نامه سعید ماسوری، زندانی سیاسی، خطاب به «همه وجدان‌های بیدار»:
برای ممانعت از اعدام‌ها در ایران، دست به اقدامات جدی‌تر بزنید
سعید ماسوری، زندانی سیاسی محبوس در زندان قزلحصار، در آستانه سال تو میلادی، با نگارش نامه‌ای خطاب به مقامات سازمان ملل و اتحادیه اروپا، از آنها خواسته برای ممانعت از اعدام‌ها در ایران، دست به اقدامات جدی‌تر بزنند.
سعید ماسوری در این نامه نوشته:
بیست و پنجمین دیماه (کریسمس) در زندان
کریسمسی خونین با قریب به ۲۵ اعدام (در ۲۵ دسامبر)
این بیست و پنجمین دیماه (و کریسمس) است که در زندان هستم، نمی‌دونم این چشم‌ها چه چیزهای دیگری را باید ببینند و این قلب و دل چه سنگینی‌ها و خون دل‌هایی را باید تحمل کنند. از زمانی که خودم محکوم به اعدام و در انفرادی بودم و هر ملاقات را ملاقات آخر و هر “صدای باز و بسته” شدن درب را ناقوس مرگ می‌دانستنم (و با وجود گذشت ۲۵ سال هنوز هم هر صدای در و مشابه آن به دلیل
“شرطی-روانی” با همان احساس همراه است).
تا زمانی که اعدام‌های تک تک دوستان و عزیزان را از نزدیک احساس کردم دیگر نمی‌دانم چه میزان دیگر را باید ببینم و تحمل کنم؟؟ از غیبت و بردن هم سلولی‌ها (حجت زمانی، مجید کاووسی، فرزاد کمانگر، علی صارمی، عبدالرضا رجبی، افشین آسانلو، منصور رادپور، شاهرخ زمانی، لقمان و زانیار مرادی، علی حیدریان و و و
شاید در این ۲۵ سال چنان در غرقاب جنایات این حاکمیت جانی غرق شده‌ام که “این همه” دیگر تنها قطره‌ای از دریای جنایات این شرالاشقیاء بوده و اگر زمانی هر چند هفته و ماه با اعدام مواجه بودیم اکنون به صورت متوسط هر ۴ ساعت یک اعدام را شاهدیم. تنها طی همین ایام کریسمس قریب به ۲۵ بی‌گناه را اعدام کردند یعنی تقریباً هر ۲. ۵ ساعت یک اعدام!!!
#دادبان #نه_به_اعدام #سعید_ماسوری
نامه سعید ماسوری، زندانی سیاسی، خطاب به «همه وجدان‌های بیدار»:
برای ممانعت از اعدام‌ها در ایران، دست به اقدامات جدی‌تر بزنید
سعید ماسوری، زندانی سیاسی محبوس در زندان قزلحصار، در آستانه سال تو میلادی، با نگارش نامه‌ای خطاب به مقامات سازمان ملل و اتحادیه اروپا، از آنها خواسته برای ممانعت از اعدام‌ها در ایران، دست به اقدامات جدی‌تر بزنند.
سعید ماسوری در این نامه نوشته:
بیست و پنجمین دیماه (کریسمس) در زندان
کریسمسی خونین با قریب به ۲۵ اعدام (در ۲۵ دسامبر)
این بیست و پنجمین دیماه (و کریسمس) است که در زندان هستم، نمی‌دونم این چشم‌ها چه چیزهای دیگری را باید ببینند و این قلب و دل چه سنگینی‌ها و خون دل‌هایی را باید تحمل کنند. از زمانی که خودم محکوم به اعدام و در انفرادی بودم و هر ملاقات را ملاقات آخر و هر “صدای باز و بسته” شدن درب را ناقوس مرگ می‌دانستنم (و با وجود گذشت ۲۵ سال هنوز هم هر صدای در و مشابه آن به دلیل
“شرطی-روانی” با همان احساس همراه است).
تا زمانی که اعدام‌های تک تک دوستان و عزیزان را از نزدیک احساس کردم دیگر نمی‌دانم چه میزان دیگر را باید ببینم و تحمل کنم؟؟ از غیبت و بردن هم سلولی‌ها (حجت زمانی، مجید کاووسی، فرزاد کمانگر، علی صارمی، عبدالرضا رجبی، افشین آسانلو، منصور رادپور، شاهرخ زمانی، لقمان و زانیار مرادی، علی حیدریان و و و
شاید در این ۲۵ سال چنان در غرقاب جنایات این حاکمیت جانی غرق شده‌ام که “این همه” دیگر تنها قطره‌ای از دریای جنایات این شرالاشقیاء بوده و اگر زمانی هر چند هفته و ماه با اعدام مواجه بودیم اکنون به صورت متوسط هر ۴ ساعت یک اعدام را شاهدیم. تنها طی همین ایام کریسمس قریب به ۲۵ بی‌گناه را اعدام کردند یعنی تقریباً هر ۲. ۵ ساعت یک اعدام!!!
#دادبان #نه_به_اعدام #سعید_ماسوری