Репост из: Elham.ir
⚫️ حكم قاضى شُرَيح؛ تمهيد قتال
لَعَنَ اللَّه الْمُمَهِّدِینَ لَهُمْ بِالتَّمْكِینِ مِنْ قِتَالِكُم
▪️ حکم شُرَیح، قاضی کوفه، در مورد حضرت اباعبدالله علیهالسلام به این شرح نقلشده:
«انّ حسین بن علیّ بن ابیطالب لقد شقّ عصی المسلمین و خالف امیرالمؤمنین و خرج عن الدّین ثبت عندی و حقّق عندی قضیت و حکمت بدفعه و قتله حفظا لشریعه سیّد المرسلین»
بهیقین حسین بن علی بن ابیطالب موجب تفرقه در اجتماع مسلمین شده و با امیرالمؤمنین (یزید) مخالفت کرده و از دین جدش خارج گشته است. این امر نزد من ثابت و محقق شده، من به مبارزه با او و کشتن او حکم میکنم و رأی میدهم به خاطر حفظ شریعت سید رسولان!
▪️ در مورد این رأی تأملاتی چند لازم است:
۱- در اعتبار تاریخی این رأی و در حقیقت صحت وجود آن مناقشاتی وجود دارد.
۲- اگر وجود و صحت اسناد رأی به شُرَیح درست باشد؛
• محکومیت بدون محاکمه ظاهراً در دوره امويان رايج بوده است.
• حکومت مشروعیت برخی رفتارهای خطرناک را متكى بر آراى قضات مینموده، هرچند آن امور ماهیتاً قضایی نباشند.
• قتل امام حسین علیهالسلام آنقدر قبیح و غیرقابلتوجیه بوده که حکومت ناگزیر از توسل بهحکم قضایی بوده است!
• حکم قضایی ظاهراً اسباب مشروعیت تصمیمات ناصواب و ظالمانه تلقی میشده است!
• حکومت تدبیر کرده که همه ارکان خود را در این جنایت بینظیر سهیم کند.
• قاضی کهن که سابقه قضاوت او به دوره خلافت خلیفه دوم میرسیده خیلی آسان در خدمت ارباب قدرت قرار گرفته و تطمیع یا تهدید شده است و دین به دنیا فروخته است. گفتهشده که شُرَیح شاهد بیعت هفتاد تن از بزرگان کوفه با اباعبدالله بوده و خود نیز از زمره آنان بوده است!
• صرف عدم بیعت و مخالفت با امیرالمؤمنین از نظر امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب علیهالسلام هرگز جرم تلقی نشده بود، شُرَیح با کدام سابقه از شریعت، مخالفت یا عدم بیعت را جرم انگاشته است و مستحق قتل؟
• چرا استدلال و پاسخ حسین بن علی بن ابیطالب در «منی»، در «مدینه»، در «مکه»، در منازل بین مکه تا کربلا، در ایام استقرار در کربلا، در روز عاشورا و تا لحظات آخر شنیده نشد؟
• این چه دادگاهی بوده که محکوم آن در همه احوال غایب بوده است و صدایش در هیچ مرحله و فرازی شنیده نشده است؟
• آیا در نحوه قتال و جنگ و نقض همه قواعد شریعت در قبل و حین و بعد از قتال و رفتار با کودکان و زنان و اسارت آنان بعد از شهادت امام و خاندان و اصحاب او علیهالسلام شُرَیح با صدور این حکم شریک و دخیل نیست؟!
۳- شريح آن روز كه در جمع نخبگان كوفه با امام بيعت كرده بود چه ديدگاهى نسبت به حسين بن على (ع) داشت؟
بيعت شكنى خود او با حكم و فتوايش خودش چه حكمى دارد؟
۴- آیا در ادبیات فارسی، بیجهت است که شُرَیح نماد هر نوع داوری و قضاوت ناعادلانه و مظهر قضاوت ظالمانه است؟
۵- قضاوت امر خطیری است، آثار آن گاهی الیالابد غیرقابلجبران است! بر جایگاه پیامبران تکیه نزنیم:
«يَا شُرَيْحُ قَدْ جَلَسْتَ مَجْلِساً لَا يَجْلِسُهُ إِلَّا نَبِيٌّ أَوْ وَصِيُّ نَبِيٍّ أَوْ شَقِيٌّ»
(کلام امیرالمؤمنین علی علیهالسلام خطاب به شُرَیح)
◾️ و آخر الکلام:
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ
فَلَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً قَتَلَتْك وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً ظَلَمَتْك وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً سَمِعَتْ بِذَلِكَ فَرَضِيَتْ بِهِ
🏴 کانال دکتر غلامحسین الهام
🏴 @Elham_ir
لَعَنَ اللَّه الْمُمَهِّدِینَ لَهُمْ بِالتَّمْكِینِ مِنْ قِتَالِكُم
▪️ حکم شُرَیح، قاضی کوفه، در مورد حضرت اباعبدالله علیهالسلام به این شرح نقلشده:
«انّ حسین بن علیّ بن ابیطالب لقد شقّ عصی المسلمین و خالف امیرالمؤمنین و خرج عن الدّین ثبت عندی و حقّق عندی قضیت و حکمت بدفعه و قتله حفظا لشریعه سیّد المرسلین»
بهیقین حسین بن علی بن ابیطالب موجب تفرقه در اجتماع مسلمین شده و با امیرالمؤمنین (یزید) مخالفت کرده و از دین جدش خارج گشته است. این امر نزد من ثابت و محقق شده، من به مبارزه با او و کشتن او حکم میکنم و رأی میدهم به خاطر حفظ شریعت سید رسولان!
▪️ در مورد این رأی تأملاتی چند لازم است:
۱- در اعتبار تاریخی این رأی و در حقیقت صحت وجود آن مناقشاتی وجود دارد.
۲- اگر وجود و صحت اسناد رأی به شُرَیح درست باشد؛
• محکومیت بدون محاکمه ظاهراً در دوره امويان رايج بوده است.
• حکومت مشروعیت برخی رفتارهای خطرناک را متكى بر آراى قضات مینموده، هرچند آن امور ماهیتاً قضایی نباشند.
• قتل امام حسین علیهالسلام آنقدر قبیح و غیرقابلتوجیه بوده که حکومت ناگزیر از توسل بهحکم قضایی بوده است!
• حکم قضایی ظاهراً اسباب مشروعیت تصمیمات ناصواب و ظالمانه تلقی میشده است!
• حکومت تدبیر کرده که همه ارکان خود را در این جنایت بینظیر سهیم کند.
• قاضی کهن که سابقه قضاوت او به دوره خلافت خلیفه دوم میرسیده خیلی آسان در خدمت ارباب قدرت قرار گرفته و تطمیع یا تهدید شده است و دین به دنیا فروخته است. گفتهشده که شُرَیح شاهد بیعت هفتاد تن از بزرگان کوفه با اباعبدالله بوده و خود نیز از زمره آنان بوده است!
• صرف عدم بیعت و مخالفت با امیرالمؤمنین از نظر امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب علیهالسلام هرگز جرم تلقی نشده بود، شُرَیح با کدام سابقه از شریعت، مخالفت یا عدم بیعت را جرم انگاشته است و مستحق قتل؟
• چرا استدلال و پاسخ حسین بن علی بن ابیطالب در «منی»، در «مدینه»، در «مکه»، در منازل بین مکه تا کربلا، در ایام استقرار در کربلا، در روز عاشورا و تا لحظات آخر شنیده نشد؟
• این چه دادگاهی بوده که محکوم آن در همه احوال غایب بوده است و صدایش در هیچ مرحله و فرازی شنیده نشده است؟
• آیا در نحوه قتال و جنگ و نقض همه قواعد شریعت در قبل و حین و بعد از قتال و رفتار با کودکان و زنان و اسارت آنان بعد از شهادت امام و خاندان و اصحاب او علیهالسلام شُرَیح با صدور این حکم شریک و دخیل نیست؟!
۳- شريح آن روز كه در جمع نخبگان كوفه با امام بيعت كرده بود چه ديدگاهى نسبت به حسين بن على (ع) داشت؟
بيعت شكنى خود او با حكم و فتوايش خودش چه حكمى دارد؟
۴- آیا در ادبیات فارسی، بیجهت است که شُرَیح نماد هر نوع داوری و قضاوت ناعادلانه و مظهر قضاوت ظالمانه است؟
۵- قضاوت امر خطیری است، آثار آن گاهی الیالابد غیرقابلجبران است! بر جایگاه پیامبران تکیه نزنیم:
«يَا شُرَيْحُ قَدْ جَلَسْتَ مَجْلِساً لَا يَجْلِسُهُ إِلَّا نَبِيٌّ أَوْ وَصِيُّ نَبِيٍّ أَوْ شَقِيٌّ»
(کلام امیرالمؤمنین علی علیهالسلام خطاب به شُرَیح)
◾️ و آخر الکلام:
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ
فَلَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً قَتَلَتْك وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً ظَلَمَتْك وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً سَمِعَتْ بِذَلِكَ فَرَضِيَتْ بِهِ
🏴 کانال دکتر غلامحسین الهام
🏴 @Elham_ir