🛑 «پارسی سره» همتای «عربی فصیح»
✍ #سیامک_رستمی
شما را فرامی‌خوانم هوش بگمارید، که در زبان عربی راز فراگیری و گستردگی و جاودانگی چه بوده است؟!
بی‌گمان اگر پیرمردی یمنی که هیچ‌گاه به آموزشگاه نرفته است، با همتای خود در مراکش سخن بگوید، هیچ‌یک سخن دیگری را درنمی‌یابد، با اینکه هردوی آن‌ها و همهٔ گیتی، یمن و مراکش را دو کشور عربی‌زبان می‌شناسند.
آنچه یگانگی و یکپارچگی و گستردگی و جاودانگی زبان عربی را از یمن و عراق و شام تا مصر و لیبی و تونس و مراکش پاسدار بوده است، ارج نهادن ایشان به زبان «عربی فصیح» است که زبان دیوانی در سراسر جهان عرب است.
«عربی فصیح» زبانی‌ست همتای «پارسی سره» که مردم کوی و برزن در کشورهای عربی بدان سخن نمی‌گویند، ولی همهٔ آن‌هایی که دبستان و دبیرستان را پشت سر نهاده‌اند، آن را فراگرفته‌اند و پاس می‌دارند و اگر بخواهند با همتای خود در دیگر کشورها سخن بگویند و یکدیگر را دریابند، به «عربی فصیح» سخن می‌گویند نه زبان رواگیده در کوچه‌وبازار.
با این‌همه عرب‌ها هیچ‌گاه پای نفشردند که زبان رسمی و دیوانی جهان عرب را به زبان گویشوران خود در کوچه‌وبازار نزدیک کنند، چون با این کار یگانگی و یکپارچگی میان خود را از هم می‌گسلند و همانا کسانی را که میان آن‌ها به عربی فصیح سخن بگوید، فرهیخته و دانا می‌خوانند.
اگر ما پارسی زبانان نیز این نکته را از عرب‌ها می‌آموختیم و پای نمی‌فشردیم زبان پارسی را به گویش‌های کوچه‌وبازار و گفتارهای روزمره نزدیک کنیم، وانکه می‌کوشیدیم بر توانمندی و ژیرایی آن بیفزاییم امروز پدیده‌‌هایی به نام «خط سیریلیک» در تاجیکستان و «زبان دری» در افغانستان و «فارسی» و «کُردی» در ایران و... یکپارچگی‌مان را از هم نمی‌گسست.
@Rostami_Siamak
✍ #سیامک_رستمی
شما را فرامی‌خوانم هوش بگمارید، که در زبان عربی راز فراگیری و گستردگی و جاودانگی چه بوده است؟!
بی‌گمان اگر پیرمردی یمنی که هیچ‌گاه به آموزشگاه نرفته است، با همتای خود در مراکش سخن بگوید، هیچ‌یک سخن دیگری را درنمی‌یابد، با اینکه هردوی آن‌ها و همهٔ گیتی، یمن و مراکش را دو کشور عربی‌زبان می‌شناسند.
آنچه یگانگی و یکپارچگی و گستردگی و جاودانگی زبان عربی را از یمن و عراق و شام تا مصر و لیبی و تونس و مراکش پاسدار بوده است، ارج نهادن ایشان به زبان «عربی فصیح» است که زبان دیوانی در سراسر جهان عرب است.
«عربی فصیح» زبانی‌ست همتای «پارسی سره» که مردم کوی و برزن در کشورهای عربی بدان سخن نمی‌گویند، ولی همهٔ آن‌هایی که دبستان و دبیرستان را پشت سر نهاده‌اند، آن را فراگرفته‌اند و پاس می‌دارند و اگر بخواهند با همتای خود در دیگر کشورها سخن بگویند و یکدیگر را دریابند، به «عربی فصیح» سخن می‌گویند نه زبان رواگیده در کوچه‌وبازار.
با این‌همه عرب‌ها هیچ‌گاه پای نفشردند که زبان رسمی و دیوانی جهان عرب را به زبان گویشوران خود در کوچه‌وبازار نزدیک کنند، چون با این کار یگانگی و یکپارچگی میان خود را از هم می‌گسلند و همانا کسانی را که میان آن‌ها به عربی فصیح سخن بگوید، فرهیخته و دانا می‌خوانند.
اگر ما پارسی زبانان نیز این نکته را از عرب‌ها می‌آموختیم و پای نمی‌فشردیم زبان پارسی را به گویش‌های کوچه‌وبازار و گفتارهای روزمره نزدیک کنیم، وانکه می‌کوشیدیم بر توانمندی و ژیرایی آن بیفزاییم امروز پدیده‌‌هایی به نام «خط سیریلیک» در تاجیکستان و «زبان دری» در افغانستان و «فارسی» و «کُردی» در ایران و... یکپارچگی‌مان را از هم نمی‌گسست.
@Rostami_Siamak