نوروز هم تمام شد، ما مانده ایم و سال جدید. سالی که قرار گذاشته ایم سال خوبی باشد، سالی که به خودمان قول داده ایم آن را خوب بسازیم، حتی اگر زمین و زمانه سخت بگیرد.
فراموش کنیم سالی را که برایمان به اندازه یک قرن گذشت، سالی که سخت گذشت، سالی که از ایده آل هایمان دست کشیدیم و بیشتر در لبه تاریکی راه رفتیم، سالی که بیشتر مراقب بودیم، سالی که کسادی رونق داشت و مرگ کالای رایج بود.
این ها را نوشتم که بگویم بیایید سال کهنه را فراموش کنیم. با هم عهد ببندیم که امسال را به جز مهربانی و لبخند چیزی برای دل های خسته ی هم نداشته باشیم.
نسل ما همدلی می خواهد، همراهی میخواهد، امید میخواهد. کمی همدل باشیم و برای دل و جان یکدیگر نویدبخش اتفاقات خوب. شاید دنیا دلش خواسته سخت بگیرد. این من و شماییم که نباید خودمان را از فرصت لبخند و ساختن و امیدواری برای روزهای بهتر محروم کنیم. این من و شماییم که نباید به بهانه تقدیر زانوی سرد غم ها را بغل بگیریم.
می توان ساده هم شاد بود. حتی با یک گل، حتی با لبخند معصومانه یک کودک، حتی با شنیدن صدای نفس های عزیزانی که کنار مهربانی شان نفس می کشیم.
بیایید برای شادی و سلامتی نیز دعا کنیم، آرزو کنیم، کمک کنیم شاید خدا دید و به انسانیت امیدوار شد و دست اتفاقات بد را گرفت و از سرزمین مان دور کرد. شاید دوباره مانند نیاکان مان خوشبخت شدیم.
خوش بین باشیم به اینکه امسال سال خوبی خواهد شد، قدردان خودمان و آدم هایی باشیم که به ما عزت نفس و اعتماد بنفس دادند و در شرایط سخت، از ما حمایت مادی و معنوی کردند. قدردان تن و روان خودمان باشیم و سعی کنيم در سال جدید باری از دوش کسی برداریم و چیزی به وزن دنیا اضافه کنیم.
الهی سال های آینده که دارید اتفاقات خوب زندگی تان را تعریف می کنید، بگویید همه چی از بهار سال ۱۴۰۳ شروع شد.
سیزده تون مبارک
✍🏼 مهران رضوی
🗓 ۱۳ فروردین ۱۴۰۳
همطناب «کوهگرام» شوید 👇🏿
©
@KoohGram