Репост из: آتوسا ضيغمي كانال اشعار
سکوت خسته ی شهرم
دلم خونین و لب خاموش
صدای بغض غمگینش
فروخورده خزد در گوش
سرم سبز و زبانم سرخ
رها و منجمد در خاک
که از خاکیم و بر خاکیم
گره در جان ما بی باک
بسا مفقود و سرگردان
بسا مأیوس و ناهموار
بسا تلخ و بسا ننگین
بسا تکرار طوطی وار
بسا سختیم و بی تکرار
بسا پژمرده زین زنهار
بسا فرتوت و بس خسته
بسا زین انجمن بیمار
گره افتاده در این ره
گره پشت گره ای وای
سر از پا ناشناسیم و
گره کور است چون دیوار
سر از پا ناشناسم من
و از جهل عدو غمگین
و از جهل تو و یارم
بسی افسرده تر سنگین
ز چشمانت کمی تاریک
ز دنیایت سیاهی بس
ز این اندیشه ی گنگت
ز نادانی بسی ننگین
سر از پا ناشناسم من
نه از شوقت نه از عشقت
ز نادانی ز جهل و یأس
از این کوری صد چشمت
بسی تابان و نالانم
بسی خاموش و دل خسته
چرا چون راه آگاهی
به راه چشمتان بسته
صفا را بار دیگر باز
می جوییم و می خوانیم
هماهنگ و نفس پاک. و
زجان اهرمن رسته
سرودی ناب و انسان دوست
سرودی تا به اوج عشق
ز تار و پود ایرانم
همی خوانیم ونو رسته
۶:۱۰بعد از ظهر جمعه چهارم مرداد نود و هشت
دلم خونین و لب خاموش
صدای بغض غمگینش
فروخورده خزد در گوش
سرم سبز و زبانم سرخ
رها و منجمد در خاک
که از خاکیم و بر خاکیم
گره در جان ما بی باک
بسا مفقود و سرگردان
بسا مأیوس و ناهموار
بسا تلخ و بسا ننگین
بسا تکرار طوطی وار
بسا سختیم و بی تکرار
بسا پژمرده زین زنهار
بسا فرتوت و بس خسته
بسا زین انجمن بیمار
گره افتاده در این ره
گره پشت گره ای وای
سر از پا ناشناسیم و
گره کور است چون دیوار
سر از پا ناشناسم من
و از جهل عدو غمگین
و از جهل تو و یارم
بسی افسرده تر سنگین
ز چشمانت کمی تاریک
ز دنیایت سیاهی بس
ز این اندیشه ی گنگت
ز نادانی بسی ننگین
سر از پا ناشناسم من
نه از شوقت نه از عشقت
ز نادانی ز جهل و یأس
از این کوری صد چشمت
بسی تابان و نالانم
بسی خاموش و دل خسته
چرا چون راه آگاهی
به راه چشمتان بسته
صفا را بار دیگر باز
می جوییم و می خوانیم
هماهنگ و نفس پاک. و
زجان اهرمن رسته
سرودی ناب و انسان دوست
سرودی تا به اوج عشق
ز تار و پود ایرانم
همی خوانیم ونو رسته
۶:۱۰بعد از ظهر جمعه چهارم مرداد نود و هشت