آوای بوف | AVAYe BUF

سه تمثيل | محمدرضا توکلی صابری | گویش محمد اقبالیان | نشر آوای بوف


📚 کتاب: #سه_تمثيل

✍🏻 نویسنده: #محمدرضا_توکلی_صابری

🎙 گویش: #محمد_اقبالیان

🎧 تولید و نشر: آوای بوف

سال انتشار : 1403_2025

تعدادصفحات :   145  صفحه

#کتاب_بوف 119

قیمت: رایگان

فرمت:   PDF + EPUB

شابک: ISBN:9788794295895

دسته بندی:#داستان


معرفی کتاب: "سه تمثيل "

📚 سه تمثیل – روایتی فلسفی از سه جهانِ درهم‌تنیده ✨
محمدرضا توکلی در کتاب سه تمثیل، مخاطب را به سفری فکری می‌برد، جایی که سه روایت به‌ظاهر مستقل، در تار و پود هم تنیده شده و تصویری از هستی، شناخت و سرنوشت را پیش روی ما می‌گذارند. این اثر، فراتر از یک داستان، یک چالش ذهنی است که در لایه‌های آن، حقیقت، ایمان و تردید درهم‌آمیخته‌اند.

🔹 چرا باید این کتاب را بخوانید؟
✅ نثری جذاب که ذهن را به تفکر وامی‌دارد.
✅ ترکیب داستان و فلسفه برای مخاطبان علاقه‌مند به ادبیات تأمل‌برانگیز.
✅ سفری شگفت‌انگیز در مفاهیم عمیق هستی‌شناسی و معنا.

📌 هم‌اکنون این کتاب را از آوای بوف دریافت کنید!



لینک کتاب در یوتیوب:
https://www.youtube.com/watch?v=N_C00afHc-U&list=PLZc3g5J25BFr0qqILLhgIOFbmRyvexHw2&index=1


لینک سایت:
https://avayebuf.com/2025/03/07/3tamsil/

لینک فایل PDF :
avayebuf.

لینک گوگل پلی:
https://play.google.com/store/books/details?id=mmtJEQAAQBAJ

لینک گوگل بوک:
http://books.google.com/books/about?id=mmtJEQAAQBAJ


لینک تلگرام:
https://t.me/AVAYEBUF/

آدرس سایت، لیست کتابها  و صفحات زیر مجموعه :
👇
https://linktr.ee/avayebuf


.

آنانی که به این جنبش خیانت کردند، نامشان در تاریخ، مترادف با ساده‌لوحی و انحراف ثبت خواهد شد. اما هنوز هم راه برای اصلاح این اشتباهات باز است. اگر نسل جدید بیاموزد که سیاست را نمی‌توان با "استوری اینستاگرامی" و دنبال کنندگان توئیتری اداره کرد؛ اگر درک کند که تغییر نیازمند سازماندهی، صبر، آگاهی و رهبری است، آنگاه شاید بتوان بار دیگر، پرچم مبارزه را از زمین برداشت و راهی تازه گشود.
وگرنه، تاریخ نشان داده که جنبش‌هایی که به "اسارت پوپولیسم" درمی‌آیند، سرنوشتی جز سقوط ندارند.




✍️ قاسم قره داغی


لینک مطلب در یوتیوب

سایت  | آرشیو تلگرام | انجمن گفتگوی آوای بوف | فهرست کتابها

AVAYeBUF.com |  youtube | Instagram  | twitter
⬆️

📚 📰 #بت‌های_دیجیتال
خیانت به انقلاب و جنبش های اخیر با بازی های رسانه‌ای

✍️ #قاسم_قره_داغی

حکومت ملایان آنچنان کارد را به استخوان ملت ایران رسانده که دیگر حتی کودکان نیز در خیابان‌ها فریاد آزادی سر می‌دهند. اما آنچه که خیزش‌های اخیر را را از درون تهی کرد، نه سرکوب رژیم، بلکه «بت‌سازی رسانه‌ای» از چهره‌هایی بود که نه صلاحیت فکری داشتند و نه تجربه‌ای در میدان مبارزه. در این میان، ظهور سلبریتی‌ها در جایگاه خط دهندگان فکری، به عنوان یک بیماری ویرانگر اجتماعی در جنبش‌های اخیر، خصوصا جنبش "زن، زندگی، آزادی" را از درون فاسد کرد و آن را از یک جنبش انقلابی به یک نمایش احساسی تبدیل ساخت که بیش از آنکه ریشه در اندیشه و سازماندهی داشته باشد، به موج‌های زودگذر شبکه‌های اجتماعی متکی شد.
آن‌گاه که دختران شجاع ایران با مشت‌های گره‌کرده به خیابان آمدند، آن‌گاه که خون بر آسفالت شهر جاری شد، نخبگان فکری و تحلیل‌گرانی که سال‌ها از خیانت‌های سیاسیون و اپوزیسیونِ فریب‌خورده‌ سخن گفته بودند، به کناری رانده شدند. در عوض، سلبریتی‌های ورزشکار، بازیگر، خواننده و حتی فرزند دیکتاتور پیشین، به قهرمانان رسانه‌ای بدل شدند. کسانی که نه استراتژی داشتند، نه برنامه، و نه حتی درکی عمیق از سیاست، اما با چند توییت احساسی توانستند ذهن مردم را تسخیر کنند. این همان پدیده‌ی سلبریتی محوری در تفکر می باشد؛ همان ویروسی که سیاست را از عقلانیت تهی کرده و آن را به عرصه‌ی نمایش‌های کودکانه بدل نموده است.
وقتی موج‌های احساسی، فضای مبارزه را در دست می‌گیرد، رژیم‌ها از سرکوب بی‌نیاز می‌شوند، چراکه مردم خودشان با دستان خویش، ریشه‌های مقاومت را قطع می‌کنند. چون می دانند که دشمن اصلی هر دیکتاتوری، سازماندهی و اندیشه است.
در این جنبش، تئوریسین‌های سیاسی، جامعه‌شناسان، استراتژیست‌های انقلابی و نخبگان فکری، با ده لایک و چند کامنت در حاشیه قرار گرفتند، در حالی که چهره‌های مشهور، با میلیون‌ها لایک و کامنت، جایگزین رهبران فکری شدند. و این همان نقطه‌ای بود که سرنوشت جنبش را به قهقرا کشاند. میدان سیاست را نه با احساس، بلکه با اندیشه و استراتژی می‌توان فتح کرد، اما متاسفانه این جنبش از همان ابتدا به دام پوپولیسم رسانه‌ای افتاد.
سلبریتی‌هایی که روزی فریاد "زن، زندگی، آزادی" سر دادند، در بزنگاه‌های حساس با قهرهای کودکانه، اختلافات شخصی، رقابت‌های بیهوده و فرار از مسئولیت، میدان را خالی کردند. آنان که حتی زحمت مطالعه‌ی تاریخ مبارزات سیاسی را به خود نداده بودند، برای این جنبش نسخه می‌پیچیدند. و چه تلخ است آن حقیقت که کسانی که روزی نماد امید شدند، در نهایت، سقوط یک فرصت تاریخی را رقم زدند.
از طرفی، رسانه‌ها و سازمان‌های سیاسیِ وابسته به جریانهای دیکتاتور پرست و مستبد پرور، از همان آغاز، نقش تعیین‌کننده‌ای در این انحراف ایفا کردند. آنان به جای حمایت از چهره‌های مستقل و اندیشمند، مهره‌هایی را که قابلیت هدایت داشتند، برجسته ساختند؛ مهره‌هایی که با چند توییت و استوری، توانستند سوار بر موج رسانه‌ای شوند، اما در بزنگاه‌های حیاتی، یا به دامان سازش خزیدند، یا در سکوتی مرگبار فرو رفتند. این سناریویی بود که بارها و بارها در جنبش‌های پیشین تکرار شد، اما هنوز برای مبارزان راه آزادگی درس عبرت نشده است.
رژیم اسلامی، برخلاف آنچه عده‌ای ساده‌لوحان تصور می‌کنند، هرگز از رویارویی مستقیم هراس ندارد، بلکه آنچه که این نظام را می‌ترساند، سازمان‌یافتگی و هدایت درست یک جنبش است. از همین رو، دستگاه امنیتی و رسانه‌ای رژیم، این انحراف را نه‌تنها تقویت کردند، بلکه به آن نیز دامن زدند. بازیگران میدان، آگاهانه یا ناآگاهانه، در زمینی بازی کردند که از پیش توسط رژیم طراحی شده بود.
امروز، رژیم در بحرانی‌ترین وضعیت خود قرار دارد. اختلافات درونی میان نیروهای سپاه، فرسایش شدید منابع اقتصادی، افزایش نارضایتی در میان بدنه‌ی نیروهای امنیتی و از دست رفتن کنترل بر نارضایتی‌های عمومی، همگی نشانه‌هایی از نزدیک شدن به یک نقطه‌ی عطف تاریخی است. در چنین شرایطی، ضروری است که هرگونه جنبش جدید، رهبران فکری واقعی و مستقل را در اولویت قرار دهد و از وابستگی به چهره‌های کم‌مایه‌ی رسانه‌ای پرهیز کند. سازماندهی درون کشور باید تقویت شود و از اتکا به حمایت‌های خارجی که اغلب آلوده به منافع و مقاصد سودجویانه و مضر است، دوری شود. اهداف روشن، برنامه‌ریزی دقیق و فازبندی مشخص برای مبارزه تعیین شود تا از تکرار اشتباهات گذشته جلوگیری گردد. به‌جای واکنش‌های هیجانی و شعارهای بی‌پشتوانه، باید بر گسترش آگاهی عمیق سیاسی و اجتماعی تمرکز کرد. همچنین، بدنه‌ی فرسوده‌ی رژیم باید هدف آگاهی‌بخشی قرار گیرد تا زمینه‌ی شکاف‌های درونی حکومت تقویت شود. تنها با این اقدامات، می‌توان مسیر جدیدی برای رهایی از استبداد گشود و از تکرار تاریخ جلوگیری کرد.

ادامه ⬇️

من در پرانتز | فریبا صدیقیم | گویش: یاسمن مجد | آوای بوف _ AVAYEBUF


نام کتاب : #من_در_پرانتز

نویسنده: #فریبا_صدیقیم

گویش: #یاسمن_مجد

تعداد صفحات: 241 صفحه

#آوای_بوف


رمان «من در پرانتز» روایت دختری است كه در نوجوانی مادرش را از دست می‌دهد و در مهی غلیظ به آینده‌ای تاریک قدم می‌گذارد. از یک‌سو سخت‌گیری‌ها و حساسیت‌های پدر و از سوی دیگر، عشق‌های پی‌درپیِ نافرجام نیز بر غلظت این مه می‌افزاید، تا روزی كه دریابد او نه عشق را می‌شناسد و نه خود را. مهاجرت هم به‌عنوان امری محتوم در زندگی او مزید برعلت می­شود تا ترس و تنهایی چاشنی پُر رنگ‌تری به این گم‌گشتگی بدهد و راه برون‌رفت را پیچیده‌تر كند؛ به‌ویزه این‌که او ایران کوچکی را با خود همراه آورده که زمینش پر از زخم و ناهمواری است. براي پيدا شدن اما بايد در ابتدا گم شد؛ شخصیت داستان در تاريخ زندگي­اش گم مي­شود تا نجاتش را در همان تاريخ پيدا كند.

«من در پرانتز» روایت‌گر سوءتفاهم‌ها و خطاهای عاطفی، گسست‌های روحی و اعتیادهای جسمانی است: راوی روان‌هایی که میان دو کمان پرانتز فروپاشیده­اند.

بخشی از رمان:

چند قرن بود که با هم زندگی می‌کردیم؟ دو بار خانه­مان را به تناسب درآمد مانی عوض کرده بودیم و خانه­ی بهتری گرفته بودیم. خانه­مان عوض شده بود اما خودمان عوض نشده بودیم. اشیا بیش از ما تغییر می­کنند؛ میز رویش خط می­افتد، پارچه لک برمی­دارد، آهن زنگ می­زند اما انسان یک داستان در ذهن­اش می­سازد و می­تواند تا آخر عمر اسیر داستان خودش بماند. من از آن لحظه­ای که مانی را دیدم داستان خودم و او و زندگی­ام با او را در ذهنم ساختم و بعد از این همه سال هنوز داشتم نقشم را در این داستان بازی می­کردم.




لینک کتاب در یوتیوب:
https://www.youtube.com/watch?v=TVwZw7EId3k&list=PLZc3g5J25BFpeS4WO7Rit1NO3hirD737_&index=1


لینک کتاب در سایت:
https://avayebuf.com//

لینک تلگرام:
https://t.me/AVAYEBUF

آدرس سایت، لیست کتابها و صفحات زیر مجموعه :
👇
https://linktr.ee/avayebuf


.