دختری‌که‌رهایش‌کردی.

احتمالا تو زندگی قبلیم امام زاده بودم وگرنه دلیلی نداره آدما فقط وقتی به مشکل میخورن بیان سراغم.

هیچکس حوصله حال بدت رو نداره تنها درباش گریه کن عزیزم.

نیاز به گل و کادو نیست
همینکه نذاره ناراحت بخوابم کافیه.

ما
یاد
نگرفتیم
به کسی
امیدوار
باشیم..!

از توضیح دادن دست کشیدم وقتی فهمیدم بقیه منو به اندازه درک خودشون میفهمن .

آسیب روحی که این چند وقت اخیر بهم وارد شده فقط با از دست دادن حافظم خوب میشه.

تاحالا بین غذا خوردن گریه کردید ؟
احساس می‌کنم اوج ناراحت بودن همینجاست .

فکر‌میکنی میتونی بمن صدمه بزنی ؟
من یه آدم اورثینکرم ،از قبل میدونستم قراره به من صدمه بزنی من خودمو در لحظه برای هرچی آماده می‌کنم .

نمیدونم تو کدوم فیلم بود که یارو میگفت:
« زندگی مثل شنا تو رودخونه ی گهه
هرچی بیشتر دهنتو ببندی بهتره. »
هروقت میخوام با یکی درد و دل کنم یادش میوفتم.

پسر شماست؟
دو قطبیه ببریدش تیمارستان لطفا.

یه اخلاق خوب یا بدی که دارم اینه که تو رابطم با آدما خیلی صبورم
انقدر میمونم
انقدر میمونم ک هر زخمی ک میزنی عمیق تر از زخم قبلی باشه
انقد میمونم که ازت واسه همیشه نا امید بشم
ولی اگه برم دیگه تمومه
خودمو میشناسم
دیگه پیدام نمیشه
دیگه برنمیگردم
معتقدم ک قدر هر کسی و هر چیزی رو باید در لحظه دونست
بری دوراتو بزنی با این همه آسیب های روانی که بهم وارد کردی بیای بهم بگی هیشکی تو نشد؟
اره خب
هیشکی من نمیشه
هیشکی مثل من صبر نمیکنه اوج بی حرمتی و دل شکستن رو ببینه ولی قدمی ب عقب برنداره تا لحظه ای که واسه همیشه نا امید بشه ازت
لطفا اگه منو از دست دادی
دیگه سمتم نیا
دیگه دنبالم نگرد
تو هیچ ادمی، خیابونی، خوابی، آهنگی، غذای مورد علاقه ای، دیالوگی، تیکه کلامی، رنگی و..
توی هیچی دیگه دنبالم نگرد
دیگه هیچوقت نیا
من واسه تو بهترین ورژن خودم بودم
من جلوت بی پناه ترین بودم
پیش تو آسیب پذیرترین موجود بودم
میتونستی بهم آسیب نزنی
میتونستی دوسم داشته باشی
میتونستی قدردان عشق محبتی که نثارت میکنم باشی
میتونستی حرمت بینمون رو بخاطر لج و لج بازی های بچگونه ت از بین نبری
میتونستی ببینی منو
نمیخوام
نمیخوام ادمی رو که میره دوراشو میزنه میاد میگه هیشکی تو نشد
من یکیو میخوام که بدونه خوب تر ،کامل تر، مهربون تر،خوشگلتر و.. از من خیلی هست
ولی انتخاب اول و اخرش فقط من باشم
تو میدونستی من ادم رفتن نیستم
ولی ببین چقدر منو آزار دادی، چقد منو له کردی که آدمی که مال رفتن نبود و پای رفتن نداشت آخرش خودش رفت ..!

بعدا؟ بعدا دیگه انقد خر نیستم که دوست داشته باشم.

بازم اورثینکه سگی و شدید؟؟ بازم تراپی؟؟ بازم گریه کردن پیش دوست صمیمیم؟؟
بازم نوشتن و آروم نشدن؟؟
بازم تصمیم ب خودکشی؟؟
بازم عذاب روحی و قطع ارتباط با تموم آدمای زندگیم؟؟
بازم به هم خوردن خوابم و تا صب گریه؟؟
بازم عود کردن افسردگی؟؟
بازم میل به دوری و تنهایی و خونه موندن؟؟
بازم بی انگیزگی؟؟؟
بازم بی اشتهایی و کاهش وزن و سردرد؟؟
لعنت بهت من حوصله هیچکدوم از اینارو نداشتم..

غمگینم می‌کند اما نمیتوانم رهایش کنم
او‌ آخرین کسی است که در من حس ایجاد می‌کند !