LoveRap | لاو رپ

سازمان ملل و اسلام

در سازمان‌دهی سازمان ملل دو اصل را پایه قرار داده‌اند: ١- جمعیت روی زمین به ملت‌ها تقسیم شده است. ٢- دولت‌ها نمایندگان این ملت‌ها هستند.

البته بدون اینکه ملت را تعریف کنند و در این فرضیه‌ها افراد یک ملت به عنوان شهروند شناخته می‌شوند که گویا دولت‌ها بایست از آن‌ها حمایت کنند. متأسفانه این فرضیه‌ها در تمامیِ موارد صادق نیستند. واقعیت‌هایی که با این فرضیه‌ها انطباق ندارند این‌ها هستند:

۱- یک مسلمان شهروند نیست، عضوی است از یک امت و اگر شماری از دولت‌ها، مسلمانان را عضو خود می‌شناسند اشتباه می‌کنند. این مسلمان در شرایط مساعد به یکی از گروه‌های اسلامی می‌پیوندد و اگر آن گروه ضربه زدن به دولتی را که آن مسلمان را شهروند خود می‌داند ضروری بداند آن مسلمان تکلیف شرعی دارد که به آن دولت ضربه بزند و در ضربه زدن به دولت شرکت کند.

۲- یک گروه مسلمان کوچک یا بزرگ یک ملت تشکیل نمی‌دهد و در سازمان ملل نمی‌تواند عضو باشد چون معتقد به دولت نیست و طالب حکومت جهانی است.

۳- هر ملت دارای یک فرهنگ است، یک گروه مسلمان فرهنگ ندارد و در عوض فرهنگ، قرآن دارد. اینکه از فرهنگ اسلامی صحبت می‌کنند به کلی غلط است. قواعد اسلامی فرهنگ نیستند.

۴- از امپراطوری اسلام صحبت می‌کنند این نیز غلط است، اسلام خلافت دارد نه امپراطوری.

۵- واقعیت سیاسی جهان این است که امت یا قسمتی از امت اسلامی را ناسیون دانسته‌اند، در مجموعه لغات اسلامی حتی لغت ناسیون یا چیزی معادل آن وجود ندارد.

۶- یک مسلمان وطن ندارد بلکه در قسمتی از سرزمین دارالاسلام زندگی می‌کند و تکلیف شرعی او این است که از سرزمین دارالاسلام دفاع کند و سرزمین‌های غیر مسلمانان را مورد هجوم قرار دهد. قرآن در این زمینه تأکید بسیار دارد.

اگر ایران لغت ملت را در عوض ناسیون اختیار کرده برای این است که ملت ایران در ۲۵۰۰ سال پیش تشکیل شده و ۱۴۰۰ سال پیش مورد هجوم امت اسلامی قرار گرفته است. در طول تاریخ بلند مدت در جهان دو امت شکل گرفته است:

۱- امت مسیحی که با انقلاب کبیر فرانسه از بین رفت و جای خود را به ملت‌ها یا ناسیون‌های واقع در سرزمین قدیمی داده است. ۲- امت اسلامی که به جنگ با تمام ملت‌های جهان دعوت شده است.

نبایست فراموش کرد که اسلام تمدنی شکل نداده است، اعراب مسلمان تمدن ایران و نظایر آن را دزدیده و آن را تمدن اسلامی نام گذاشته‌اند و با چسبانیدن ال به اسامی دانشمندان ایران و بیزانس عِلم اسلامی درست کرده‌اند.

تعجب‌‌آفرین است که چگونه سازمان ملل، دشمنان ملت‌ها یعنی گروه‌هایی از امت اسلامی را به عنوان ملت در درون خود جای داده است در حالی که تکلیف شرعی این گروه‌ها این است که علیه ملت‌ها از طریق جهاد و ترور بجنگند و اختلافات و تفاوت‌های ملت‌ها و فرهنگ آن‌ها را در درون اسلام جهانی حل کنند. اگر در این یکی دو دهه اخیر ترور اسلامی از نو زنده شده و سر بلند کرده برای این است که اسلام به آن‌ها قول آسمانی داده که تمامیِ ملت‌ها تبدیل به امت اسلامی خواهند شد. آیا در مقابل این استراتژی که پایه آن در قرن هفتم میلادی ریخته شده دنیای متمدن امروز یک استراتژی دارد که در مقابلش عرضه کند؟

بلند پرواز شدیم سقوط را تجربه کردیم!