دارندگی است و برازندگی!
به جرات می‌توان گفت که تمامی ویژگی‌های فرهنگی ما چه خوب و چه بد آن، به این دلیل که در شرایط ترس و فقر و بی‌عدالتی در ما بوجود آمده‌اند، بسیار متفاوت از و یا در تضاد با ویژگی‌های مردمانی است که در امنیت سیاسی، اقتصادی و نیز عدالت اجتماعی پرورش یافته‌اند و بسیار واضح است که تا این ویژگی‌های ما تعدیل نشوند یا تغییر نکنند نخواهیم توانست به امنیت و عدالتی که جوامع مدرن دارند دست یابیم.
یکی از این ویژگی‌ها رابطه مستقیم بین آبرو و ثروت و یا آبرومندی و ثروتمندی در میان ما است. واژه ی "آبرومندانه" به هر مراسمی، از جشن تولد، نامزدی، ازدواج گرفته تا تدفین، سوم، هفتم، چهلم و... اطلاق می‌شود که پول فراوانی در آنجا خرج شده و بریز و بپاش در حد اعلی در آنها صورت گرفته باشد. اصطلاح "دارندگی است و برازندگی" از همین جا در میان ما رواج یافته است. روشن گذاشتن چراغ‌های اضافی در منازل، کولرها در تابستان و شوفاژها در زمستان، حتی وقتی که کسی در منزل نیست، باز گذاشتن شیر آب هنگام ظرفشویی یا هنگام آب دادن به باغچه‌ها یا شستن اتومبیل از همین باور غلط ناشی می‌شود بدون توجه به اینکه اصراف کردن باعث کمبود آنها در سایر نقاط محروم کشور و نهایتا به بی برقی و بی آبی کل جامعه منجر می‌گردد.
ناگفته نگذارم که من خود موقعی متوجه این مطلب شدم که به غرب آمدم و مشاهده کردم که چگونه حتی خانواده‌های بسیار مرفه مراقب مصرف آب و برق خود هستند. به خاطر دارم وقتی یکی از آنها تعجب مرا از این مسئله دید، تعجب کرد و گفت برق و آب و گاز سرمایه همگانی است و به تمامی ملت تعلق دارد، اصراف در آنها بی‌حرمتی به حقوق دیگران است. به همین سادگی!
بیاییم از همین امروز از هدر دادن آب چه موقع شستن ظروف، چه هنگام دوش گرفتن یا آبیاری باغچه‌ها و شستن ماشین و .... و از اصراف در مصرف برق با خاموش کردن چراغ‌های اضافی، بستن کولر و شوفاژ وقتی که به آنها احتیاجی نداریم جلوگیری کنیم و علاقه خویش را به کشور و هموطنانمان نشان دهیم که گفته‌اند؛
دو صد گفته چون نیم کردار نیست.
در اسارت فرهنگ
https://t.me/Essarat/1991
🌹🌹🌹
به جرات می‌توان گفت که تمامی ویژگی‌های فرهنگی ما چه خوب و چه بد آن، به این دلیل که در شرایط ترس و فقر و بی‌عدالتی در ما بوجود آمده‌اند، بسیار متفاوت از و یا در تضاد با ویژگی‌های مردمانی است که در امنیت سیاسی، اقتصادی و نیز عدالت اجتماعی پرورش یافته‌اند و بسیار واضح است که تا این ویژگی‌های ما تعدیل نشوند یا تغییر نکنند نخواهیم توانست به امنیت و عدالتی که جوامع مدرن دارند دست یابیم.
یکی از این ویژگی‌ها رابطه مستقیم بین آبرو و ثروت و یا آبرومندی و ثروتمندی در میان ما است. واژه ی "آبرومندانه" به هر مراسمی، از جشن تولد، نامزدی، ازدواج گرفته تا تدفین، سوم، هفتم، چهلم و... اطلاق می‌شود که پول فراوانی در آنجا خرج شده و بریز و بپاش در حد اعلی در آنها صورت گرفته باشد. اصطلاح "دارندگی است و برازندگی" از همین جا در میان ما رواج یافته است. روشن گذاشتن چراغ‌های اضافی در منازل، کولرها در تابستان و شوفاژها در زمستان، حتی وقتی که کسی در منزل نیست، باز گذاشتن شیر آب هنگام ظرفشویی یا هنگام آب دادن به باغچه‌ها یا شستن اتومبیل از همین باور غلط ناشی می‌شود بدون توجه به اینکه اصراف کردن باعث کمبود آنها در سایر نقاط محروم کشور و نهایتا به بی برقی و بی آبی کل جامعه منجر می‌گردد.
ناگفته نگذارم که من خود موقعی متوجه این مطلب شدم که به غرب آمدم و مشاهده کردم که چگونه حتی خانواده‌های بسیار مرفه مراقب مصرف آب و برق خود هستند. به خاطر دارم وقتی یکی از آنها تعجب مرا از این مسئله دید، تعجب کرد و گفت برق و آب و گاز سرمایه همگانی است و به تمامی ملت تعلق دارد، اصراف در آنها بی‌حرمتی به حقوق دیگران است. به همین سادگی!
بیاییم از همین امروز از هدر دادن آب چه موقع شستن ظروف، چه هنگام دوش گرفتن یا آبیاری باغچه‌ها و شستن ماشین و .... و از اصراف در مصرف برق با خاموش کردن چراغ‌های اضافی، بستن کولر و شوفاژ وقتی که به آنها احتیاجی نداریم جلوگیری کنیم و علاقه خویش را به کشور و هموطنانمان نشان دهیم که گفته‌اند؛
دو صد گفته چون نیم کردار نیست.
در اسارت فرهنگ
https://t.me/Essarat/1991
🌹🌹🌹