روانشناسی🍃موفقیت | انگیزشی

شش قدم ساده برای افزایش اعتمادبه‌نفس؛

از جالب‌ترین تدتاک‌هایی که اخیرا دیدم، سخنرانی امیلی جینسون(Jaenson) بود. دختری که روزگاری نمی‌تونست به یه غریبه زنگ بزنه و پیتزا سفارش بده! ولی الان تبدیل شده به مدیر و یکی از سخنرانان کلیدی TEDx. خانم جینسون میگه؛

۱. اعتمادبه‌نفس از جنس عمله!، نه حس و حرف. پیش نیاز عمل هم نیست!، خروجی عمله. پس عمل کن، اعتمادبه‌نفس ذره ذره شکل می‌گیره!

مثلا؛ وقتی می‌خوای تو جمعی حرف بزنی و خجالت می‌کشی، حتی اگه دست‌هات می‌لرزه، یه جمله ساده بگو. مثلاً: "منم یه ایده دارم" همون جمله، یخت رو می‌شکنه.

۲. فقط ۲۰ ثانیه شجاعت کافیه!
بزرگ‌ترین تصمیمات فقط چند ثانیه شجاعت می‌خواد.

+ وقتی تو جلسه‌ای هستی و می‌خوای سوالی بپرسی، ۲۰ ثانیه شجاعت جمع کن و دستت رو بالا ببر. همین که شروع کنی، خیلی چیزها راحت‌تر پیش می‌ره.


۳. خیلی فکر کردن تو موضوعات کوچیک انصراف به همراه داره! “۳، ۲، ۱، برو!”

وقتی موضوع اونقدری مهم نیست که فکر صرفش کنی!، بشمار و شروع کن!. نذار حجم زیاد خودگویی‌ها منصرفت کنن. هرچی بیشتر منصرف شی و دست به عمل نزنی، یه نمره منفی و یه خاطره بد از اینکه چرا نگفتی تو ذهنت حک میشه.

۴. هرچی از اعتمادبه‌نفس بیشتر استفاده کنی بالاتر میره!

منتظر نباش که دو دستی بیان تقدیمت کنن! یا به جات عمل کنن. هرچی از اعتماد‌به‌نفس کمتر کار بکشی تنبل‌تر و ضعیف‌تر میشه. وفتی فرصتش پیش اومد، خودت پا پیش بذار و اون کار رو انجام بده. ترسناک و اضطراب‌زاست ولی، به نفعته...

۵. از بردها قدرت بگیر!

اعتمادبه‌نفس شبیه عضله کار می‌کنه و به مرور و با تمرین قوی‌تر میشه. وقتی اعتماد به نفس صحبت جلوی یه جمع دو نفره رو تمرین کنی، تدریجا جمع که میشه با ۳ یا ۵ یا ۱۰ و ۱۰۰ نفر میتونی به راحتی صحبت کنی و هرچی اجتناب کنی، شروع دوباره سخت‌تره

و در نهایت ۶. موفقیت‌هاتو جشن بگیر!

یادت نره به هر هدفی که رسیدی جشن بگیری. اینطوری مغزت یاد می‌گیره که رفتارهای موفقیت‌آمیز رو تقویت کنه و هربار که موقعیتش پیش بیاد یادت میفته که؛ دفعه قبل رو یادته!...

مخلص کلام اینکه؛

"اعتمادبه‌نفس از جنس عمله، نه حرف. بدست اوردنیه نه یاد گرفتنی. یواش یواش میاد، یک دفعه تبدیل نمیشیم به یه آدم با اعتمادبه‌نفس و واسه خیلی از کارها هم حضورش لازم نیست!، فقط کافیه بزنی تو دل کار، سر و کله‌ش پیدا میشه".

dramani
@Media_aramesh

وقتی جوان هستی، این جلوه‌ی بیرونیِ بدن است که اهمیت دارد، این‌که از بیرون چطور به نظر می‌آیی. وقتی هم پا به سن می‌گذاری، آن‌چه در درونِ توست اهمیت پیدا می‌کند، و دیگر برای کسی مهم نیست چه شکلی هستی...

👤#فیلیپ_راث

@Media_aramesh

آدمی که بهش میگی:

✹تنبل؛ ممکنه درحال جنگ با افسردگی و اضطراب باشه که اجازه انجام کاری رو بهش نمیدن
✹شکاک؛ ممکنه یه روزی تمام اعتمادشو پای کسی گذاشته و خیانت دیده و حالا باور کردن دیگران براش سخت شده
✹بی‌احساس؛ ممکنه یه روزی همه حسشو واسه آدم اشتباهی صرف کرده
✹ضعیف و ترسو؛ ممکنه قبلا اتفاق بدی براش افتاده باشه که هنوز درحال جنگ برای کنار اومدن باهاشه
"قبل ازینکه خیلی راحت به همدیگه برچسب های منفی بزنیم این رو بدونیم که ما از دنیای درون اون فرد هیچ خبری نداریم"

@Media_aramesh🍃

روزی ۸ لیوان آب بخور،‏روزی یک ساعت ورزش کن،
‏روزی ۱۰ صفحه کتاب بخون،‏هر روز صبح skin care انجام بده،‏یکم عطر بزن به خودت برس، مدیتیشن کن ورودی ذهنتو کنترل کن، افراد منفی زندگیتو بنداز دور،برنامه ریزیای کوتاه انجام بده، یکم از احساساتت بنویس، ‏برو بیرون، مسافرت
‏حواست باشه به خودت، مگه همش چند سالته؟
‏انقدر فکر نکن، می گذره و از پسش بر میای.

@Media_aramesh

تو دنیای روان‌شناسی اصطلاح جالبی داریم به نام "birthday blues" یا "غم تولد"، که به حس و حال غم‌انگیز روز تولد اشاره داره. به‌طوری که آدم تو روز تولدش، به جای خنده، دلش گریه میخواد و به‌جای شادی، غم عجیبی تو دلش پنهانه و خیلی تو حس و حال جشن و تولد گرفتن نیست.

بررسی کردن دیدن فارغ از شرایط اجتماعی فرهنگی، "غم تولد" یه پدیده جهانیه و تو یه برهه‌های خاصی از زندگی (مثلا نزدیک دهه‌های 30، 40 و 50 سالگی) بیشتر میاد سراغ آدم‌ها و به ماجرای کاملا جدیه.

مثلا تو یه بررسی طولی در ژاپن متوجه شدن احتمال خودکشی تو روز تولد 50 درصد بیشتر از روزهای دیگه‌ست.

و تو یه بررسی دیگه متوجه شدن هرچی سن بالاتر میره و گردپیری بیشتر به سر و رومون میشینه و چین و چروک‌ها سر و کله‌شون پیدا میشه، شدت غم ناشی از این پدیده بالاتر میره و به احتمال بیشتری تجربه‌ش می‌کنیم. اما این غم تولد از کجا میاد! و چه دلائلی پشتشه

+ دلیل اولِ این حس و حال عجیب، اینه که احساس می‌کنیم همونطور که بچگی نکرده بزرگ شدیم، جوونی نکرده داریم پیر میشیم و "هرچقدر که نفهمیدیم چجوری بزرگ شدیم، قشنگ میفهمیم که چجوری داریم پیر میشیم"

+ دلیل دوم؛ تراکم نرسیدن‌هاست؛
مواجه شدن با این واقعیت که "هرچی بزرگتر میشی آرزوها کوچیکتر میشن" و "عمریست دویدیم و به مقصد نرسیدیم" با یه حس ناکامی غم‌آلود همراهه.

+ دلیل سوم نزدیک شدن به غروب زندگیه؛
نزدیک شدن به مرگ و ترس از زندگی نزیسته و کلی کار نکرده، در کنار تلاشی سخت برای رسیدن به چیزهایی که بودنشون دیگه اون حس و حال سابق رو نداره.

+ دلیل چهارم فشارهای اجتماعی؛
اینکه سنت رفته بالا و راه و بیراه باید جواب پس بدی که؛ پس کی قراره ازدواج کنی!، بچه‌دار نشدی هنوز!، چقدر دیگه مونده درست رو تموم کنی!؟، کار چی شد پس! سنت داره میره بالاها!.

+ دلیل پنجم؛ کسی حواسش به من هست اصلا!
با نزدیک شدن به روز تولد، عجیب آدم دلش حمایت اجتماعی می‌خواد و فکر اینکه "اصلا کسی رو دارم که تو این روز حواسش به من باشه! خودش غم‌انگیزه.

+ و در نهایت اینکه؛ از کجا آمده‌ام!، آمدنم بهر چه بود
هرچی سنت میره بالا، بیشتر از دست میدی و وقتی از دست میدی بحران معناها یقه‌ت رو می‌گیرن که؛ آخرش که چی!، این بود زندگی!. اونجاست که غم دنیا تو دلت آوار میشه.


مخلص کلام اینکه

من در تولد خود نقشی نداشتم.
و در مرگ خود نیز نقشی ندارم.
نقش من فقط در زندگی من است

گوته

dramani

❤️‍🔥 زندگی به‌کام‌تون 🌱.

@Media_aramesh

⭕️ چند توصیه زیبا از پیکاسو:

- با دوستان شاد معاشرت کن
- همیشه مشغول یادگیری باش
- تا میتوانی بخند
- احساساتت را بیان کن
- از سلامتی ات بهره ببر
- و خاطرات بد را فراموش کن


@Media_aramesh