شبهه: هرکس کافر باشد خونش حلال است!
یکی از شبهاتی که در محافل اسلام‌ستیزان بسیار منتشر شده است و همیشه علیه مسلمین بر آن اصرار دارند، این است که قرآن کشتن غیرمسلمین را حلال دانسته است؛ بنابراین ادعای اینکه اسلام، خواهان آزادی و صیانت از غیرمسلمین است، صحت ندارد!!
✅ جواب:
اولاً: این ادعای اسلام‌ستیزان صحت ندارد و افتراء و دروغ بر اسلام و مسلمین است؛ زیرا جمهور فقهاء لزوم قتال (جنگ) را جنگيدن و تعدّی و تجاوز دانستند نــه [مجرد] كفر. فرد به مجرد مخالفتش با اسلام كشته نمی‌شود، بلكه به علت تجاوز و تعدّی بر اسلام كشته می‌شود و كسی كه نمی‌جنگد، جنگيدن با او جايز نيست؛ بلكه نسبت به او بايد جانب صلح را داشت. [۱]
ثانیاً: قرآن و سنت، به عنوان دو مصدر اساسی در اسلام، بر این دلالت دارند که مجرد کفرِ کافران دلیل بر قتالشان نیست؛ بلکه همانطور که قبلاً بیان شد، تعدّی و تجاوز آن‌ها مسبب آن است.
برخی از این دلایل عبارت‌اند از:
«وَ قاتِلُوا في سَبيلِ اللَّهِ الَّذينَ يُقاتِلُونَكُمْ وَ لا تَعْتَدُوا إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ الْمُعْتَدينَ» [بقره: ۱۹۰]
«و در راه خدا، با كسانى كه با شما میجنگند، بجنگيد، و[لى] از اندازه درنگذريد، زيرا خداوند تجاوزكاران را دوست نمیدارد.»
«فَإِنْ قاتَلُوكُمْ فَاقْتُلُوهُمْ كَذلِكَ جَزاءُ الْكافِرينَ» [بقره: ۱۹۱]
«پس اگر با شما جنگيدند، آنان را بكشيد، كه كيفر كافران چنين است.»
«فَإِنِ اعْتَزَلُوكُمْ فَلَمْ يُقاتِلُوكُمْ وَ أَلْقَوْا إِلَيْكُمُ السَّلَمَ فَما جَعَلَ اللَّهُ لَكُمْ عَلَيْهِمْ سَبيلاً» [نساء: ۹۰]
«پس اگر از شما كنارهگيرى كردند و با شما نجنگيدند و با شما طرح صلح افكندند، [ديگر] خدا براى شما راهى [براى تجاوز] بر آنان قرار نداده است.»
«وَ قاتِلُوا الْمُشْرِكينَ كَافَّةً كَما يُقاتِلُونَكُمْ كَافَّةً» [توبه: ۳۶]
«و همگى با مشركان بجنگيد، چنانكه آنان همگى با شما میجنگند.»
«لا يَنْهاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذينَ لَمْ يُقاتِلُوكُمْ فِي الدِّين وَ لَمْ يُخْرِجُوكُمْ مِنْ دِيارِكُمْ أَنْ تَبَرُّوهُمْ وَ تُقْسِطُوا إِلَيْهِمْ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطينَ» [ممتحنه: ۸]
«[امّا] خدا شما را از كسانى كه در [كار] دين با شما نجنگيده و شما را از ديارتان بيرون نكردهاند، باز نمیدارد كه با آنان نيكى كنيد و با ايشان عدالت ورزيد، زيرا خدا دادگران را دوست میدارد.»
ابن عباس (رضی الله عنهما) می‌فرمايد: «كان المشركون على منزلتين من النبي ﷺ والمؤمنين: كانوا مشركي أهل حرب، يقاتلهم ويقاتلونه، ومشركي أهل عهد، لا يقاتلهم ولا يقاتلونه.» [2]
«مشركان نزد پيامبر ﷺ و مسلمانان، دو بخش بودند؛ گروهی از مشركان اهل جنگ بودند، آن‌حضرت ﷺ با آنان می‌جنگيد و آنان نيز با آن‌حضرت می‌جنگيدند. و گروهی ديگر اهل عهد و پيمان بودند و آن‌حضرت با آنان نمی‌جنگيد و آنان نيز با ايشان نمی‌جنگيدند.»
📝 نتيجه اينكه: كفار به مجرد کفرشان مستحق کشتن نبودند؛ بلکه جنگ و یا کشتن آن‌ها به سبب ممانعت در اعلای کلمه‌ی الله و ظلم و تعدّی بوده است. یکی از دلایل اساسی دیگر در این رابطه، اخذ جزیه از کفار است؛ اگر مجرد کفر سبب کشتن آن‌ها بود که جزیه مشروعیت پیدا نمی‌کرد.
📚پی‌نوشت‌ها:
[۱] نک: أحكام الأسری والسبايا فی الحروب الإسلامية، د. عبداللطيف عامر، (ط: ۱، دارالکتب المصری، القاهرة، ۱۴۰۶هـ)، ص۶۳.
[۲] صحيح البخاری، ج۷، ص۴۸ ح۵۲۸۶؛ السنن الكبرى للبيهقی، ج۷، ص۳۰۳ ح۱۴۰۶۶.
(رد شبهات ملحدین)
https://t.me/Media_War78
یکی از شبهاتی که در محافل اسلام‌ستیزان بسیار منتشر شده است و همیشه علیه مسلمین بر آن اصرار دارند، این است که قرآن کشتن غیرمسلمین را حلال دانسته است؛ بنابراین ادعای اینکه اسلام، خواهان آزادی و صیانت از غیرمسلمین است، صحت ندارد!!
✅ جواب:
اولاً: این ادعای اسلام‌ستیزان صحت ندارد و افتراء و دروغ بر اسلام و مسلمین است؛ زیرا جمهور فقهاء لزوم قتال (جنگ) را جنگيدن و تعدّی و تجاوز دانستند نــه [مجرد] كفر. فرد به مجرد مخالفتش با اسلام كشته نمی‌شود، بلكه به علت تجاوز و تعدّی بر اسلام كشته می‌شود و كسی كه نمی‌جنگد، جنگيدن با او جايز نيست؛ بلكه نسبت به او بايد جانب صلح را داشت. [۱]
ثانیاً: قرآن و سنت، به عنوان دو مصدر اساسی در اسلام، بر این دلالت دارند که مجرد کفرِ کافران دلیل بر قتالشان نیست؛ بلکه همانطور که قبلاً بیان شد، تعدّی و تجاوز آن‌ها مسبب آن است.
برخی از این دلایل عبارت‌اند از:
«وَ قاتِلُوا في سَبيلِ اللَّهِ الَّذينَ يُقاتِلُونَكُمْ وَ لا تَعْتَدُوا إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ الْمُعْتَدينَ» [بقره: ۱۹۰]
«و در راه خدا، با كسانى كه با شما میجنگند، بجنگيد، و[لى] از اندازه درنگذريد، زيرا خداوند تجاوزكاران را دوست نمیدارد.»
«فَإِنْ قاتَلُوكُمْ فَاقْتُلُوهُمْ كَذلِكَ جَزاءُ الْكافِرينَ» [بقره: ۱۹۱]
«پس اگر با شما جنگيدند، آنان را بكشيد، كه كيفر كافران چنين است.»
«فَإِنِ اعْتَزَلُوكُمْ فَلَمْ يُقاتِلُوكُمْ وَ أَلْقَوْا إِلَيْكُمُ السَّلَمَ فَما جَعَلَ اللَّهُ لَكُمْ عَلَيْهِمْ سَبيلاً» [نساء: ۹۰]
«پس اگر از شما كنارهگيرى كردند و با شما نجنگيدند و با شما طرح صلح افكندند، [ديگر] خدا براى شما راهى [براى تجاوز] بر آنان قرار نداده است.»
«وَ قاتِلُوا الْمُشْرِكينَ كَافَّةً كَما يُقاتِلُونَكُمْ كَافَّةً» [توبه: ۳۶]
«و همگى با مشركان بجنگيد، چنانكه آنان همگى با شما میجنگند.»
«لا يَنْهاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذينَ لَمْ يُقاتِلُوكُمْ فِي الدِّين وَ لَمْ يُخْرِجُوكُمْ مِنْ دِيارِكُمْ أَنْ تَبَرُّوهُمْ وَ تُقْسِطُوا إِلَيْهِمْ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطينَ» [ممتحنه: ۸]
«[امّا] خدا شما را از كسانى كه در [كار] دين با شما نجنگيده و شما را از ديارتان بيرون نكردهاند، باز نمیدارد كه با آنان نيكى كنيد و با ايشان عدالت ورزيد، زيرا خدا دادگران را دوست میدارد.»
ابن عباس (رضی الله عنهما) می‌فرمايد: «كان المشركون على منزلتين من النبي ﷺ والمؤمنين: كانوا مشركي أهل حرب، يقاتلهم ويقاتلونه، ومشركي أهل عهد، لا يقاتلهم ولا يقاتلونه.» [2]
«مشركان نزد پيامبر ﷺ و مسلمانان، دو بخش بودند؛ گروهی از مشركان اهل جنگ بودند، آن‌حضرت ﷺ با آنان می‌جنگيد و آنان نيز با آن‌حضرت می‌جنگيدند. و گروهی ديگر اهل عهد و پيمان بودند و آن‌حضرت با آنان نمی‌جنگيد و آنان نيز با ايشان نمی‌جنگيدند.»
📝 نتيجه اينكه: كفار به مجرد کفرشان مستحق کشتن نبودند؛ بلکه جنگ و یا کشتن آن‌ها به سبب ممانعت در اعلای کلمه‌ی الله و ظلم و تعدّی بوده است. یکی از دلایل اساسی دیگر در این رابطه، اخذ جزیه از کفار است؛ اگر مجرد کفر سبب کشتن آن‌ها بود که جزیه مشروعیت پیدا نمی‌کرد.
📚پی‌نوشت‌ها:
[۱] نک: أحكام الأسری والسبايا فی الحروب الإسلامية، د. عبداللطيف عامر، (ط: ۱، دارالکتب المصری، القاهرة، ۱۴۰۶هـ)، ص۶۳.
[۲] صحيح البخاری، ج۷، ص۴۸ ح۵۲۸۶؛ السنن الكبرى للبيهقی، ج۷، ص۳۰۳ ح۱۴۰۶۶.
(رد شبهات ملحدین)
https://t.me/Media_War78