خانه ایرانی دروازه‌غار

🔻 «مددکاری از نگاه جمعیت امام علی»

محیا واحدی کمال
گل یخ/ شماره ۱۰/ زمستان ۹۲

نگاه اول به کودکی که نمود رفتار و عملش از دید جامعه منفی و تخریب‌گرایانه است، به اقدام در جهت تغییر در وی می‌انجامد.
شاید در برخورد نخست، با اتکای به آموزه‌های مبتنی بر عرف جامعه‌مان است که او را قضاوت می‌کنیم و به دنبال رفتار و روشی هستیم که وی را دگرگون سازد.
به دنبال چنین تفکری‌ست که ما امروزه می‌بینیم کودکان و نوجوانانی که بزرگ‌شده‌ی محلات حاشیه‌اند و عنوان کار و خیابان دارند، از درون و بیرونِ خود گریزانند و قصد انتقام از خود و جامعه‌ای دارند که تنها نگاه قضاوت‌گرش را سهم آنان می‌نماید.

« کودک غربت و من»، « کودک حاشیه و من»٫ « من که مددکارم و او که مددجوست»، « من آمده‌ام تا او را به کودکی خود نزدیک کنم»، « من آمده‌ام تا کلام و رفتار و نمود بیرونی او را شبیه به آنچه کنم که در دایره‌ای به نام «من» -که تعریف شده‌ی باید و نبایدهای خانواده و جامعه است- محدود شود.»
پندارهای پیش‌فرض ذهن ما این است که: « در قدم نخست، این کودک است که باید تغییر کند، اوست که ملغمه‌ای است از تمام نقص‌ها، ناهنجاری‌ها و کاستی‌ها…» و « اوست که می‌بایست دچار انقلاب فکری و رفتاری شود تا تصویر اکنونش رنگ ببازد و آهسته آهسته تصویری نمود پیدا کند که من آن را هنجار می‌نامم و به آن در جامعه‌ی ناآشنا به حاشیه و نوع زندگی در آن، خو کرده‌ام.»
حال، این «من»، سایه‌ای‌ست بر سر این کودک تا عمل‌کننده، تغییردهنده و قضاوت‌کننده باشد که منجر به ایجاد رابطه‌ای می‌گردد که بر اساس
« رفتار والدانه‌ی من» و « کنش‌های کودکانه‌ی او» بنا نهاده شده است.
این مسأله همان است که کودک را به انزجار از این رابطه می‌رساند چراکه باز هم محکوم است به اجرا کردن… چون پدری که خیابانی بودن، غربتی شدن و در حاشیه زندگی کردن را به او می‌آموخت حال، معلمی شده است که « تکرار کردن طوطی‌وار» را به او می‌آموزد؛ حال بین آن پدر و این «من» فرقی نمی‌یابد که حتی آن پدر یا مادر را به خود نزدیک‌تر می‌بیند و این «منِ» مددکار را که از جزئی‌ترین حالات شامل رفتار و سکنات، گویش و پوشش، آرزوها و باورها در تضاد با اوست، چون بیگانه‌ای می‌یابد که حاصل این تفاوت است که هر لحظه و هرجا او را به ناسازگاری و تخریب این «من» می‌خواند و هر زمان که دست این «من» را بر سر خود کشیده می‌بیند که سعی به تعریف مهر و پناهش دارد، کودک خواهان اثبات به خود و این سایه است که حضور و ادعایش توهمی بیش نیست و مهرش قدمتی ندارد و رو به خاموشی می‌رود و خیلی دور نیست که شانه از این نقش معلمی- مددکاری مبتنی بر «من» خالی کند.

🕊 حاجی احرام دگر بست

دو سال گذشت از روزی که یکی از حجاج، چون نمی‌توانست به علت بیماری به سفر برود، فیش حج خود را به جمعیت امام علی هدیه داد تا مبلغ آن در قالب طرح «صفای سعی» صرف تامین سرپناهی برای یکی از مادران سرپرست خانواده شود.

آنانکه که لباس پاکیزه احرام به تن کرده‌اند، با خبرند از اشتیاقی که آدم‌ها برای رسیدن به آن لحظه ناب دارند، همین اشتیاق است که ارزش این اقدام که کسی فیش حج خود را برای پناه دادن به زنی بی‌پناه هزینه کند، دو چندان می‌کند.

حاجی آن روز احرام دگر بست و در عالم انسانیت مُحرِم شد تا دو سال بعد از آن در روز عرفه زمین خاکی را ترک کند.

وقتی دخترش با بغضی که هم رد غم دارد و هم نشان از شوق، از رفتن پدر در روز عرفه می‌گوید و تصمیمی که دو سال پیش برای سفر حج گرفت، می‌گوید که او همان سال حاجی شد و امسال در روز عرفه به وصال معبود رفت تا بدانیم پناه بی پناهی شدن نه منافاتی با دین و مناسک آن دارد و نه کمتر از مُحرِم شدن در سرزمین عرفه است.

طرح «صفای سعی» همه ساله در موسم حج، زنانی را که استوار و مقتدر با دستانی خالی سرپرست خانواده خود هستند را تحت پوشش قرار می‌دهد، هاجرانی که در صحرای این اجتماع برای نجات فرزندان خود لحظه‌ای قرار ندارند.
از سوی دیگر از حجاجی که راهی سرزمین وحی هستند دعوت می‌کند تا بخشی از هزینه‌های سفر خود را صرف حمایت از این زنان کنند تا سقفی امن برای مادری رنج دیده فراهم کنند و این وعده الهی است که «هر کس ذره‌ای نیکی کند، پاداش آنرا خواهد یافت» و چه پاداشی بالاتر از آمرزیدگی پیش از سفر آخرت برای حاجی که خوب دانسته بود «کعبه یک سنگ و نشان است که ره گم نشود» همو که احرام دگر بست و یار را در قلب مومن یافت، که خانه خداست.

http://sosapoverty.org/wp-content/uploads/2022/07/حاجی-احرام-دگر-بست-.mp3

🆔@imamalisociety

✅ تعداد ۷۴۷۹ امضا بر بیانیه داوطلبان و هواداران جمعیت امام علی تا به اکنون

به نقل از امتداد:

✍🏻 جمعی از داوطلبان و هواداران جمعیت امام علی در بیانیه‌ای نسبت به بستن این نهاد مردمی اعتراض کردند. متن این بیانیه که در اختیار امتداد قرار گرفته به شرح زیر است:

🟢در اولین روزهای خرداد ماه ۱۴۰۱ درست در روزهایی که خوزستان عزیزمان دچار التهاب فاجعه‌ای غمبار بود و مردم جامعه با مشکلاتی روزافزون در زندگی و تامین معیشت خود مواجه بودند، حکم شعبه ۲۸ دادگاه تجدید نظر استان تهران مبنی بر انحلال بزرگ‌ترین سازمان مردم‌نهاد کشور با نزدیک به ۲۵ سال سابقه‌‌ فعالیت صادقانه و مؤثر به وکلای جمعیت امام علی (ع) ابلاغ شد.

🟢کیفیت این حکم که در تایید دادنامه‌ بدوی -که کمتر از ۲۴ ساعت بعد از تنها جلسه‌ رسیدگی صادر شد- است، ما را با این پرسش مهم روبه‌رو ساخته که استقلال دستگاه قضا و پایبندی به اصول دادرسی عادلانه در جریان بررسی و صدور حکم چگونه بوده و دلایل و مستنداتی که حکم انحلال به موجب آنها صادر شده است، چیست؟

🟢جرم این نهاد دغدغه‌مند و دلسوز چیست؟ سال‌ها فعالیت که با هدف افزایش همبستگی و اعتماد اجتماعی شکل گرفته؟ فعالیت‌های میدانی در زمینه‌ فقر و آسیب‌های اجتماعی که نتیجه آن ده‌ها مقاله علمی و نشست‌ دانشگاهی بوده است؟ هشدار درباره خطر تبعیض و بی‌عدالتی و فقر و اعتیاد در جامعه؟ جایگزین کردن قلم به جای چاقو و بسیاری ابزار بزه دیگر، در دست هزاران کودک حاشیه‌نشین که برخلاف اصل سی‌ام قانون اساسی از حق آموزش رسمی و رایگان محروم شده‌اند؟

🟢اشتغال‌زایی برای هزاران زن سرپرست خانوار؟ امدادرسانی‌های به‌موقع، ساختارمند و مبتنی بر نیازسنجی در زمان وقوع بحران‌ها و بلایای طبیعی نظیر سیل و زلزله؟ احداث مدرسه و سرپناه برای به حاشیه‌‌رانده‌شدگان؟ تلاش برای استیفای حقوق کودکان معصوم محروم از اوراق هویت؟ استدلال کسانی که حکم انحلال جمعیت امام علی را با این پیشنه فعالیت صادر کرده‌اند، چیست؟

🟢وای بر ما اگر جزای هم‌صدا شدن با بی‌پناه‌ترین و غریب‌ترین بندگان خداوند، انحلال یک نهاد باشد. اگر راهکار حل مسایل روز جامعه و تنگنای معیشتی مردم به ویژه اقشار آسیب‌پذیر و حاشیه‌نشین، بستن در خانه‌های ایرانی به روی زنان و کودکانی باشد که در حاشیه‌های فراموش شده شهرها، برای نجات از رنج زندگی خود، امید به این مراکز داشتند.

🟢این سوال برای بسیاری از ایرانیان مطرح است که همزمانی ابلاغ حکم انحلال با سخت‌تر شدن معیشت شهروندانی که جامعه‌ هدف جمعیت هستند و احضار مدیران جمعیت به دادسرای امنیت برای اخذ آخرین دفاع و اخطار وزارت کشور مبنی بر منع فعالیت پیش از صدور حکم دادگاه تجدید نظر و قطعیت آن چه معنایی دارد؟

🟢ما اعضای جمعیت امام علی (ع) همواره از هر فرصتی برای مطالبه‌ عدالت بهره گرفته و تلاش کرده‌ایم توجه حاکمیت را به آثار سوء بی‌عدالتی، نابرابری و تبعیض جلب کنیم. این بار هم صریحاً هشدار می‌دهیم که تأیید حکم انحلال جمعیت امام علی بدون اخذ نظرات کارشناسان مستقل و متخصص، دادرسی منصفانه، و قضاوت مستدل و مستند، فقط و فقط به سود کسانی است که از نابرابری‌ و تبعیض نفع می‌برند و حاصلی جز تکثیر بیشتر ناامیدی در جامعه و زیر سؤال رفتن استقلال دستگاه قضا در پی ندارد.

🟢امید است با تجدیدنظر در حکم ابلاغ‌شده و بررسی مجدد پرونده در مسیر قانونی، حق مطالبه‌گری و کنشگری جامعه مدنی در چارچوب قانون از سوی دستگاه محترم قضا صیانت شود.
و سلام بر آن‌که پیرو هدایت باشد.

🌐لینک بیانیه در سایت جمعیت:

https://sosapoverty.org/article/امضا-بیانیه-داوطلبان-هواداران-جمعیت



تصویر: نقاشی ارسالی توسط یکی از هواداران جمعیت امام علی

https://b2n.ir/k42386

🆔@imamalisociety

🔻 پیرو نامه وزارت کشور خطاب به جمعیت امام علی(ع) مبنی بر معرفی تمام خانواده‌های تحت حمایت این سازمان مردم‌نهاد به وزارتخانه (رجوع شود به تصویر)، جمعیت پاسخی به این درخواست داده که متن آن به شرح ذیل است:


جناب آقای رادان

معاونت امور مشارکتهای اجتماعی وزارت کشور

با سلام

ادعای احساس مسئولیت و وظیفه‌شناسی درباره سرنوشت شش هزار کودک مورد حمایت جمعیت پس از صدور حکم انحلال این سازمان مردم نهاد به درخواست آن وزارتخانه، امر بسیار غریبی است. به ویژه آن که نگاهی مختصر به دادنامه وزارت کشور و موارد عجیب و نامعقولِ مطرح شده در رأی دادگاه، نشان می‌دهد درخواست انحلال، بر اساس اتهامات کذب و بدون هر گونه بازرسی جامع و تحقیق منصفانه درباره عملکرد این نهاد صورت گرفته است. این که خانه امید هزاران کودک بی پناه را بی‌دلیل ببندی و بعد بخواهی در نقش ناجی به صحنه جُرم بازگردی، طنز تلخی است که چون تیغی بُرّان، در گلوی تاریخ این سرزمین می‌ماند و عبرت روزگار می‌شود.

با این حال، در خصوص درخواست مطرح شده برای ارائه اسامی و اطلاعات خانواده‌های تحت پوشش جمعیت امام‌علی جهت ادامه حمایت از آنها به متولی‌گری وزارت کشور، ذکر مطالبی ضروری به نظر می رسد:


📌 لطفا متن کامل را از طریق INSTANT VIEW مطالعه فرمایید.


🆔@imamalisociety