روانشناس کودک

بر اساس یک تحقیق؛ بچه‌هایی که بیشتر بابت تلاششان مورد ستایش قرار می‌گیرند -تا بابت توانایی‌هایی که دارند- شانس بیشتری برای موفقیت دارند چرا که آنها از انگیزه بالاتری برخوردا هستند.

همین تحقیقات به این نکته اشاره دارد که اگرچه طبیعی‌ست که پدر و مادرها از هوش و ذکاوت فرزند خود تعریف و آن را ستایش کنند، اما ضرری که این کار می‌تواند برای بچه‌ها داشته باشد این است که این بچه‌ها برای اینکه ثابت کنند باهوش هستند و چیزی کم ندارند ممکن است به تقلب کردن برای بهتر شدن روی بیاورند.

🍀 @ChildPsychologist

کریگ رمی، پروفسور روانشناسی کودک می گوید:

«واقعا لازم است والدین بدانند که چقدر داده هایشان به فرزندان مهم و سرنوشت ساز است و کودک از سنین بسیار پایین و بدو تولد تحت تأثیر تربیت والدین قرار می گیرد.» تحقیقات دانشمندان روی دو گروه شاهد و آزمایشی از کودکان نشان داده است که تجارب و تعالیم دوران کودکی روند رشد و تکامل فکری را تسریع و تقویت می کند.

دو سال اول زندگی به نوعی دوره طلایی رشد مغزی کودک است و این زمان دوران ایجاد ارتباطاط مغزی به حساب می آید. در این سن در مغز بیش از ۳۰۰ تریلیون ارتباط وجود دارد و در همین زمان سلولهایی که هنوز مرتبط نشده اند و مورد استفاده قرار نگرفته اند غیر قابل استفاده می شوند.

🍀@ChildPsychologist

فرزندتان را نیکو صدا بزنید

🔸ما در طول روز، بارها و بارها فرزندمان را صدا می زنیم. هر اندازه حضور ما و فرزندمان در کنار هم بیشتر باشد، این صدا زدن هم بیشتر خواهد بود.


🔸هر بار صدا زدن، یک فرصت برای ابراز محبت است. کیفیت این ابراز محبت، به میزان هنرمندی ما در انتخاب لحن و واژه ای بستگی دارد که برای صدا زدن برمی گزینیم.


🔸علی، فاطمه / علی آقا، فاطمه خانم/ علی جان، فاطمه جان/ پسر، دختر/ پسر جان، دختر جان/ پسر عزیزم، دختر عزیزم


🔸هر کدام از این صدا زدن ها، پیام خاصی دارند. با اضافه کردن یک «َ م» به آخر پسر یا دختر، می توانید دنیایی از تفاوت تولید کنید.

🍀@ChildPsychologist

👧 اصول ده گانه تعریف از کودکان 👦

9⃣ وقتی بچه‌ات موفقیتی به دست میاره، بذار حس کنه این موفقیت مال خودشه. نگو: "عالی شد که قبول شدی! گفتم از روش من استفاده کن!" یا "اگه من وادارت نمی‌کردم شنا بری، این مدالو نمی‌گرفتی."

این حرفا ممکنه حس تلاش و موفقیت رو ازش بگیره و به خودش شک کنه. بهتره بهش این فرصت رو بدی که باور کنه با تلاش خودش به این نتیجه رسیده.

حتی اگه بهش کمک کردی، اینو به رخ نکش. بگو: "آفرین، واقعاً عالی کار کردی!" اینجوری اعتماد به نفسش بیشتر میشه و یاد می‌گیره که خودش مسئول موفقیتاشه، نه دیگران.

| همانندسازی کودکان با خصوصیات منفی والدین |

درونی‌سازی و یکی شدن با خصوصیات منفی والدین، چیزی است که اغلب اوقات برای بسیاری از کودکان رخ می‌دهد. یکی از دلایل مهم درونی کردن خصوصیات منفی والد، این است که با این کار احساس گناه کودک آرام می‌گیرد. کودک که از والدش به دلیل داشتن آن خصیصه‌های منفی عصبانی است، حالا با درونی کردن آن ویژگی در خویشتن، خشمش اندکی فروکش خواهد کرد و امنیت بیشتری را تجربه می‌کند.

مثلا کودک از عصبی بودن والد، وسواس‌های او یا خساستش عصبانی است و در فانتزی‌های ناخودآگاهش خشم شدیدی را به او تجربه می‌کند. این خشم منجر به احساس گناه کودک می‌شود. او سعی می‌کند خودش هم عصبی، وسواس و یا خسیس باشد تا به این شیوه اندکی آرامش پیدا کند. انگار با خودش بگوید: «اگر مامان وسواسیه یا بابا خسیسه، خب من خودمم همینجوری‌ام».

اما دلیل دیگر این نوع درونی‌سازی، انتقام از والدین هم می‌تواند باشد. کودکی با پدر عصبی و پرخاشگر، خودش هم عصبی و پرخاشگر می‌شود تا با تداوم این چرخه، طعم تلخ رفتار پدر را به او بچشاند. کودکی با مادر وسواسی، خودش هم به شدت روی نظم اتاق یا تمیزی دست‌ها و صورتش حساس می‌شود یا هر لباسی را تن نمی‌کند چون بدنش را می‌خاراند تا بدین شکل به مادر بفهماند که رفتارهای وسواس‌گونه او تا چه حد برای کودک عذاب‌‌آور بوده است.

پس می‌بینیم که درونی‌سازی خصوصیات منفی والدین کارکرد بسیار مهم و عمیقی دارد و رابطه را در یک سیکل منفی نگاه می‌دارد. هر چند این سیکل بسیار آسیب‌رسان است، اما انگار همه‌ی اعضای خانواده را راضی نگاه می‌دارد. شاید در سطح خودآگاه شاکی باشند، اما آنچه باعث تداوم چرخه می‌شود، رضایت و لذت‌مندی در سطح ناخودآگاه است.

والد در ناخودآگاهش راضی است، چراکه عذاب‌وجدانش از پرخاشی که به فرزندش می‌کند کم می‌شود، چون کودکش هم به خاطر هر چیزی کوچکی داد می‌زند و قشقرق راه می‌اندازد. یا مادر کودکی را می‌بیند که با وسواس‌هایش او را درمانده کرده؛ پس خودش هم با عذاب‌وجدان کمتری به رفتارهای وسواس‌گونه‌اش ادامه می‌دهد. کودک هم متقابلاً در سطح ناخودآگاه از انتقامی که می‌گیرد لذت می‌برد و احساس گناهش نیز تا حد زیادی فروکش خواهد کرد.

👶

💠 از هر پدر و مادری چه نوع فرزندی بوجود می آید؟

یونگ اعتقاد داشت که برخی از انسانها دو چهره دارند: چهره ای که به دیگران (و حتی خودشان) نشان می دهند، که یونگ آن را "ماسک" یا "نقاب" (پرسونا persona)  می نامید و چهره ای که در پشت این نقاب پنهان است که یونگ آنرا سایهshadow می‌نامد.
اما بازی زندگی گاهی بازی پیچیده ای است! وقتی پدر یا مادری دچار چنین نمایشی است در فرزند او تمایلی برای مقاومت در برابر این افراط شکل می گیرد.

مثلا در مقابل پدر یا مادری که بیش از حد منظم یا وسواسی است فرزندی بزرگ می شود که شلخته و بی نظم است! در برابر پدر یا مادری که بیش از حد درویش مسلک و پارسا نماست، کودکی رشد می کند که پول دوست و حسابگر است"

و این همان چیزی است که یونگ می‌گوید :
🔸هیچ چیز بیش از زندگی نزیسته والدین بر فرزندانشان تاثیر نمی‌گذارد!

به همین خاطر یونگ توصیه می کند که هنگامی که با فرزندانتان بر سر موضوعی اختلاف نظر شدید و درگیری دارید و نمی توانید همدیگر را تحمل کنید زمانی را به این اندیشه و پرسش اختصاص دهید؛
  "آیا این افراط فرزندم پاسخی به افراط من در جهت معکوس نمی باشد؟"
همچنان که در قانون سوم نیوتن می خوانیم:
"هر عملی را عکس العملی است مساوی و در خلاف جهت آن"

🍀@ChildPsychologist

کودکانی که در خانواده هایی بزرگ می شوند که خوبی های شان مورد قدردانی قرار می‌گیرد احساس خوبی درباره خود دارند.

چنین کودکانی بیشتر از بقیه کودکان از عهده مبارزه با زندگی برمی آید و به هدف های بالاتری در زندگی می رسد.

🍀@ChildPsychologist

🟣انتظارات_نوجوانان_از_والدین

نوجوانان از والدين خويش توقعاتي دارند كه برآورده شدن اين انتظارات، مي تواند نقش مهمي در سلامت روان آنان داشته باشد.

انتظار اول: محرم اسرار

نوجوانان به بزرگسالاني نياز دارند
كه به حرف هاي آن ها گوش نموده
و آن ها را درك نمايند

و از همه مهم تر اين كه رازدار آن ها باشند.

اين اشخاص مي توانند پدر و مادر و يا معلم آن ها باشند.

🍀@ChildPsychologist

بددهنیِ فرزندان؛ کودکی کردن است یا بیماری؟

لج‌بازی، ناسزاگویی و پرخاشگری در کودکان اختلالاتی مجزا است، این که چگونه باید با این رفتارها در کودکان برخورد کنیم، مقوله‌ای است که باید در مرحله ابتدایی ریشه‌یابی شود.

فاکتور خانواده به عنوان نخستین عامل در بروز این اختلالات مطرح می‌شود، در کودکانی با سنین کمتر از ۷ سال، نقش خانواده مهمترین فاکتور مؤثر محسوب می‌شود اما برخی از اختلالات همچون لجبازی عمدتاً ناشی از نارسایی‌های عصبی و بیش‌فعالی هستند و در این موارد خانواده محور اصلی ریشه اختلال به شمار نمی‌آید چرا که بخشی از آن به دوران بارداری و فرآیند زایمان مادر بستگی دارد.

توجه به فاکتور خانواده به منظور رفع این اختلالات در کودکان ضروری است، دارو درمانی، رفتار درمانی، درمان‌های شناختی‌رفتاری و بازی درمانی، راهکارهای ضروری در راستای رفع این اختلالات هستند، هر چند دارو درمانی در هنگامی که ریشه مشکل از خانواده نباشد باید مورد استفاده قرار گیرد.

حذف و اصلاح الگو و مدل‌های بدرفتاری در خانواده‌ها اولویت اصلی در این زمینه می باشد. بعضاً این امکان وجود دارد که بددهنی یکی از بزرگترهای خانواده یا آشنایی کودک با شخصیت بدرفتار یکی از فامیل یا آشنایان، منجر به بروز چنین رفتارهایی در وی نیز شود.

فاکتورهای جسمی کودکان همچون سو تغذیه، کمبود ویتامین‌ها، کلسیم، فقر آهن و اسید آمینه، بدغذایی و عادات‌های غذایی نامناسب نیز در بروز این اختلالات مؤثر هستند، تنظیم زمان خواب کودکان بسیار مهم است چرا که کودکی که از خواب درست، کافی و منظمی برخوردار نباشد، رفتارهای خوب و مناسبی نخواهد داشت و پرخاشگر می‌شود.

👶

چند توصیه برای رفتار با کودک بیش فعال :

۱- نگرش خود را تغییر دهید.
بدانید رفتار کودک اختلال است و از روی قصد و عمد نیست و کودک شما توانایی یادگیری و موفقیت را دارد.

۲- به کودک گوش دهید.
در هنگام صحبت کردن با کودک با او تماس چشمی برقرار کنید. با جملات ساده، آرام و محکم منظور خود را مطرح کنید و گاهی خود را به جای کودک بگذارید و سعی کنید بهتر او را درک کنید.

۳- توجه مثبت داشته باشید.
به کودک بگویید کدام رفتار او را دوست دارید و حداقل چند بار در روز او را تشویق کنید. کودکتان را با سایر کودکان مقایسه نکنید و صفات نیکوی او را تحسین کنید.

۴- به کودک فعالیت درست را آموزش دهید.
قوانین و مقررات خانه را شفاف و روشن توضیح دهید و وظایف کودک را به مراحل کوچکتر تقسیم کنید و یک ساختار زمانی ثابت برای غذا خوردن، انجام تکالیف و تلویزیون نگاه کردن و خوابیدن تنظیم کنید.

۵- محیط خانه را بازسازی کنید.
کودکان بیش فعال معمولا دچار عدم تمرکز نیز هستند، برای کمک به آنها محیط خانه را آماده کنید. فعالیت ها، شلوغی ها و تماس های غیر ضروری را کاهش دهید و تلویزیون را خاموش کنید تا کودک امکان تمرکز بر فعالیتهای خاص و انجام تکالیفش را داشته باشد

🍀@ChildPsychologist

⁣مستقل بودن کودکان به آنها شانس انتخاب چیزهایی را می دهد که آنها را خوشحال می کند

کودکان لازم است انتخاب کردن را یاد بگیرند. برای رشد بلوغ احساسی خود، لازم است یاد بگیرند چگونه خودشان تصمیم بگیرند. در حال حاضر این انتخاب ها لازم نیست از نظر تنوع، در محدوده گسترده ای باشند.

بزرگسالان می توانند به آنها مجموعه ای از انتخاب ها را بدهند. از این مجموعه، کودکان این آزادی را خواهند داشت که یکی را انتخاب کنند. بنابراین، آنها این را نیز یاد می گیرند که در زندگی نمی توانند همه چیز را داشته باشند. آنها فقط آزادی انتخاب دارند.

با مستقل بودن کودکان آنها مهارت های خود را بهبود می دهند، درست و غلط را تشخیص میدهند، شخصیت خود را شکل می دهند و تصمیم گیری می کنند. برای یادگیری شیوه های زندگی، آنها باید زندگی را تجربه کنند.

با این روش، آنها قوی و آماده برای مقابله با چالش های زندگی رشد می کنند و از لحاظ عاطفی ایمن و خوشحال خواهند بود.

🍀@ChildPsychologist

گاهی والدین به دلایل منطقی یا غیرمنطقی بین فرزندان شان تبعیض قائل می شوند.
اعمال تبعیض بین فرزندان موجب کاهش اعتماد به نفس، منزوی شدن و کینه ورزی در آنها می شود
بسیاری از ناهنجاری های دوران کودکی، نوجوانی و به خصوص جوانی، ریشه در تبعیض والدین نسبت به فرزندان شان دارد.

حسادت به خواهر یا برادر وجه ديگر خشم است كه بر اثر كمبود عشق از طرف والدين بوجود می آید زمانی که به كودك اجازه داده نمي شود از احساسش نسبت به فرزندان دیگرِ خانواده صحبت کند حسادت به رفتار پرخاشگرانه تبدیل می شود و کودک خشمش را متوجه خواهر و برادرش می کند

حسادت اشاره به اين موضوع دارد كه كودك احساس می كند سهمش را دريافت نكرده است و نفر آخر است


🍀@ChildPsychologist