سیاسیون_تسلیحات

حاشیه ای بر چگونگی فروپاشی ساسانی

بلاذری و طبری در باره سقوط اصفهان طی هجوم‌ اعراب همداستانند. بلاذری در این باره و در جریان داستان پاذوسبان این شهر نوشته است(نقل به مفهوم):

پاذوسبان اصفهان شجاع و کارآزموده بود که ۳۰ مرد تیر افکن وفادار داشت. آنان را از بقیه جدا کرد تا به کرمان روند. عبدالله بن بدیل فرمانده سپاه عرب که مامور فتح اصفهان شده بود، در مسیر یورش به اصفهان‌، آنان را دید. به پاذوسبان پیشنهاد داد که به جای جنگ عمومی سربازان،  تن به تن مصاف دهند. مرد پارسی چنان کرد و هنوز لحظه ای از دوئل نگذشته بود که پارسی چنان ضربتی بر کوهه زین عبدالله زد که از هم‌ بگسلید و پیش بند زین پاره و بریده شد. عبدالله که تردستی و دلیری ورا دید، از نبرد باز ایستاد و به او پیشنهاد داد چنان‌ چه صلح‌ و سازش در پیش گیرد، آزادش گذاشته و حکمرانی شهر را به او سپارد. پاذوسبان پذیرفت و در پاسخ مردم‌ اصفهان که پرسیدند چرا چنین‌ کرد، پاسخ داد: ای مردم، شما را فرومایه دیدم، آن چه کردم شایسته شما بود(بلاذری، ترجمه آذرنوش، ص ۱۳۸).

در جریان جنگ نهاوند که به جنگ‌ سلاسل مشهور است، فرمانده و سرداران لشگر، سربازان و جنگاوران ایرانی را در برابر سپاه عرب با زنجیره‌ای سنگین به هم‌ بستند. چون می دانستند از جنگ و جبهه گریزانند.

همین افتضاح و دل ندادن به ایستادگی در برابر سپاه عرب در سیستان و دهها جای دیگر ایران زمین نیز نیز رخ داد. چرا مردم و لشگریان کارآزموده دل به جنگ‌ نمی دادند؟!

واقعیت آن بود که مردم‌ به شاهان و فرمانروایان پشت کرده و از آنان دل کنده بودند. ناهمراهی با دولت ساسانی ناشی از فرومایگی مردم‌ نبود، بلکه انعکاس ناخشنودی مردم بود که در قالب گونه ای وادادگی بروز کرده بود.

راستش این است که هر زمان فرمانروایان این بوم‌ و بر خط قرمزی از عناصر خودی به گرداگرد خویش کشیده اند، ایرانیان نیز حساب خود را از آنان‌ جدا کرده اند. چنین رویکردی چندین بار در تاریخ ایران تکرار شده است.‌ یعنی مردم با خالی کردن پشت حاکمان و به حال خود رهاکردن‌ آنان در بزنگاه های حیاتی و سرنوشت ساز، فرمانروایان را تنبیه کرده اند. برعکس هرگاه مردم‌ و حاکمان یکدل و یکزبان بوده اند، شکست دشمن و دستیابی به پیروزی قطعی بوده است.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k

هنوز زمانش نرسیده بود

جنگ نخست آمریکا با بعث عراق از دوم‌ اوت ۱۹۹۰، تا ۱۷ ژانویه ۱۹۹۱ به مدت ۶ ماه و ۲۴ روز با نام سپر صحرا و با فرماندهی‌ بوش پدر و ائتلافی از ۳۵‌ کشور، با شکست عراق زیر رهبری صدام و عقب نشینی از کویت پایان یافت.
در حالی که همه چیز برای خاتمه دادن به کار حزب بعث و صدام حسین آماده بود و به ویژه بیشتر دولت های عرب خلیج فارس خواهان آن بودند و در این راستا سرمایه گذاری هم‌ کرده بودند، واشنگتن و بریتانیا از ادامه حملات خودداری کردند. این در حالی بود که آمریکا برای نخستین بار از آغاز جنگ‌ سرد، حمایت فراگیر جهانی را در جنگ با خود داشت. نتیجه این شد که فروپاشی نظام بعث تحت رهبری صدام حسین تا چندین‌ سال بعد، یعنی تاحمله ۲۰ مارس ۲۰۰۳ آمریکا با رهبری جورج بوش(بوش پسر) به درازا کشید. آن هم‌ با تلفات گسترده آمریکایی‌ها و در میان موج انتقادات فراوان از آمریکا و بریتانیا.

در این میان وقتی پرسیده می شد که چرا همان‌ ۱۹۹۱ با وجود تشکیل ائتلاف بین الملی و حمایت مالی دولت های عرب تصمیم به نابودی نظام‌ بعثی تعطیل شد، پاسخ ها عمدتا در یک گزاره ساده و کوتاه می توانست خلاصه شود:
هنوز زمان فروپاشی نظام‌ بعثی و صدام نرسیده بود.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k

اقا من ۵ ماهه مناظره نکردم

خیلی دیگ داره بم فشار میاد

یه طرفدار روسیه ک میگه پوتین متجاوز نیس

یکی که میگه امریکا در حال افوله

یکی که میگه اسرائیل شکست خورده

یه طرفدار جلیلی

یکی از اینا نیس باش مناظره کنم یکم خرابش کنم خالی شم ؟

اگ کسیو میشناسید هماهنگ کنید بیاد مناظره خیلی دیگ زندگی یه نواخت شده

دم شما گرم😅😅😅

تا کجا

بازی پینگ‌ پینگی موشک-جنگنده، تا کی و کجا ادامه می یابد؟ با کدام‌ هدف؟.
تا جایی که به موجودیت اسرائیل(اشغالگر) بر می گردد، چنین کنش و واکنش هایی کم‌ تاثیر خواهند بود.‌ این بازی پینگ‌پنگی از نقطه نظر نظامی جز اتلاف منابع و ظرفیت ها، دستاورد قابل لمسی در بر ندارد.
طی دو یادداشت توپ کجا خواهد نشست؟(۵ اکتبر) و حمله به تاسیسات اتمی؟ (۱۰ اکتبر)، توضیح داده شد که هدف اسرائیل در جهت واکنش عملیات صادق ۲، صرفا هدفگیری سیستم راداری-پدافندی و موشکی ایران خواهد بود و لاغیر.‌ یعنی تمرکزی بر تاسیسات هسته ای نخواهد بود.
در کوته نوشت زیر برآنم که نتیجه هماورد جویی نبرد پینگ‌ پنگی دو دولت  تشریح شود:
۱- در هیچ شرایطی امکان‌ نبرد مستقیم‌ زمینی بین دو طرف وجود ندارد؛
۲- سیستم پدافند کنونی ایران‌ فاقد توانایی کنترل، رهگیری و هدف قراردادن‌ جنگنده های رادارگریز آمریکایی است؛
۳- دولت های اردن، سوریه و عراق که بین ایران-اسراییل قرار دارند، حتی اگر بخواهند، توانایی کنترل آسمان خود را در جهت عبور ندادن‌ جنگنده های اسرائیلی ندارند؛
۴- ظرفیت و قابلیت موشکی جمهوری اسلامی در منطقه کم مانند است، ولی سیستم‌ پنجگانه دفاع موشکی مستقر در اسرائیل برای خنثی سازی موشک های ایران ساماندهی شده است؛
۵- درک این گزاره که جنگ جمهوری اسلامی نه با اسرائیل، که با امریکا، ۳۲ عضو ناتو و بلکه جهان غرب است، نیازمند فراست و بهره هوشی بالایی نیست. در واقع جمهوری اسلامی طی جنگ با اسراییل، باید خود را برای پیکار با جهان مهیا کند؛
۶- کمترین گمانی نیست که اسرائیل با بیشتر دولت های عرب همسایه در کنش و واکنش به جمهوری اسلامی، هماهنگ بوده و بلکه موافقت آنها را جلب کرده است؛
۷- درک این گزاره که جمهوری اسلامی در مواجهه با اسرائیل فاقد متحد استراتژیک همطراز با غرب است(مانند چین و روسیه)، بس ساده و حل شده است؛
۸- هم‌چنین با وجود حمایت آمریکا، ناتو و کلیت غرب و تنهایی جمهوری‌اسلامی، تداوم نبردهای پینگ‌پنگی، با وجود معادلات موجود، به نفع ایران نخواهد بود، سهل است که بعید نیست حکومت از درون به دلیل ورود به این جنگ‌ نابرابر زیر سوال برود؛
۹- کسانی که در بوق ادامه این جنگ‌ نابرابر می دمند، خیرخواه ایران و بلکه جمهوری اسلامی نیستند.‌

نتیجه آن که چنان چه تصمیم سازان جمهوری‌اسلامی به نابرابری فاحش قوا در آسمان و پدافند تا کنون پی نبرده اند، که صد وای بر من. یا به اغلب احتمال این نابرابری را  درک‌ کرده اند، ولی عاشورایی به میدان می نگرند، که دچار یک اشتباه تاریخی می شوند. زیرا جمهوری‌اسلامی حکومتی مستقر بوده و در شرایط علوی است و نه حسینی. زیرا به دلیل استقرار دولت و حکومت، باید پاسخگوی ۹۰ میلیون‌ شهروند بوده و خواست آنها را مدنظر قرار دهد.
بر پایه عقلانیت استراتژیک، بعید نیست پس از عملیات دیشب، سمت و سوی آتش معرکه خاورمیانه کاهشی شده و رو به نشیب نهد.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k

عمق استراتژیک چیست؟

در ادبیات نظامی عمق استراتژیک به فاصله میان خط مقدم جنگ و نواحی حیاتی و حساس کشور مانند پایتخت، مراکز صنعتی، جمعیتی و فرماندهی، گفته می‌شود. چنین تعریفی تا پایان های جنگ دوم‌ کارایی داشت. ولی با ارتقای تکنولوژی تسلیحات پرتابی، جنگنده ها و تسلیحات غیر متعارف(هسته ای، میکربی، شیمیایی، سایبرنتیک و...) دیگر نقش فاصله و مسافت کمرنگ‌ شده و یا تغییر کرده است.

با وجود این تغییرات، امروزه تا جایی که به امنیت واحدهای مستقل سیاسی(کشورها)‌ بر می گردد، عمق استراتژیک به میزان‌ وفاداری شهروندان به رهبر و حکومت اطلاق می شود. به سخن دیگر چنان چه آحاد و قاطبه شهروندان کشوری، آماده باشند که هر بهایی، از جمله مال، سکونتگاه و حتی جان خویش را در راه حفظ و پایداری حکومت بپردازند، این کشور هر چقدر هم‌کوچک، از عمق استراتژیک‌ مناسب برخوردار است.

البته رهبران و تصمیم سازان برخی حکومت ها، که از میزان‌ اندک‌ رخنه و نفوذ اهداف و آرمان های خود بین مردمشان به خوبی آگاهند (هر چند خلافش را وانمود کنند)، هرگز و در هیچ شرایطی بر اساس اراده خود دست به مقابله و جنگ به بیگانگان دست نخواهند زد.‌ زیرا نتیجه جنگ از پیش معلوم‌ است.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k

رسانه عبری به نقل از یک منبع آمریکایی:

برآورد بین 200 تا 300 موشک بالستیک است که در 2 موج مختلف پرتاب خواهند شد.

@Military_Tweet

غروب زیبای ربات کریم😅

آخرین باری که اسرائیل رادارهای سوریه را پیش از امروز کور کرده بود قبل از حمله به اصفهان بود.
حالا امروز با خبر حمله ایران به اسرائیل در ساعات آینده بار دیگر این کشور سه رادار دیگر در سوریه را کور کرد که نشان می‌دهد باید منتظر یک زد و خورد باشیم.

🔗 hossein yazdi (@IrTimes)