در عرصه بین‌الملل و در زمینه تغییرات آب و هوایی شاهد آن بودیم در سال 2019 دونالد ترامپ از توافق بین‌المللی پاریس که در تلاش است مانع از گرم‌تر شدن کره زمین و ... شود خارج شد و محتملا او در این دوره این حرکت را تکرار کند.

از نظر امنیت بین‌‌الملل حضور ترامپ می‌تواند منجر به تقویت جایگاه روسیه‌ی پوتین و تحکیم قدرت دیکتاتورمابانه او در مسکو شود و احتمالا با کاهش کمک به اوکراین زمینه جدایی بخش دیگری از خاک اوکراین را فراهم می‌کنند.

همچنین ترامپ محتملا باعث تضعیف بیشتر سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) می‌شود موضوعی که به تقویت رفتار تهاجمی روسیه و چین و برخی قدرت‌های منطقه‌ای ممکن است منجر شود.

هردو نفر به اسرائیل توجه ویژه دارند اما حمایت‌های ترامپ بسیار اساسی‌تر خواهد بود، او طرح صلح ابراهیم که تلاشی است برای عادی سازی کشورهای عربی با اسرائیل را دنبال خواهد کرد و در مورد طرح دو دولت فشار کمتری به تل‌آویو وارد خواهد ساخت، داماد یهوی او جرد کوشنر نقش محوری در سیاست‌های خاورمیانه‌ای و بخصوص حمایتی از اسرائیل خواهد داشت.

به نظر کاملا هریس فشار بیشتری به اسرائیل برای پذیرش طرح دو دولت و تاسیس رسمی دولت فلسطین وارد خواهد ساخت و ممکن است طی اواخر دوره اول ریاست‌جمهوری محتمل او این اتفاق به سرانجام برسد.

با حضور ترامپ قدرت شاهزاده محمد بن سلمان در عربستان و منطقه تقویت می‌شود اما روابط آمریکا با ترکیه و ایران قابل پیش‌بینی نیست.

برخلاف برخی دیدگاه‌ها مانند سلطنت‌طلب‌ها به عنوان بخشی از اوپوزیسیون خارج از کشور، دونالد ترامپ نه تنها بدنبال تغییر نظام سیاسی و یا تضعیف جمهوری اسلامی در ایران نیست بلکه در عمل خواهان بهبود ارتباط و حتی برقراری روابط است اما بزرگ‌ترین مانع او جدای از مخالفات سنتی در تهران و واشنگتن، فرمانی است که او در 3 ژانویه 2020 برای ترور فرمانده سپاه قدس ایران در بغداد داد، این موضوع باعث می‌شود تا مخالفان احیای رابطه در تهران، دست‌کم در ابتدای ریاست‌جمهوری او مانع احیای روابط شوند، لذا موجی از فشار منطقه‌ای و تهدید در ادبیات گفتاری و دیپلماتیک او قابل پیش‌بینی است.

کاملا هریس اما دنباله‌روی سیاست اوباما و بایدن در قبال ایران است، او آمادگی دارد در زمانی که دولت پزشکیان در ایران روی کار است فرمول جدیدی از احیای برجام را در دستور کار قرار دهد و با این راه از سطح تنش بکاهد اما مشکل بزرگ او نحوه مدیریت بحران میان تهران و تل‌آویو و نیز نحوه کنترل و محدود کردن قدرت ایران بر ثبات منطقه از طریق نیروهای پراکسی یا نیابتی از عراق، لبنان، یمن و سوریه و فلسطین تا بخش‌هایی از شمال و مرکز آفریقاست.

با توجه به کاهش اهمیت خاورمیانه برای آمریکا از یکسو و نیز کاهش قدرت و مانور داعش از سوی دیگر، به همان میزان از اهمیت نیروهای کُرد چه در عراق و چه در سوریه برای آمریکا کاسته می‌شود. اما با این حال به نظر نمی‌رسد حمایت‌های حداقلی اما حمایتی آمریکا از کردها در روژئاوا (شمال سوریه) دست‌کم برای دو تا سه سال آینده کاهش یابد. هرچند در این زمینه پیش‌بینی ناپذیری ترامپ می‌تواند لحظات و وضعیت دشواری برای کُردها در سوریه ایجاد کند از جمله با توافق ناگهانی و بی‌خبر با دولت ترکیه.

در رابطه اقلیم کردستان عراق، آمریکا می‌کوشد روابط بین بغداد و اربیل را تسهیل کند اما تداوم حضور پایگاهها و نیروهای نظامی آمریکا در عراق و بخصوص در اقلیم کردستان می‌تواند همچنان زمینه‌ساز فشارهای منطقه‌ای ایران و عراق علیه کُردها شود.

متن کامل در وبسایت فراتاب
 https://www.faratab.com/news/12616