حالا چند روز پیش پسره گفت بعضیا یه نامهٔ تسریع می‌نویسن و یه وقتایی رسیدگی می‌شه، و ما اینجوری بودیم که 😐 چرا حالا داری می‌گی؟!
یعنی که خودشونم باید پیگیر باشن.

ولی اون خانواده‌هایی که حکم بچه‌شون اومده بود، گفتن معمولا دوماه بعد دستگیری، می‌رن دادگاه.
ولی در کل باید زود با مددکار اون بخش ارتباط گرفت، بعضیاشون خیلی کمک می‌کنن.

لباس و اینا هم از تعاونی می‌شد گرفت و فرستاد، لباس و کتابای خودشم قبلا می‌گرفتن ولی این مسخره‌بازی جدیدی که راه انداختن نمی‌دونم تا کی قراره طول بکشه 😑

مورد اخر اینکه سعی کنید تا حکمشون نیومده، به هیچ عنوان اخبار و هرچیزی مربوط به اعتراضات رو پشت تلفن یا موقع ملاقات نگید. چون خیلیاشون می‌خوان ببینن چی شد و چطور پیش رفت، ولی ممکنه تماس شنود بشه و یه چیزی بچسبونن به پرونده‌ش. توی فضای دیجیتال هم از کارایی که کرده، چیزی ننویسید و عکس و فیلم پخش نکنید.

موقع ملاقات هم قشنگ برید و لبخند بزنید و سعی کنید گریه نکنید، این بچه‌ها دو هفته منتظر یه ملاقات می‌مونن و یه چهرهٔ مشتاق و امیدبخش ببینن شاید یکم کمک کنه به حالشون.

حالا اینا چیزایی بود که به ذهنم رسید، اگه موردی بود باز می‌گم. و باز تاکید می‌کنم که اینا تجربیات ما بود، ممکنه قابل تعمیم به همه نباشه.