انتظار قائم در ۹۰۰ سال پیش
امیر ترکاشوند، ۱۴۰۳/۰۸/۲۸
ابن بابا کاشانی که حدود ۹۰۰ سال پیش می‌زیسته می‌گوید برخی از همشهریانم هر روز صبح علی‌الطلوع خود را به شمشیر و سلاح تجهیز کرده و سوار اسب می‌شوند و از خانه‌های خود به سمت بیرون شهر می‌روند تا بلکه قائم ظهور کند و اینان پا در رکابش شوند! (انگار هر روز به آنان الهام می‌شود که امروز دیگه حتما میاد) و چون آفتاب برآید، دستِ خالی باز می‌گردند و می‌گویند: امروز هم نیامد:
(... وألّف أحمد بن عليّ ابن بابه القاشاني كتابا ذكر فيه فرق الشيعة ، فلمّا انتهى إلى الإمامية وذكر المنتظر قال: من العجب أن في بلادنا قوما، وأنا شاهدتهم على هذا المذهب، ينتظرون صباح كلّ يوم طلوع القائم عليهم، ولا يقنعون بالانتظار بل يركبون خيلهم متوشّحين بالسيوف شاكين السلاح، ويخرجون من مساكنهم إلى خارج البلد مستقبلين للإمام، كأنّهم قد أتاهم بريد أخبرهم بوروده، فإذا طلع النهار عادوا متأسّفين وقالوا: اليوم أيضا ما جاء! -آثار البلاد و اخبار العباد زکریا قزوینی ج ۱ ص ۴۳۲-).
پس این بساط (گره زدن زندگی و سیاست به ظهور قائم) از نهصد سال پیش هم وجود داشته؛ آن‌هم با چه خلوص بیشتری.
گمانم اما اگر این‌همه عزم و تلاش و خلوص را از همان زمان صرف پیشرفت بر اساس عقول و داشته‌های خدادادی می‌کردند اینک پس از ۹۰۰ سال به تمام اهداف ظهور رسیده بودند.
از حق نگذریم آنان باز اینقدر معرفت داشتند که دستِ‌کم سایر مردم شهر را وادار به همراهی با خود در راه و سیاست‌شان نکنند اما امروزه برخی سیاست‌های آخرالزمانی گریبان عموم مردم را چه بخواهند چه نخواهند گرفته است.
https://t.me/baznegari/1496
امیر ترکاشوند، ۱۴۰۳/۰۸/۲۸
ابن بابا کاشانی که حدود ۹۰۰ سال پیش می‌زیسته می‌گوید برخی از همشهریانم هر روز صبح علی‌الطلوع خود را به شمشیر و سلاح تجهیز کرده و سوار اسب می‌شوند و از خانه‌های خود به سمت بیرون شهر می‌روند تا بلکه قائم ظهور کند و اینان پا در رکابش شوند! (انگار هر روز به آنان الهام می‌شود که امروز دیگه حتما میاد) و چون آفتاب برآید، دستِ خالی باز می‌گردند و می‌گویند: امروز هم نیامد:
(... وألّف أحمد بن عليّ ابن بابه القاشاني كتابا ذكر فيه فرق الشيعة ، فلمّا انتهى إلى الإمامية وذكر المنتظر قال: من العجب أن في بلادنا قوما، وأنا شاهدتهم على هذا المذهب، ينتظرون صباح كلّ يوم طلوع القائم عليهم، ولا يقنعون بالانتظار بل يركبون خيلهم متوشّحين بالسيوف شاكين السلاح، ويخرجون من مساكنهم إلى خارج البلد مستقبلين للإمام، كأنّهم قد أتاهم بريد أخبرهم بوروده، فإذا طلع النهار عادوا متأسّفين وقالوا: اليوم أيضا ما جاء! -آثار البلاد و اخبار العباد زکریا قزوینی ج ۱ ص ۴۳۲-).
پس این بساط (گره زدن زندگی و سیاست به ظهور قائم) از نهصد سال پیش هم وجود داشته؛ آن‌هم با چه خلوص بیشتری.
گمانم اما اگر این‌همه عزم و تلاش و خلوص را از همان زمان صرف پیشرفت بر اساس عقول و داشته‌های خدادادی می‌کردند اینک پس از ۹۰۰ سال به تمام اهداف ظهور رسیده بودند.
از حق نگذریم آنان باز اینقدر معرفت داشتند که دستِ‌کم سایر مردم شهر را وادار به همراهی با خود در راه و سیاست‌شان نکنند اما امروزه برخی سیاست‌های آخرالزمانی گریبان عموم مردم را چه بخواهند چه نخواهند گرفته است.
https://t.me/baznegari/1496