پایگاه خبری جانبازان جنگ تحمیلی معترض به حکومت

📌بنشین و از منظره لذت ببر!

✍️ایمان اسلامی بین، فعال سیاسی

🔹یکی از شانس‌های بزرگ مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهور کشورمان، در ترکیب مجلس شورای اسلامی نهفته است. اگر نگاهی دقیق به این مجلس بیاندازید، متوجه خواهید شد که رئیس دولت چهاردهم و نزدیکانش، اگر قدری ذکاوت سیاسی داشته باشند، می‌توانند با کمترین تلاش رسانه‌ای وجهه خود را نزد جامعه و افکار عمومی حفظ نمایند.

🔹همین چند روز پیش، وقتی یکی از نمایندگان فوق تندرو مجلس از تریبون پارلمان چندین فحش سیاسی نثار دولت و اطرافیانش نمود، یک فضای رسانه‌ای شکل گرفت که برآیند آن به نفع پاستورنشینان بود. اتفاقا در حین این زد و خوردهای رسانه‌ای، یکی از نزدیکان از من پرسید که باید چه پاسخی به چنین نماینده‌ای داد؟ بنده بی‌درنگ در پاسخ گفتم: سکوت کنید و از منظره لذت ببرید! این دوست‌مان متعجب شد و گفت: “این چه مدل حمایت از دولت در برابر تندروهاست؟” گفتم، مشخص است؛ اگر نگاهی به میزان رای این نماینده مجلس بیاندازید، متوجه می‌شوید که برنده استندآپ کمدی برنامه رامبد جوان بیش از این فرد مورد اقبال مردم بوده است. بنابراین مگر این نماینده در عالم واقع چقدر «نماینده» است؟

🔹ثانیا، ما مردم کوچه و بازار هستیم و هر روز در محل کار و در گعده‌های مختلف دوستانه و خانوادگی با جامعه در ارتباطیم. خدا وکیلی، چند درصد این افرادی که با آنان در معاشرت هستیم، درباره مسائل سیاسی و روز کشور چنین ادبیاتی و اعتقادی دارند؟ برای مثال، همین میزان استقبالی که در انتخابات قبلی از مسعود پزشکیان شده، بخش مهمی از آن محصول تلاش‌ها و حضور گرم محمدجواد ظریف در میدان انتخابات بوده است. فلذا این موضوع نشان می‌دهد که او دارای پایگاه اجتماعی نسبی است و به‌سادگی می‌توان نتیجه گرفت که وزیر خارجه دولت روحانی، رفتار، کردار و ادبیاتش مورد پذیرش اکثریت جامعه است.

🔹حال فلان نماینده فوق تندرو مجلس وقتی به چنین شخصی فحش سیاسی می‌دهد، مسلم است که غیرمستقیم در حال تایید و تبلیغ محمدجواد ظریف است. در مجموع هم، هرچقدر این تندروها بیشتر در تریبون‌ها فحش بدهند، نه تنها به ضرر دولت نیست، بلکه یک حسن برای پاستورنشینان به شمار می‌آید. زیرا این نشان می‌دهد که منتقدان و مخالفانشان کمترین جایگاهی در قشر عظیم ملت ندارند و حتی در میان همان اقلیت نیز چندان جایگاه موثری ندارند.

🔹در چنین اتمسفری، اصلا و ابدا نباید نگران افعال سیاسی این جماعت بود. هرچقدر بیشتر اصرار می‌کنند که دولت پزشکیان بی‌کفایت است، مردم نیز واکنش عکس نشان می‌دهند و چه بسا حتی به روزهای آینده امیدوار می‌گردند.

#پایگاه_خبری_جانبازان_جنگ_تحمیلی

@janbazanesabz

اولین اظهارنظر ترامپ درباره ایران پس از تحلیف

ایسنا: «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا که مراسم تحلیف او روز دوشنبه برگزار شد، مدعی حمایت ایران از تروریسم شد.

ترامپ بامداد سه‌شنبه مدعی شد: «ما بازگشتیم تا ایران را پاسخگو کنیم و بهره‌برداری آن از پول نفت برای تامین مالی سازمان‌های تروریستی را متوقف کنیم».

او در مراسمی در واشنگتن مدعی شد «ایران ورشکسته شده بود و نمی‌توانست به حماس و حزب‌الله کمک کند».

ترامپ بار دیگر مدعی شد اگر رئیس‌جمهور بود، عملیات «طوفان الاقصی» به وقوع نمی‌پیوست و ایران پولی برای حزب‌الله و حماس نداشت.

#پایگاه_خبری_جانبازان_جنگ_تحمیلی

@janbazanesabz

✅ سیلیِ ۸۸

✍🏼 محمد حسین کریمی پور

🔻 ۱۴ سالست نظام هر ضربه ای می خورد، اوّل می گوید وای از ۸۸ ! حتی در اعتراضات سال مهسا، نظام گویا خطر را هنوز در جریان اصلاحات و معترضان ۸۸ می جوید. در روزگاری که موسوی مدتهاست از اصلاح عبور کرده، طالب رفراندوم بین المللی برای تعیین نوع نظامست. در زمانه ای که حتی خاتمیِ همیشه امیدوار هم، امیدی نمی بیند. در ایامی که جوانان نه گوششان به خاتمی بدهکارست نه نگاهشان به موسوی نگران! در روزگاری که دیگر سالهاست هیچ آدم موجهی امیدی به اصلاح این قُبُل منقل ندارد!

🔻 پس چرا دردِ سیلی ۸۸ ، التیام نمی یابد؟
بگمانم توجه به چند نتیجه جنبش ۸۸، به یافتن پاسخ کمک می کند:

۱- افولِ مشروعیت دینی حکومت
ولایت فقیه انتخاب جریانِ اصلیِ حوزهٔ شیعی در مسالهٔ حکومت نبوده و نیست.  قبلا درین باب نوشته ام. اما به هر حال با غلبهٔ آ خمینی بر حکومت ایران، گفتمان ولایت فقیه نزد تودهٔ شیعی، سطحی از مشروعیت یافت. در نهضت سبز موجی از ایرانیان بر علیه ولی فقیه به خیابان ریختند که غالبا مذهبی بودند. وقتی سرکوب خشن  در سراسر کشور شروع شد، شعارها از مطالبهٔ حق رای فراتر رفت و تدریجا مسلمانان سبز به موضع ایرانیان غیر مذهبی در مطالبهٔ پایان حکومت دینی، نزدیک شدند. کم کم رهبران جنبش بالاخص موسوی هم بهمین راه رفتند. ج ا تتمه اعتبارِ دینیِ نسبی خود را در میان بخش بزرگی از مسلمانان ایرانی از دست داد. مسلمانانی که ولایت فقیه را نه متناسب با منافع ایران می دیدند نه همخوان با تعالیم اسلام. حالا حکومت سکولار دموکراتیک، تنها مطالبهٔ بی دین ها نبود!

۲- عریان شدن ذات حکمرانی
ج ا هیچگاه حکومت اخلاق مندی نبود. اما در ۸۸ در سطح کل کشور تقریبا همهٔ جامعهٔ شهری از نزدیک شاهد و متاثر از سطح نازل و خشنی از اخلاق حکمرانی شد. سازماندهی هزاران اوباش جهت سرکوب تظاهرات و عملکرد قضاتی مثل مرتضوی و ایجاد کهریزک ها، آبرویی برای نظام نگذاشت. کمتر فامیل ایرانی، تجربهٔ دست اولی از خشونت حکومت دینی بر تن و بدن عزیزانش نداشت. حتی زنان به کرات در خیابان کتک خوردند. ارتباط عاطفی بخش بزرگی از ملت با سپاه و بسیج که در زمان جنگ شکل گرفته بود، گسست. پس از ۸۸، نظام لخت و عور و نازیبا در وسط معرکه ایستاده بود.

۳- تسری بی اعتمادی در قاعدهٔ نظام
از ۸۸ به بعد آنهاکه به دلایل مذهبی با ج ا همراه بودند مدام در معرض فرسایش اند. این دسته از حزب الهی ها،  سرمایه اصلی نظامند. آنها با مسلمانان متدین و روحانیونی روبرویند که گاهی در گوشی و‌ زمانی علنی از مضرات حکومت دینی و‌ هتک حرمت مذهب می گویند. حکومت که قبلا با محمود سالاری کم اعتبار شده بود حالا با قدرت گیری نظامیان هر روز از محیط زیستی ها تا آبان تا مهسا تا اوقاف افتضاح جدیدی بار می آورد و‌ حجت را تمام می کرد. ریزش در جامعه مذهبی ادامه داشت و دارد. 

۴- ریزش اعتبار بین المللی
جهان فرض می کرد اکثریت مردم ایران، حامی نظامند. وقایع ۸۸ و راهپیمایی سکوت، اعتبار هسته اصلی قدرت را در دنیا شکست.  تا جایی که وقتی نظام تصمیم‌گرفت با دنیا تعامل کند، مجبور شد دست بدامن دولتی شود که وامدار جنبش سبز بود. دنیا روحانی و ظریف را رفرمیست می دید که با آنها در آن سطح تعامل کرد.

۵- ترس از رفراندوم بین المللی
نظام بهتر از من و شما می داند نهضت اصلاحات تمام شده است. اما باور دارد تودهٔ عظیمی که برای حرکت بسوی یک زندگی بهتر بدان دل بستند و ناامید شدند، نمرده اند. مردمانی که ربع قرن از صندوق نیمه جان ناامید نشدند، هنوز راه حل بدون خشونت را ترجیح می دهند. اما دیگر گول شعبده انتخابات استصوابی را نمی خورند.
نظام می بیند این مردم از رفتار اپوزیسیون در ماههای اخیر ناامیدند اما می دانند ادامه دیکتاتوری موجود هم دارد کارِ ایران را تمام می کند. ملت می داند باید فورا کاری بکند تا کشور نپاشد! اما چکار؟  بگمانم نظام از گزینهٔ رفراندوم تحت نظر نهادهای مستقل بین المللی خوف دارد. می ترسد روزی مطالبهٔ عمومی این باشد و اپوزیسیون معتبری در داخل ایران برای تامین آن شکل گیرد. شاید فکر می کند ممکنست حتی امثال موسوی روزی تسهیلگر این امر شوند.  البته با این ملت چل تکه و این حکومت متصلب، این گزینه از دید شخص من دور ازدسترس می نماید. 

📌بهرحال، حق بدهید آقایان سیلی ۸۸ را فراموش نکنند. بعد از آن بارشان، بار نشد که نشد


#پایگاه_خبری_جانبازان_جنگ_تحمیلی

@janbazanesabz