مناسبات خود با جامعه جنبشی بهبودخواه است.
✅ به زبان درآمدن دولتمردان، نخبگان سیاسی و اصلاحجویان را در دفاع از سیاستهای اصلاحی انگیزهای وافر خواهد بخشید.
✅ در این راستا، متولیان سیاست داخلی، مشاوران رییسجمهور، روابطعمومیهای نهادهای دولتی، استانداران، حوزه معاونت سیاسی استانداران، فرمانداران و... برای بازنمایی مختصات وضعیت و بازگویی سیاستهای ریاستجمهوری وظیفهای اخلاقی و سیاسی برعهده دارند.
@javadrooh
🆔@MostafaTajzadeh
✍️ عباس موسایی
✅ سخنان رییسجمهور در جلسه امروز هیات دولت را میتوان ناشی از عزم دولت جهت استفاده از فرصت پیشآمده در عرصه بینالملل برای حل مسائل سیاست خارجی و بازگرداندن کشور به وضعیت عادی پیش از روی کار آمدن دونالد ترامپ دانست.
✅ روحانی هوشمندانه بین خواست و منافعملی و انگیزهها و خواستههای جریانهای سیاسی مخالف ملت، تفکیک قائل شد و دولت را متولی و پیشبرنده منافع و مصالح ملی دانست.
✅ اگر قانونستیزی، اقتدارگرایی و زیادهخواهی ترامپ به امتناع گفتوگو در عرصه بینالمللی انجامید؛ رویکرد جدید حاکم بر آمریکا، معطوف به سیاستها و برنامههای جو بایدن امکان بازگشت این کشور به معاهده بینالمللی برجام را فراهم آورده است.
✅ در این شرایط، برجامستیزان داخلی که بیالتفات به فشارهای بیسابقه آمریکا، تا دیروز همه مشکلات را ناشی از ناکارآمدی دولت تفسیر میکردند و این آب گلآلود را فرصتی برای رقابتهای جناحی میدانستند؛ فرصت جدید پیشآمده را متزلزلکننده پروژه سیاسی خود در ۱۴۰۰ قلمداد میکنند و زبانی تند علیه دولت اختیار کردهاند.
✅ رییسجمهور اما در مواجهه با این رویکرد تند و رادیکال علیه دولت تنهاست. هنوز بزرگترین حامیان رییسجمهور در مواجهه با مخالفان بهبودخواهی، کادرها و اقطاب اصلاحطلبند.
✅ اصلاحطلبانی که در سالهای ۹۲و۹۶ در تمام سطوح، آبرو در طبق اخلاص گذاشتند و برای روالمندسازی کشور در حمایت از روحانی به میدان آمدند؛ اما دیگریسازی درونی در جبهه عادیسازان توسط برخی نزدیکان رییسجمهور، اجازه بهرهمندی دولت از توان و ظرفیتهای وافر ایشان را نداد و به تهی شدن دولت از معتقدان و ملتزمان حامی گفتمان اصلاحی-اعتدالی در سطوح مختلف انجامید.
✅ به عبارتی، رییسجمهور را در دفاع از رویه و رویکردی که خود را بدان معتقد و ملتزم میداند و هرازگاهی در دفاع از آن سخن میگوید، در درون دولتش تنها کردند.
✅ به غیر از معاون اول، سخنگوی دولت و معدود وزرایی که با اشراف به وضعیت کشور گفتمان مصالح و منافع ملی را پیگیری میکنند (بالاخص وزرای امورخارجه و نفت) سخنی در دفاع از رییسجمهور، دولت و گفتمان برسازندهاش از درون دولت در تمام سطوح نمیشنویم. امری که شخص رییسجمهور در سال۹۶ تحت عنوان "بیماری سکوت" از آن تعبیر کرد.
✅ بزرگی سیاست را "رقابت بازنماییها" تعریف میکند، بازنمایی وضعیت خطیر حاکم بر کشور توسط یاران رییسجمهور در تمام سطوح را میتوان "نزدیک به تعطیل" تعریف کرد.
✅ در دولت اصلاحات شاهد بودیم که مسئولان و متولیان سیاست داخلی در تمام سطوح حاملان، عاملان و سخنگویان گفتمان اصلاحی بودند. کادرهای دولت تدبیر و امید اما در قرائتی تفریطی، اعتدال را به انفعال ترجمه کردهاند، مصالح شخصی خود را بر مصالح دولت، مردم و کشور اولویت دادهاند و نقش پیشبرنده سیاست مخالفان دولت از درون دولت را بازی میکنند.
✅ اگر با تاسی به پستمدرنها، سیاست را برساختهای گفتمانی بدانیم؛ آنگاه میتوان با قاطعیت سیاست برساخته بدنه دولت را "سیاست سکوت" نام نهاد.
✅ پیشروی جریان ضد منافع و مصالح ملی، شکاف بین دولت و جنبش بهبودخواه، غلبه گفتمان یاس بر گفتمان امید، شکاف گفتمانی بین راس و بدنه دولت و در یک کلام تضعیف رابطه رییسجمهور و حامیان بخشی از پیامدهای این سکوت منفعلانه است.
✅ در ماههای پایانی دولت که شاهد عزم رییسجمهور برای حل مساله سیاستخارجی هستیم، خروج از این وضعیت انفعالی رسالت دولتمردان در تمام سطوح است.
✅ اگر سیاست داخلی و خارجی را ادامه و مکمل هم بدانیم، دولت نیازمند عبور از سیاست انفعالی به سیاست رسانهای قوی و تقویت مناسبات خود با جامعه جنبشی بهبودخواه است.
✅ به زبان درآمدن دولتمردان، نخبگان سیاسی و اصلاحجویان را در دفاع از سیاستهای اصلاحی انگیزهای وافر خواهد بخشید.
✅ در این راستا، متولیان سیاست داخلی، مشاوران رییسجمهور، روابطعمومیهای نهادهای دولتی، استانداران، حوزه معاونت سیاسی استانداران، فرمانداران و... برای بازنمایی مختصات وضعیت و بازگویی سیاستهای ریاستجمهوری وظیفهای اخلاقی و سیاسی برعهده دارند.
@javadrooh
🆔@MostafaTajzadeh