این از سرو صدا. اما اینجا چیز ترسناکتری هم هست: سکوت. به گمانم گاه در آتش سوزیهای بزرگ، چنین لحظهی پر تنشی رخ میدهد: آبفشانها بند میآیند، آتش نشانها دیگر از نردهها بالا نمیروند، و کسی از جا نمیجنبد. قرنیزی دود زده بی صدا برفراز سر کج میشود و دیواری بلند،که پشتش آتش زبانه میکشد، بیصدا شکم میدهد.
همه گردن کشیده با چهرههایی پُرچین منتظرِ فروپاشی وحشتناکند.
اینجا، سکوت، همان حال را دارد.
راینر ماریا ریلکه@grayart