باغ کاغذی 🍃

خدا رو شکر یک مملکته و ۸۰ میلیون دکتر.
من سالانه کمتر از ۵ بار آزیترومایسین تجویز میکنم ولی هر مریضی میاد پیش من قبلش آزیترومایسین خورده.
حالا استثنائا اون روز یک شیرخوار ۳ ماهه آوردند که آزیترومایسین لازم داشت. براش تجویز کردم. مادربزرگش گفته واه من نمیذارم به بچه من آزیتزومایسین بدین. بعد رفته پیش پزشک عمومی که مادربزرگ خیلی بهش اعتقاد داره؛ اونم گفته نه نباید بدین. خلاصه به تدریج هی بچه حالش بدتر شده و بدتر شده تا تنگی نفس گرفته. مادرش اومده توی کانال نگاه کرده ببینه تنگی نفس چطوریه؟ دیده دقیقا تنگی نفس همینجوریه. رفته به مادرشوهرش گفته باور کن بچه من الان تنگی نفس داره. مادرشوهرش هم برای اینکه ثابت کنه عروس‌خانم اشتباه کرده قبول کرده برن بیمارستان. وقتی میرن بیمارستان حال بچه خیلی بد بوده و بستری کردند و اکسیژن دادند و ۵ روز بستری بوده.
شما فرض کنید اگر مادر بچه آدم بیسواد و بی مسئولیتی بود؛ چی میشد؟ وقتی بچه را می‌رسوندن بیمارستان که بچه‌ نفسهاش داشت قطع میشد و سیاه شده بود. فکر می‌کنید چنین مواردی را در اورژانس بیمارستان ندیدیم؟
قابل توجه بقیه ۸۰ میلیون دکتر، با عرض ادب و احترام.

بسم الله الرحمن الرحیم

📝 احتیاط (قسمت اول)

فهم اقتضائات احتیاط؛ راه برون‌رفت از عمده مشکلات کشور!

✍️ حسین سوزنچی

در ابتدای رساله‌های توضیح المسائل می‌نویسند که انسان برای عمل به احکام دین باید یا #مجتهد باشد یا #مقلد یا #محتاط.
همواره برایم سوال بود که: «انسان مجتهد باشد یا مقلد» رویه‌ای معقول است (نه‌فقط در فقه، بلکه در تمام عرصه‌های زندگی: مثلا برای علاج بیماری، انسان یا مجتهد [= پزشک] است یا مقلد [= به پزشک مراجعه می‌کند] و ...)،
اما #محتاط یعنی چه؟
انسان یا پاسخ را می‌داند یا نمی‌داند؛ اگر نمی‌داند، از کسی که می‌داند بپرسد؛ چرا احتیاط کند (برود سراغ همه متخصصان، و به سخت‌ترین گزینه ممکن عمل کند)؟!
آیا احتیاط، خلاف عقل متعارف نیست؟!
آیا واقعا یک تقسیم ثنایی (مقلد-مجتهد) باید داشت یا یک تقسیم ثلاثی (مقلد-مجتهد- محتاط)؟

امروز دقیقا می‌فهمم که بی‌توجهی به این قسم سوم نه فقط به بسیاری از طلاب و دانشجویان آسیبی جدی زده، بلکه مشکلات حادی را در زندگی اجتماعی ما ایرانیان پدید آورده است!

مساله از این قرار است:
هر انسانی در ابتدای تحصیل در هر رشته‌ای ابتدا مقلد است، و زمان می‌برد تا مجتهد شود؛
لیکن حرکت از مقلد بودن به مجتهد شدن، دفعی نیست، #تدریجی است؛
یعنی دانشجو و طلبه، پس از مدتی و به خاطر مواجه با دیدگاههای رقیب و ...، به مرحله‌ای می‌رسد که دیگر نمی‌تواند مقلد باشد؛ یعنی دیگر هر «دیدگاه معین» (در فقه:‌ فتوا؛ در پزشکی: نحوه معالجه؛ و ...) را که می‌بیند، اشکالاتی درباره‌اش به ذهنش می‌آید که نمی‌تواند مثل گذشته، آن را بپذیرد؛ و احتمال می‌دهد که «گزینه‌های رقیب» بهتر باشند؛ اما هنوز به حدی نرسیده که خودش بتواند با ادله‌ای که در دستش است به نتیجه معتبر و اطمینان‌بخش در حد آن رشته علمی (که عرف جامعه علمی مربوطه آن را قابل اعتنا بداند) برسد.

در چنین وضعیتی که انسان در برزخ بین تقلید و اجتهاد است، چه بکند؟
اینجاست که مفهوم «محتاط» معنی‌دار می‌شود؛ به عنوان یک راهنمای عمل می‌گوید:
درست است که تو در این موضوع بقدری ذهنت درگیر شده که دیگر نمی‌توانی تقلید کنی؛ اما یادت باشد که هنوزدر این عرصه مجتهد نشده‌ای؛
تو به دیدگاه مجتهدان در این عرصه علمی انتقاد داری، اما یادت باشد که آنها قبل از اینکه تو در این وضعیت قرار بگیری مجتهد بوده‌اند، و به خاطر فراتر رفتن تو از مقلد بودن (حتی اگر نقد تو بر دیدگاه آنها وارد هم باشد) اجتهادشان باطل نشده است؛ زیرا مجتهد انسان معصوم نیست که خطا نکند؛ او انسانی است که در حد عقلایی لازم تلاشش را کرده و عقلا تایید می‌کنند که حتی اگر در نظر نهایی‌اش اشتباه هم کرده باشد معذور است.

پس در چنین موقعیتی که نمی‌توانی از آن یک نفر – که قبلا مقلدش بودی- تقلید کنی، او و بقیه متخصصان سطح بالا را جلوی خودت بگذار و در مقام عمل بین نظرات آنان احتیاط کن!

احتیاط یعنی وقتی مثلا مریض شدی و به هیچ متخصصی اطمینان کامل نداری، راهش این نیست که به سلیقه شخصی خودت عمل کنی؛ بلکه به جای یک نفر، سراغ چند متخصص برتر برو و اگر اولی گفت انگور نخور، و دومی گفت انار نخور، و سومی گفت سیب نخور، فعلا هیچیک از این سه میوه را نخور تا زمانی که خودت واقعا متخصص شوی.

رویه غلطی که متاسفانه رایج شده این است که بسیاری از طلاب و دانش‌پژوهان بدون اینکه در عرصه تخصصی خود به اجتهاد رسیده باشند موضعی را که به نظرشان بهتر رسیده مبنای عمل خود قرار می‌دهند!
و بدتر اینکه در مسائل مربوط به مشکلات جامعه هم، به جای ارجاع دادن دیگران به متخصصان، می‌کوشند نظر خودشان را به کرسی بنشانند!

و این گونه است که در کشور، نه فقط در مسائل دینی، بلکه در مسائل #اقتصادی، #سیاسی، #اجتماعی، #فرهنگی، #خانوادگی، #سلامت، و .... دچار مشکل هستیم و روز به روز بر مشکلاتمان افزوده می‌شود؛
چون بسیاری از ما از تقلید درآمده‌ایم،
اما هنوز مجتهد نشده‌ایم
و یادمان رفته که کسی که در این برزخ بسر می‌برد:
اولا وظیفه‌ خودش احتیاط است، نه فتوا دادن؛
و ثانیا وظیفه ندارد سایر مقلدان را از رجوع به مجتهدان بازدارد و به پیروی از خودش دعوت کند.

اگر هرکدام از ما وقتی از تقلید درمی‌آمد،
توجه می‌کرد که آنان که تا دیروز مجتهد بودند هنوز مجتهدند،
و می‌فهمید که صرف گرفتن مدرک دکتری یا سطح چهار حوزه، انسان را مجتهد نمی‌کند،
آنگاه نقش‌آفرینی متخصصان هر عرصه جدی‌تر می‌شد و مسئولان و تصمیم‌گیران کشور یا از متخصصان واقعی در هر عرصه‌ای پیروی می‌کردند و احتمالا با بسیاری از مشکلات امروزی مواجه نبودیم.

هنوز هم دیر نشده است.

من امروز فهمیده‌ام که نمی‌توانم در برخی عرصه‌ها مقلد باشم؛
اما می‌دانم که هنوز مجتهد هم نشده‌ام؛
از این روست که راه احتیاط را در پیش گرفته‌ام.

شما هم با خودت روراست باش؛
اگر نمی‌توانی تقلید کنی ابتدا مطمئن باش که مجتهد شده‌ای بعد فتوا بده!

@souzanchi

آدمهایی هستند که ار نظر فلسفی یه طور فکر میکنند ، از نظر دینی یه طور دیگه ، دو تا کتاب روانشناسی و جامعه شناسی هم خونده اند و جورای دیگه هم فکر میکنند ، حالا اینهمه اطوار فکری به اطوار عملی هم کشیده میشه...یه شتر گاو پلنگی هستند که نگو ! ساحت فلسفی -عرفانی- روانشناسی دارند که بیا و ببین...نگاهشون کن ! دائم در تعارضند...انسان موجودی است که بلده تعارض را قایم کنه ولی زندگی خاصیتش اینه که زیرو رو میکنه آدم را...

آدم باید یک دست بشه یه جایی...این همه تکثر فکری آدم را متلاشی میکنه...نمیشه مثل توماس فریدمن پول دربیاری و مثل ابوذر خرج کنی و مثل بریتنی اسپیرز شوهر کنی و مثل رابعه عدویه خدا بپرستی...یه جا باید یه کاسه بشی....قران تعبیرش عجیبه از آدمی که هزار پاره است : رجل فیه شرکاء متشاکسون 2

طرف آشنامه ، دو دهه فاطمیه سیاه پوشه ولی دریغ از درک و معاشرت با زنان اطرافش ، همسر، دختر ، خواهر و مادرش...اگر کسی ادب حضور در عزاداری صدیقه طاهره پیدا کنه اولین چیزی که تو وجودش حل میشه حرمت داشتن زنانگی در زندگی است. سیه پوش صدیقه طاهره نمیتونه تو سر زن و دختر و خواهر و همكار خانمش بزنه...جلوی جمع به خاطر یه تار مو ، تمام حرمت اون دختر نوجوون را به زیر نمیکشه....بلده مثل نبی اکرم با روی خوش ،دلبری کنه از قلوب مومنین...
فَبِمَا رَحْمَةٍ مِّنَ اللّهِ لِنتَ لَهُمْ وَلَوْ كُنتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لاَنفَضُّواْ مِنْ حَوْلِكَ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشَاوِرْهُمْ فِي الأَمْرِ فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللّهِ إِنَّ اللّهَ يُحِبُّ الْمُتَوَكِّلِينَ

{ ای پیامبر } پس به [بركتِ‏] رحمت الهى، با آنان نرمخو [و پُر مِهر] شدى، و اگر تندخو و سختدل بودى قطعاً از پيرامون تو پراكنده مى‏شدند. پس، از آنان درگذر و برايشان آمرزش بخواه، و در كار [ها] با آنان مشورت كن، و چون تصميم گرفتى بر خدا توكل كن، زيرا خداوند توكل كنندگان را دوست مى‏دارد.
#دكترشيرى

@drshiri

‌
‌در قسمتی از کتاب کشتی پهلو گرفته ، نویسنده از زبانِ مولا(ع) می‌نویسه...

فرمودند: گاهی احساس می‌کردم
که فاطمه اصلا دل ندارد.
وقتی می‌دیدم به هیچ چیز دل نمی‌بندد،
با هیچ تعلقی زمین‌گیر نمی‌شود،
هیچ جاذبه‌ای او را مشغول نمی‌کند؛
یقین می‌کردم که او جسم ندارد،
متعلق به اینجا نیست...
روحِ محض است، جانِ خالص است.

گاهی احساس می‌کردم که؛
فاطمه دلی دارد که هیچ مردی ندارد..
استوار چون کوه، با صلابت چون صخره، تزلزل‌ناپذیر چون ستون های محکم و نامرئی آسمان...
یکّه و تنها در مقابل یک حکومت
ایستاد و دلش از جا تکان نخورد.
من مامور به سکوت بودم و حرف‌های
دلِ مرا هم او می‌زد.

گاهی احساس می‌کردم فاطمه دلی از
گلبرگ دارد، نرمتر از حریر، شفاف‌تر ازبلور...
و حیرت می‌کردم که یک دل چقدر می‌تواند نازک باشد، چقدر یک انسان می‌تواند مهربان باشد.
غریب بود خدایا، فاطمه غریب بود...
من گاهی از دلِ او، راه به عطوفتِ تو می‌بردم.
‌

➖ کدام آرزوی شهید مطهری را علامه مصباح محقّق کرد؟
➖ خلاصۀ عمر علامه مصباح، شاید همین جملۀ ایشان باشد: «جواب فکر را باید با فکر داد»
➖ظلم بزرگ به علامه مصباح این بود که از ایشان چهره‌ای متعصب و غیرواقع‌بین به جامعه ارائه دادند

🔴 شخصیت مهربان و مظلوم علامه مصباح

🔻 علامه مصباح می‌فرماید: «عرصۀ فرهنگ، جای جهاد فرهنگی است. جواب شبهات را نمی‌توان با گلوله داد؛ جواب فکر را باید با فکر داد.» شاید بشود عمر ایشان را در همین عبارت خلاصه کرد.

🔻 ایشان می‌فرماید: «پیشرفت علم در گرو تضارب آراء و نقد و بررسی به دور از تعصب است.» اتفاقاً فضای علمی مؤسسۀ امام‌خمینی که ایشان تأسیس کردند، همین‌گونه است.

🔻 برعکسِ تبلیغاتی که علیه ایشان می‌شود که می‌خواهند ایشان را فردی متعصّب و متصلّب نشان دهند، در مؤسسۀ ایشان آخرین حرف‌های الحادی و آخرین حرف‌های بی‌دینی در موضوعات مختلف را، از متخصّصین همان رشته‌ها می‌شنوید.

🔻 شهید مطهری آرزو داشت که مثلاً برای مباحثه دربارۀ مارکسیسم، یک فرد مارکسیست را بیاوریم تا مارکسیسم را به ما توضیح بدهد و ما نقدش کنیم، این آرزو را علامه مصباح به صورت ایده‌آل در موسسۀ خودشان محقق کردند.

🔻 خود ایشان در اوائل طلبگی زبان فرانسه یاد گرفتند و به زبان‌های دیگری هم تسلط دارند و شاگردان‌شان را به یادگیری زبان خارجی وادار می‌کنند.

🔻 ظلم بزرگ به علامه مصباح این بود که از ایشان چهره‌ای متعصب و غیرواقع‌بین به جامعه ارائه دادند، درحالی‌که واقعیت درست برعکس این است.

🔻 مثلاً دیدگاه‌ ایشان در مسائل اجتماعی زنان، این است: «سیاستمداران باید به‌گونه‌ای برنامه‌ریزی کنند که اگر کاری از زنان، بهتر برمی‌آید یا مربوط به زنان است توسط خودِ آنها انجام شود. ولی متأسفانه تصمیم صحیح و تقسیم مبتنی بر نیاز در این زمینه صورت نمی‌گیرد.»

👤علیرضا پناهیان
🚩 مشهد مقدس- ۹۸.۱۱.۲۶
👈🏼 متن کامل:
Panahian.ir/post/6619

@Panahian_ir

درد علی دوگونه است.
یک درد دردیست که از زخم شمشیر ابن ملجم در فرق سرش احساس می کند و درد دیگر دردیست که او را تنها در نیمه شب های خاموش به دل نخلستان های اطراف مدینه کشانده، و به ناله دراورده.
ما تنها بر دردی می گرییم که از شمشیر ابن ملجم درفرقش احساس می کند.
اما، این درد علی نیست.
دردی که چنان روح بزرگی را به ناله آورده است تنهایی است، که ما آن را نمی شناسیم!
باید این درد را بشناسیم، نه آن درد را...
که علی درد شمشیر رااحساس نمی کند،
و ما،
درد علی را احساس نمی کنیم.

دکترعلی شریعتی

‏🔴 شهید محسن فخری زاده رئیس سازمان پژوهش و نوآوری وزارت دفاع یا همان "سپند" بود، یعنی یکی از مهمترین مسئولان کشور

✅ @Military_Press