عصر فرازمینی ها

سلام و درود خدمت شما دوستان....

با روی کار آمدن ترامپ چه چیزهای تغییر خواهد کرد...؟!


در حقيقت ما منتظر وعده‌های های که خارج از بعد تبلیغاتی بودیم هستیم و جامعه جهانی با حقایق آشنا کنیم و در مصاحبه که ترامپ دیروز انجام داد این اشیای پهپاد خطاب نکرد و کلمه اشیای دوست رو به کار برد و این نقطه عطفی که میشه گفت ترامپ برای بازگویی حقیقت آمده است...

و یکی از نشانه های تایید شده خروج از سازمان جهانی بهداشت و ناتو هستش




#حقایق



کانال علمی نجومی ماورای فرازمینی ها



@FARZAMINIHA
#Author_bh1212

دولت آمریکا از سازمان بهداشت جهانی خارج شد...


ترامپ دستور اجرای خارج شدن از سازمان بهداشت جهانی اعلام کرد....
دستورات اجرای...

خروج از ناتو.....


#حقایق



کانال علمی نجومی ماورای فرازمینی ها




@FARZAMINIHA
#Author_bh1212

🔘 به گفته دانشمندان، نور وهم‌آوری که در آسمان دیده می‌شود، ممکن است پدیده‌ای جدید باشد.


🌌 تصویری از یک شفق قطبی با لکه سفید نور که در مرکز آن قابل مشاهده است. (گروه تحقیقاتی دانشکده علوم دانشگاه کلگری)

¹★یک مرکز رصدی زمینی که وظیفه ثبت شعله‌های نور شمالی را بر عهده دارد، تصاویری از یک درخشش خاکستری رنگ پریده غیرقابل توضیح در میان رگه‌های سبز و قرمز ثبت کرده است و جزئیات جدیدی را در مورد این راز در اختیار محققان قرار می‌دهد.

²★ در حالی که این نفوذ درخشان قبلاً توسط رصدگران آسمان در شمال دور دیده شده بود، هیچ کس توضیح خوبی برای ظاهر آن نداشته است.

³★ با استفاده از داده‌های طیفی جدید، تیمی از محققان به سرپرستی دانشمندان دانشگاه کلگری در کانادا، ممکن است سرانجام راه‌حلی در شیمی آسمان داشته باشند و جزایر سفید و خاکستری رنگ پریده را به پدیده هواشناسی اخیراً توصیف شده با نام نسبتاً عجیب "استیو" تشبیه کنند.

⁴★اما اسپانسویک، فیزیکدان دانشگاه کلگری می‌گوید: "شما این شفق قطبی سبز پویا را می‌بینید، برخی از شفق قطبی قرمز را در پس‌زمینه می‌بینید و ناگهان، این انتشار ساختاریافته - تقریباً شبیه یک لکه - با رنگ خاکستری یا سفید متصل به شفق قطبی را می‌بینید."

⁵★ "بنابراین، اولین واکنش هر دانشمندی این است: 'خوب، این چیست؟'"

⁶★ بیشتر اوقات، خورشید، سوپ چرخان ذرات باردار خود را توسط گرانش و یک شبکه درهم از میدان‌های مغناطیسی مهار می‌کند. هر از گاهی نیروهایی همسو می‌شوند که باعث می‌شوند مقادیر کمی پلاسما به سمت ما پرتاب شود.

⁷★ قفس مغناطیسی زمین بیشتر این بارش پرانرژی را به فضا هدایت می‌کند، اما در موارد شدید، کسری از ذرات خورشیدی با جو برخورد می‌کنند و باعث می‌شوند مولکول‌های آن در طیف رنگی غنی که توسط ترکیب و غلظت عنصری آنها تعریف می‌شود، بدرخشند.

⁸★ در حالی که رنگ‌های سبز و صورتی در این نمایش‌های نورانی به عنوان درخشش تولید شده توسط اکسیژن و نیتروژن در ارتفاعات مختلف انتظار می‌رود، پاشیدن گاه به گاه رنگ‌های سفید و خاکستری هیچ توضیح ساده‌ای نداشته است.

⁹★ با این حال، شفق‌های قطبی تنها نمایش موجود نیستند. جو سیاره ما می‌تواند از طریق فرآیندهای پرانرژی دیگر، که برخی از آنها کمی پیچیده‌تر از بقیه هستند، نور بتاباند. به عنوان مثال، نور معمولی خورشید می‌تواند باعث تجزیه و ترکیب مجدد مولکول‌ها شود و نور ضعیفی را که در سایه زمین به عنوان نور شب دیده می‌شود، پخش کند.

¹⁰★ چند سال پیش، یک جاروب خاکستری مایل به نوربنفش، که توسط علاقه‌مندان به شفق قطبی به نام استیو نامگذاری شده بود (که بعداً به اختصار برای Strong Thermal Emission Velocity Enhancement به معنی "تقویت سرعت انتشار حرارتی قوی" تبدیل شد)، فیزیکدانان را با معمایی برای حل کردن روبرو کرد.

¹¹★ ساختار و رنگ استیو با داشتن طیفی پیوسته از طول موج‌ها که با هم ترکیب می‌شدند تا رنگ‌های سفید و خاکستری را تشکیل دهند، آن را از شفق‌های قطبی معمولی متمایز می‌کرد. در حالی که محققان به پیشرفت در تعیین علت این پدیده غیرمعمول هواشناسی ادامه می‌دهند، تصور می‌شود که نکات برجسته رنگ پریده این درخشش تا حدودی شبیه به نور شب، نتیجه نوعی تغییر شیمیایی است.

¹²★ اسپانسویک می‌گوید: "شباهت‌هایی بین آنچه اکنون می‌بینیم و استیو وجود دارد. استیو خود را به عنوان این ساختار بنفش یا خاکستری نشان می‌دهد."

¹³★ "راستش را بخواهید، ارتفاع طیف بین این دو بسیار مشابه است، اما این، به دلیل ارتباطش با شفق قطبی پویا، تقریباً در شفق قطبی جاسازی شده است. اگر بخواهید به آن نگاه کنید، تشخیص آن دشوارتر است، در حالی که استیو جدا از شفق قطبی است - یک نوار بزرگ که از آسمان عبور می‌کند."

¹⁴★ خوشبختانه محققان نیازی ندارند شب به شب به آسمان خیره شوند به امید دیدن لکه‌های غیرمعمول در شفق قطبی. رصدخانه تصویربرداری آسمان با وضوح بالا که اخیراً مستقر شده و Transition Region Explorer نامیده می‌شود، سابقه شفق‌های قطبی را در پروفایل‌های رنگی کالیبره شده برای ارائه داده‌های طیفی قابل اعتماد ارائه می‌دهد و به تیم تحقیقاتی اجازه می‌دهد تا ترکیب طول موج‌های تشکیل دهنده نور سفید را برای یافتن سرنخ‌هایی در مورد تولید آن تجزیه و تحلیل کنند.

🔘 دوگانگی مریخ: معمای بزرگ سیاره سرخ سرانجام حل شد

🌌تصویر رنگی‌شده از مریخ، گرفته‌شده توسط ماموریت مارینر ۹ ناسا. (ناسا/آزمایشگاه پیشرانش جت)

¹★ مریخ شاید محل بزرگترین معمای منظومه شمسی است: به اصطلاح دوگانگی مریخ، که از زمان کشف آن در دهه ۱۹۷۰ دانشمندان را متحیر کرده است.

²★ ارتفاعات جنوبی مریخ (که حدود دو سوم سطح سیاره را پوشش می‌دهند) تا پنج یا شش کیلومتر بالاتر از دشتهای شمالی قرار دارند. در هیچ جای دیگر منظومه شمسی چنین تضاد بزرگ و شدیدی در این مقیاس نمی‌بینیم.

³★ چه چیزی باعث این تفاوت چشمگیر شده است؟ دانشمندان در مورد اینکه آیا این ناشی از عوامل خارجی - مانند برخورد با یک سیارک بزرگ به اندازه ماه - یا عوامل داخلی، مانند جریان گرما از طریق داخل مذاب سیاره، بوده است، اختلاف نظر داشته‌اند.

⁴★ در تحقیقات جدید منتشر شده در Geophysical Research Letters، ما مریخ‌لرزه‌های شناسایی شده توسط فرودگر اینسایت ناسا، واقع در نزدیکی مرز جداکننده دو طرف دوگانگی را تجزیه و تحلیل کردیم. مطالعه نحوه حرکت ارتعاشات مریخ‌لرزه شواهدی را نشان داد که منشأ دوگانگی مریخ در اعماق سیاره سرخ نهفته است.

🌌 نقشه‌ای که "دوگانگی مریخ" را نشان می‌دهد: ارتفاعات جنوبی به رنگ زرد و نارنجی، دشتهای شمالی به رنگ آبی و سبز هستند. (NASA/JPL/USGS)

⚛ دوگانگی مریخ

● ارتفاع تنها تفاوت بین دو طرف دوگانگی مریخ نیست.

⁵★ ارتفاعات جنوبی با دهانه‌ها پوشیده شده و با جریان‌های یخ‌زده گدازه‌های آتشفشانی خط‌دار شده‌اند. در مقابل، سطح دشتهای شمالی صاف و هموار است، تقریباً عاری از هرگونه جای زخم قابل مشاهده و سایر ویژگی‌های مهم.

⁶★ از اندازه‌گیری‌های ژئوفیزیکی و نجومی، ما همچنین می‌دانیم که پوسته مریخ در زیر ارتفاعات جنوبی به طور قابل توجهی ضخیم‌تر است. علاوه بر این، سنگ‌های جنوبی مغناطیسی هستند (که نشان می‌دهد آنها مربوط به دوران باستانی هستند که مریخ دارای یک میدان مغناطیسی جهانی بود)، در حالی که سنگ‌های دشتهای شمالی اینگونه نیستند.

🌌"ماموریت های وایکینگ در دهه 1970 نمای دقیق تری از سطح مریخ را نشان داد. (NASA/USGS)"

⁷★ دوگانگی مریخ در دهه ۱۹۷۰، زمانی که تصاویر کاوشگرهای وایکینگ تفاوتی در ارتفاع و چگالی دهانه‌های برخوردی نشان دادند، کشف شد.

⁸★ چگالی سطحی دهانه‌ها (تعداد دهانه‌ها در واحد سطح) می‌تواند برای محاسبه سن سنگ‌های سطحی استفاده شود - هرچه سطح قدیمی‌تر باشد، دهانه‌های بیشتری دارد. بنابراین به نظر می‌رسد ارتفاعات جنوبی قدیمی‌تر از دشتهای شمالی هستند.

⁹★ دانشمندان همچنین بر این باورند که زمانی اقیانوسی وسیع از آب مایع در مریخ وجود داشته است، احتمالاً در همان منطقه دشتهای شمالی.

¹⁰★ بحث‌های زیادی در این مورد وجود دارد زیرا وجود یا عدم وجود رسوبات، اشکال زمین و مواد معدنی خاصی که هنگام پوشیده شدن زمین توسط اقیانوس تشکیل می‌شوند، به عنوان شواهد اصلی برای و علیه این موضوع استفاده می‌شوند.

¹¹★ وجود آب مایع پیش‌نیاز حیات است، بنابراین درک علاقه جامعه علمی و آژانس‌های فضایی به این مشکل دشوار نیست.

⚛ فضای بیرونی یا نیروهای داخلی؟

¹²★ فرضیه دوم فرضیه برون‌زاد است، طبق آن علت دوگانگی از فضا می‌آید. این به معنای برخورد فاجعه‌بار یک جسم به اندازه ماه یا چندین جسم کوچکتر است که سطح سیاره را تغییر شکل داده است.

⚛ مریخ‌لرزه‌ها

¹³★در زمین، می‌توانیم از داده‌های صدها و حتی هزاران لرزه‌سنج برای مثلث‌بندی محل وقوع زلزله استفاده کنیم.

¹⁴★ در مریخ، ما فقط داده‌هایی از یک ابزار واحد روی فرودگر اینسایت داریم. برای یافتن محل مریخ‌لرزه، باید به اندازه‌گیری تفاوت در زمان رسیدن بین انواع مختلف ارتعاشات (به نام امواج P و S) تکیه کنیم.

¹⁵★ این به ما امکان می‌دهد فاصله تا مریخ‌لرزه را محاسبه کنیم. همچنین می‌توانیم با نگاه کردن به حرکت ذرات روی زمین، جهت زلزله را تعیین کنیم.

🌌 فرودگر اینسایت یک لرزه‌نگار برای اندازه‌گیری مریخ‌لرزه‌ها و سایر ارتعاشات حمل می‌کرد. (NASA/JPL-Caltech)

¹⁶★ هنگامی که سیستمی برای تعیین دقیق مریخ‌لرزه‌ها از داده‌های اینسایت ایجاد کردیم، آن را در برابر رویدادهای شناخته شده مانند برخوردهای شهاب‌سنگی که توسط دوربین‌های ماهواره‌ای مشاهده شده بود، بررسی کردیم. ما دریافتیم که روش‌های ما به طور قابل اعتماد به خوشه‌ای از مریخ‌لرزه‌ها در منطقه Terra Cimmeria در ارتفاعات جنوبی اشاره می‌کنند.

¹⁷★ سپس نحوه از دست دادن انرژی امواج S هنگام عبور از سنگ ارتفاعات جنوبی را مطالعه کردیم. ما همچنین محاسبات مشابهی را برای زلزله‌های مشاهده شده قبلی در منطقه Cerberus Fossae در دشتهای شمالی انجام دادیم.

¹⁸★ مقایسه این دو نشان داد که امواج انرژی را سریع‌تر در ارتفاعات جنوبی از دست می‌دهند. محتمل‌ترین توضیح این است که سنگ زیر ارتفاعات جنوبی گرم‌تر از شمال است.

🔘 هدیه خداحافظی گایا، بهترین نقشه کهکشان راه شیری است که تا به حال دیده‌ایم.

🌌 بازسازی جدیدی از کهکشان راه شیری، بر اساس داده‌های تلسکوپ فضایی گایا متعلق به آژانس فضایی اروپا. (ESA/Gaia/DPAC, Stefan Payne-Wardenaar/CC BY-SA 3.0 IGO)

¹★ ما می‌توانیم ارزش هر تلاش علمی را بر اساس میزان تغییر یا دگرگونی دانش خود بسنجیم. با این معیار، ماموریت گایا متعلق به آژانس فضایی اروپا یک موفقیت چشمگیر است.

²★ این فضاپیما یک نقشه دقیق و سه بعدی از کهکشان راه شیری ما ارائه داد و ما را مجبور به کنار گذاشتن ایده‌های قدیمی و جایگزینی آنها با ایده‌های جدید و قانع‌کننده کرد.

³★ در حال حاضر، ما پایان ماموریت گایا، بهترین تلاش ما برای درک کهکشان راه شیری را جشن می‌گیریم. گایا یک ماموریت اخترسنجی است که با انجام سه تریلیون مشاهده از دو میلیارد شیء منفرد در کهکشان، که بیشتر آنها ستاره هستند، در طی یک دوره یازده ساله، نقشه چشمگیری از کهکشان راه شیری ساخته است.

⁴★ اندازه‌گیری مکرر اشیاء یکسان به این معنی است که نقشه گایا سه بعدی است و حرکت مناسب ستارگان را در سراسر کهکشان نشان می‌دهد. به جای یک نقشه ایستا، تاریخچه جنبشی کهکشان و برخی از تغییراتی که پشت سر گذاشته را آشکار می‌کند.

🌌 گایا تاریخ آشفته کهکشان ما، از جمله جریان‌های ستاره‌ای ناشی از رویدادهای مخرب گذشته را به ما نشان داد. (ESA/Gaia/DPAC, Stefan Payne-Wardenaar)

⚛ ما مدت زیادی منتظر چنین نگاه دقیقی به کهکشان خود بوده‌ایم.

⁵★ اخترشناسی رادیویی، که در دهه ۱۹۵۰ میلادی اوج گرفت، به ما در درک ساختار کهکشان راه شیری کمک کرد. تلسکوپ‌های رادیویی می‌توانند از میان ابرهای غبار عبور کرده و توزیع هیدروژن در کهکشان را تشخیص دهند.

⁶★ در سال ۱۹۵۲، ستاره‌شناسان اولین بررسی رادیویی بزرگ از کهکشان راه شیری را آغاز کردند. ستاره‌شناسان نظریه داده بودند که کهکشان دارای ساختار مارپیچی است و سرانجام بازوهای مارپیچی را کشف کردند و ساختار اصلی کهکشان راه شیری را آشکار کردند.

⁷★ در مقاله‌ای در سال ۱۹۵۸، نویسندگان نوشتند: "توزیع هیدروژن آشکارا بی‌نظمی‌های زیادی را نشان می‌دهد. با این وجود، چندین بازو را می‌توان در طول قابل توجهی دنبال کرد."

🌌 این شکل توزیع هیدروژن را در صفحه دیسک کهکشان راه شیری نشان می‌دهد. اگرچه برای چشمان مدرن ما قدیمی به نظر می‌رسد و از نظر بصری شهودی نیست، اما در آن زمان هیجان‌انگیز بود. (از "سیستم کهکشانی به عنوان یک سحابی مارپیچی" توسط اورت و همکاران ۱۹۵۸)

⁸★ در دهه ۱۹۸۰، تلسکوپ‌های فروسرخ مانند IRAS ناسا از میان غبار کیهانی نگاه کردند تا ویژگی‌هایی مانند میله مرکزی کهکشان راه شیری را پیدا کنند. سپس، در سال ۱۹۸۹، ماموریت هیپارکوس متعلق به آژانس فضایی اروپا پرتاب شد. هیپارکوس یک ماموریت اخترسنجی و پیشین گایا بود.

⁹★ اگرچه به اندازه گایا دقیق نبود و فقط صدهزار ستاره را اندازه‌گیری کرد، اما سرانجام توانست حرکات خاص آنها را اندازه‌گیری کند. جزئیات بیشتری از کهکشان راه شیری را آشکار کرد و به تأیید شکل مارپیچی میله‌ای آن کمک کرد. همچنین بینش‌هایی در مورد تاریخچه و تکامل کهکشان ما ارائه داد.

¹⁰★ اما ستاره‌شناسان دانش دقیق‌تری را می‌خواستند. گایا در سال ۲۰۱۳ برای رفع این نیاز پرتاب شد و یک موفقیت کامل بوده است.

¹¹★ گایا ادای احترامی به نبوغ است. ما عملاً در داخل کهکشان راه شیری گرفتار شده‌ایم و هیچ فضاپیمایی نمی‌تواند فراتر از آن برود تا تصویری خارج از کهکشان ثبت کند. گایا بدون خروج از L2 آن نما را به ما داده است.

¹²★ در حالی که بسیاری از تلاش‌های قبلی برای ردیابی ساختار کهکشان راه شیری به نمونه‌برداری از جمعیت‌های ستاره‌ای منتخب متکی بودند، گایا موقعیت و حرکت تقریباً دو میلیارد ستاره را در سراسر کهکشان به دقت اندازه‌گیری کرد.

🌌 نقشه گایا از کهکشان راه شیری به یک نماد تبدیل شده است. این تصویر از داده‌های گایا ساخته شده است که دو میلیارد ستاره کهکشان را نقشه‌برداری می‌کند. همچنین ستارگان ابرهای ماژلانی بزرگ و کوچک را نقشه‌برداری کرد. (ESA/Gaia/DPAC)

¹³★ مشاهدات گایا نگاهی بسیار دقیق‌تر و دقیق‌تر به بازوهای مارپیچی کهکشان راه شیری به ما داده است. ساختارهای ناشناخته قبلی را در بازوها، از جمله بازوهای فسیلی در دیسک بیرونی، شناسایی کرده است.

¹⁴★ اینها می‌توانند بقایای بازوهای جزر و مدی گذشته یا اعوجاج در دیسک یا بقایایinteractions با کهکشان‌های دیگر باشند. گایا همچنین ساختارهای رشته‌ای ناشناخته قبلی زیادی را در لبه دیسک پیدا کرده است.

🔘 گایا دسته‌ای کامل از سیاهچاله‌ها را که در کهکشان راه شیری حرکت می‌کنند، شناسایی کرد.

¹★خوشه‌ای پف‌آلود از ستارگان که در آسمان پخش شده است، ممکن است رازی پنهان در قلب خود داشته باشد: دسته‌ای از بیش از ۱۰۰ سیاهچاله با جرم ستاره‌ای.

²★خوشه ستاره‌ای مورد بحث پالومار ۵ نامیده می‌شود. این یک جریان ستاره‌ای است که در طول ۳۰ هزار سال نوری امتداد دارد و در حدود ۸۰ هزار سال نوری دورتر قرار دارد.

³★چنین خوشه‌های کروی اغلب "فسیل‌هایی" از اوایل جهان در نظر گرفته می‌شوند. آنها بسیار متراکم و کروی هستند و معمولاً تقریباً شامل ۱۰۰ هزار تا ۱ میلیون ستاره بسیار قدیمی هستند. برخی مانند NGC ۶۳۹۷ تقریباً به قدمت خود جهان هستند.

⁴★در هر خوشه کروی، تمام ستارگان آن همزمان و از یک ابر گازی تشکیل شده‌اند. کهکشان راه شیری بیش از ۱۵۰ خوشه کروی شناخته شده دارد. این اجرام ابزارهای بسیار خوبی برای مطالعه، به عنوان مثال، تاریخ جهان یا محتوای ماده تاریک کهکشان‌هایی هستند که به دور آنها می‌چرخند.

⁵★اما نوع دیگری از گروه ستاره‌ای وجود دارد که توجه بیشتری را به خود جلب می‌کند - جریان‌های جزر و مدی، رودخانه‌های طولانی از ستارگان که در سراسر آسمان امتداد دارند.

⁶★قبلاً شناسایی اینها دشوار بود، اما با داده‌های رصدخانه فضایی گایا که کهکشان راه شیری را با دقت بالا در سه بعد نقشه‌برداری کرده است، جریان‌های بیشتری از این دست آشکار شده‌اند.

⁷★اخترفیزیکدان مارک گیلس از دانشگاه بارسلونا در اسپانیا در سال ۲۰۲۱، زمانی که محققان برای اولین بار این کشف را اعلام کردند، توضیح داد:"ما نمی‌دانیم این جریان‌ها چگونه شکل می‌گیرند، اما یک ایده این است که آنها خوشه‌های ستاره‌ای از هم گسیخته هستند."

⁸★"با این حال، هیچ یک از جریان‌های اخیراً کشف شده، خوشه ستاره‌ای مرتبط با خود ندارند، از این رو نمی‌توانیم مطمئن باشیم. بنابراین، برای درک چگونگی شکل‌گیری این جریان‌ها، باید جریانی را با یک سیستم ستاره‌ای مرتبط با آن مطالعه کنیم. پالومار ۵ تنها مورد است و آن را به سنگ روزتا برای درک شکل‌گیری جریان تبدیل می‌کند و به همین دلیل آن را به تفصیل مطالعه کردیم."

⁹★به نظر می‌رسد پالومار ۵ از این نظر منحصر به فرد است که هم توزیع بسیار گسترده و پراکنده‌ای از ستارگان و هم یک جریان جزر و مدی طولانی دارد که بیش از ۲۰ درجه از آسمان را پوشش می‌دهد، بنابراین گیلس و تیمش روی آن تمرکز کردند.

¹⁰★این تیم از شبیه‌سازی‌های دقیق N-بدنه برای بازسازی مدارها و تکامل هر ستاره در خوشه استفاده کردند تا ببینند چگونه می‌توانند به جایی که امروز هستند، برسند.

¹¹★از آنجایی که شواهد اخیر نشان می‌دهد که جمعیت‌هایی از سیاهچاله‌ها می‌توانند در مناطق مرکزی خوشه‌های کروی وجود داشته باشند و از آنجایی کهinteractions گرانشی با سیاهچاله‌ها شناخته شده است که باعث دور شدن ستارگان می‌شوند، دانشمندان سیاهچاله‌ها را در برخی از شبیه‌سازی‌های خود قرار دادند.

¹²★نتایج آنها نشان داد که جمعیتی از سیاهچاله‌های با جرم ستاره‌ای در پالومار ۵ می‌توانسته منجر به پیکربندی شود که امروز می‌بینیم. interactions مداری ستارگان را از خوشه به بیرون و به جریان جزر و مدی پرتاب می‌کرد، اما فقط با تعداد بسیار بیشتری از سیاهچاله‌ها نسبت به آنچه پیش‌بینی می‌شد.

¹³★فرار ستارگان از خوشه به طور مؤثرتر و راحت‌تر از سیاهچاله‌ها، نسبت سیاهچاله‌ها را تغییر داده و آن را تا حد زیادی افزایش داده است.

¹⁴★"تعداد سیاهچاله‌ها تقریباً سه برابر بیشتر از آنچه از تعداد ستارگان در خوشه انتظار می‌رود است و به این معنی است که بیش از ۲۰ درصد از کل جرم خوشه از سیاهچاله‌ها تشکیل شده است."

¹⁵★"هر کدام جرمی در حدود ۲۰ برابر جرم خورشید دارند و در انفجارهای ابرنواختری در پایان عمر ستارگان پرجرم، زمانی که خوشه هنوز بسیار جوان بود، تشکیل شدند."

¹⁶★شبیه‌سازی‌های این تیم نشان داد که در حدود یک میلیارد سال، خوشه به طور کامل از بین خواهد رفت. درست قبل از این اتفاق، آنچه از خوشه باقی می‌ماند، کاملاً از سیاهچاله‌هایی تشکیل می‌شود که به دور مرکز کهکشان می‌چرخند. این نشان می‌دهد که پالومار ۵ در نهایت منحصر به فرد نیست - درست مانند سایر مواردی که کشف کرده‌ایم، به طور کامل به یک جریان ستاره‌ای تبدیل می‌شود.

¹⁷★همچنین نشان می‌دهد که سایر خوشه‌های کروی احتمالاً سرنوشت مشابهی خواهند داشت. و تأییدی ارائه می‌دهد که خوشه‌های کروی ممکن است مکان‌های بسیار خوبی برای جستجوی سیاهچاله‌هایی باشند که در نهایت با هم برخورد می‌کنند، و همچنین دسته گریزان سیاهچاله‌های میان وزن، بین وزن‌های سبک با جرم ستاره‌ای و سنگین وزن‌های فوق سنگین.