Репост из: @attachbot
آیات تطهیر !
✍ حمیدرضا عابدیان
✅ مجری تلویزیون اینترنشنال در گفتگویی با آقایان رحمانی و اکبرین، پیرامون بیانیه ی اخیر میرحسین، از قول بخشی از منتقدین بیانیه، مقایسه میان رویداد هفده شهریور پنجاه و هفت و وقایع آبان را مقایسه ای قابل مناقشه خواند اما نه به این دلیل که اعترضات هفدهم شهریور در پارادیم انفلاب رخ داده بود و در یک پیوستگیِ روشن با وقایع ِ پیش و پس از خود قرار داشت!
✅ نه به این دلیل که درست یک روز پس از هفده شهریور، یعنی در هجدهم شهریورماه، هفتصد کارگر در پالایشگاه تهران اعتصاب کردند و در بیست شهریور، کارگران پالایشگاههای اصفهان، شیراز، تبریز و آبادان نیز به این اعتصاب پیوستند،
✅ نه به این دلیل که در بیست و دوم شهریور، کارگران کارخانه سیمان تهران دست از کار کشیدند و در بیست و هفت شهریور، کارکنان بانک مرکزی، نام یکصد و هفتاد و هفت نفر از متنفذین را منتشر کردند که در همین روزها، جمعا دو میلیارد دلار از کشور خارج کرده بودند!
✅ نه به این دلیل که در اواخر مهر و به دنبال اعتصابات پی در پی، تقریبا همه ی مراکز بازار، دانشگاهها، دبیرستانها، تاسیسات نفتی، بانکها، وزارت خانه های دولتی، ادارات پست، راه آهن، روزنامه ها، گمرک و بندرها، پروازهای داخلی، ایستگاههای رادیو و تلویزیون، بیمارستانهای دولتی، کارخانه های کاغذ و دخانیات، بافندگی و دیگر کارخانه های بزرگ تعطیل شده بودند!
✅ و سرانجام، نه به این دلیل که تقاضای یکصدا و منسجم اعتصابیون، شامل پنج هزار کارمند بانک، سی هزار کارگر صنعت نفت و صدهزار کارمند دولت، علاوه بر خواست های اقتصادی، شامل انحلال ساواک، لغو حکومت نظامی، آزادی زندانیان سیاسی، بازگشت آیت الله خمینی و پایان دادن به حکومت استبدادی می شد!
✅ در عوض، او از زبان برخی از منتقدین (!) می گوید که تعداد کشته شدگان در این دو رویداد با هم تناسبی ندارد و شاه دارای گارد سرکوب نبود و مردمی هم که در"جمعه ی سیاه" وارد خیابان شده بودند، به هشدارها در خصوص حکومت نظامی بی توجهی کرده بودند (آیات تطهیر!)
✅ این موضوع اما نباید به یک منازعه ی تاریخی فروکاسته شود، مساله مهم و مسئولانه برای یک فعال و کنش گر سیاسی، در لحظات ملتهب و خطیری که در آن به سر می بریم، فهم دقیق پارادایم است، اینکه در حال حاضر، شرایط ایران،انقلابی ست یا خیر؟ تردیدی نیست که هر کنشگر سیاسی، بدون تعیین نسبت دقیق خود با این پرسش، نمی تواند از "راست روی" یا "چپ روی" در امان بماند.این همان پرسش راهبردی ست که باید به آن اندیشید.
@hamidrezaabedian
✍ حمیدرضا عابدیان
✅ مجری تلویزیون اینترنشنال در گفتگویی با آقایان رحمانی و اکبرین، پیرامون بیانیه ی اخیر میرحسین، از قول بخشی از منتقدین بیانیه، مقایسه میان رویداد هفده شهریور پنجاه و هفت و وقایع آبان را مقایسه ای قابل مناقشه خواند اما نه به این دلیل که اعترضات هفدهم شهریور در پارادیم انفلاب رخ داده بود و در یک پیوستگیِ روشن با وقایع ِ پیش و پس از خود قرار داشت!
✅ نه به این دلیل که درست یک روز پس از هفده شهریور، یعنی در هجدهم شهریورماه، هفتصد کارگر در پالایشگاه تهران اعتصاب کردند و در بیست شهریور، کارگران پالایشگاههای اصفهان، شیراز، تبریز و آبادان نیز به این اعتصاب پیوستند،
✅ نه به این دلیل که در بیست و دوم شهریور، کارگران کارخانه سیمان تهران دست از کار کشیدند و در بیست و هفت شهریور، کارکنان بانک مرکزی، نام یکصد و هفتاد و هفت نفر از متنفذین را منتشر کردند که در همین روزها، جمعا دو میلیارد دلار از کشور خارج کرده بودند!
✅ نه به این دلیل که در اواخر مهر و به دنبال اعتصابات پی در پی، تقریبا همه ی مراکز بازار، دانشگاهها، دبیرستانها، تاسیسات نفتی، بانکها، وزارت خانه های دولتی، ادارات پست، راه آهن، روزنامه ها، گمرک و بندرها، پروازهای داخلی، ایستگاههای رادیو و تلویزیون، بیمارستانهای دولتی، کارخانه های کاغذ و دخانیات، بافندگی و دیگر کارخانه های بزرگ تعطیل شده بودند!
✅ و سرانجام، نه به این دلیل که تقاضای یکصدا و منسجم اعتصابیون، شامل پنج هزار کارمند بانک، سی هزار کارگر صنعت نفت و صدهزار کارمند دولت، علاوه بر خواست های اقتصادی، شامل انحلال ساواک، لغو حکومت نظامی، آزادی زندانیان سیاسی، بازگشت آیت الله خمینی و پایان دادن به حکومت استبدادی می شد!
✅ در عوض، او از زبان برخی از منتقدین (!) می گوید که تعداد کشته شدگان در این دو رویداد با هم تناسبی ندارد و شاه دارای گارد سرکوب نبود و مردمی هم که در"جمعه ی سیاه" وارد خیابان شده بودند، به هشدارها در خصوص حکومت نظامی بی توجهی کرده بودند (آیات تطهیر!)
✅ این موضوع اما نباید به یک منازعه ی تاریخی فروکاسته شود، مساله مهم و مسئولانه برای یک فعال و کنش گر سیاسی، در لحظات ملتهب و خطیری که در آن به سر می بریم، فهم دقیق پارادایم است، اینکه در حال حاضر، شرایط ایران،انقلابی ست یا خیر؟ تردیدی نیست که هر کنشگر سیاسی، بدون تعیین نسبت دقیق خود با این پرسش، نمی تواند از "راست روی" یا "چپ روی" در امان بماند.این همان پرسش راهبردی ست که باید به آن اندیشید.
@hamidrezaabedian