خبر و کلیپ داغ

📌آیا خلع سلاح ایران از داخل کلید خورده است؟

🔹اواسط بهمن ۱۴۰۳، دولت ایران لایحه الحاق ایران به کنوانسیون ممنوعیت یا محدودیت کاربرد برخی سلاح‌های متعارف (CCW) را به مجلس شورای اسلامی تقدیم کرد. بر اساس توضیحات شهرام دبیری، معاون پارلمانی رئیس‌جمهور، هدف از این لایحه، مشارکت ایران در نشست‌های این کنوانسیون، جلوگیری از گسترش پروتکل‌های مغایر با منافع ملی و گسترش دیپلماسی دفاعی کشور عنوان شده است. همچنین، تأکید شده که تا سال ۲۰۲۶ (۱۴۰۵)، این کنوانسیون موظف به تدوین سندی الزام‌آور درباره سامانه‌های تسلیحاتی خودمختار است و ایران باید در مذاکرات مربوطه حضور داشته باشد. اما آیا این لایحه تلاشی برای تضعیف قدرت دفاعی کشور است؟

🔹چند روز بعد از انتشار خبر در ایرنا، در ۲۱ بهمن ۱۴۰۳، رسانه‌های بین‌المللی خبر از امضای یادداشت امنیت ملی ریاست‌جمهوری (NSPM) توسط رئیس‌جمهور آمریکا دادند؛ سندی که در آن سیاست «فشار حداکثری» علیه ایران بازگردانده شده و بر مقابله با توان تسلیحاتی ایران، از جمله تسلیحات متعارف، تأکید شده است. این سند دستورهایی برای تحریم‌های جدید اقتصادی، تلاش برای به صفر رساندن صادرات نفت ایران، محدودیت‌های تجاری و مقابله با توان موشکی و قابلیت‌های تسلیحاتی نامتقارن ایران صادر کرده است. واشنگتن صراحتاً اعلام کرده که شبکه‌های تأمین تسلیحاتی ایران باید خنثی شوند. آیا این یک تقارن اتفاقی است که چند روز پس از ارائه لایحه الحاق ایران به کنوانسیون CCW، کاخ سفید چنین مواضعی اتخاذ می‌کند؟

🔹اما این تنها نشانه‌ تحولات ضدایرانی در ماه‌های اخیر نیست. در ۱۵ اسفند ۱۴۰۳ (۵ مارس ۲۰۲۵)، ایال زمیر، رئیس جدید ستاد کل ارتش اسرائیل، در سخنانی تحریک‌آمیز اعلام کرد که سال ۲۰۲۵، سال جنگ خواهد بود، با تمرکز ویژه بر غزه و ایران. وی تأکید کرد که ارتش رژیم صهیونیستی برای تقابل نظامی آماده می‌شود.


📌سؤال اصلی این است: آیا یک سناریوی مشترک برای تضعیف قدرت دفاعی ایران در حال اجراست؟

🔹در حالی که ایران سال‌هاست با تهدیدات خارجی روبه‌روست، برخی افراد در داخل کشور به دنبال محدودسازی تسلیحات متعارف ایران از طریق معاهدات بین‌المللی هستند. این در حالی است که ایالات متحده و متحدانش، حتی پس از تصویب چنین معاهداتی، خود را به اجرای آن‌ها متعهد نمی‌دانند و در عمل تنها کشورهایی مانند ایران را به پذیرش این محدودیت‌ها وادار می‌کنند.


📌آیا این سناریو، مقدمه‌ای برای لیبی‌سازی و عراق‌سازی از ایران است؟

🔹همان‌طور که در مورد عراق و لیبی اتفاق افتاد، ابتدا با شعارهای دیپلماتیک و بشردوستانه، این کشورها از برخی تسلیحات استراتژیک خود محروم شدند و سپس تحت شدیدترین فشارها قرار گرفتند. آیا تلاش برای محدود کردن تسلیحات متعارف ایران، گامی در راستای تضعیف توان بازدارندگی کشور در برابر دشمنانی مانند آمریکا و رژیم صهیونیستی است؟

✍️ اکنون این پرسش مطرح می‌شود: با وجود چنین تهدیداتی، چرا برخی تلاش دارند که محدودیت‌هایی برای توان دفاعی کشور ایجاد کنند؟ آیا این یک استراتژی هوشمندانه است یا گامی در جهت خلع سلاح از درون؟


✍️محمد بروجردی



💠 کانال واحد سیاسی مؤسسه مصاف (نجوا)
🔗  تلگرام | اینستاگرام |توئیتر | ایتا |یوتیوب | آپارات|سایت|منتظران‌صبح ایران

💠@masaf_najva