دموکراسی بر اساس اصول "آبراهام لینکلن" استوار است، که می‌گوید: می‌توان تمام مردم را گاهی تحمیق کرد و بعضی از مردم را همیشه تحمیق کرد، اما نمی‌توان همه مردم را برای همیشه تحمیق کرد.

اگر حکومتی فاسد باشد و از بهبود زندگی مردم روی گرداند، بخشی از شهروندان به این پی خواهند برد و همین‌ها سرانجام حکومت را عوض خواهند کرد. اما کنترل رسانه‌ها توسط حکومت، منطق لینکلن را بی‌اساس می‌کند، زیرا مانع از آن می‌شود تا شهروندان به آن پی ببرند الیگاریشی حاکم از طریق انحصار بر رسانه‌ها می‌تواند مکررا اشتباهات را به گردن دیگران بیندازد و توجهات را به سمت تهدیدات خارجی (خواه واقعی، خواه خیالی) منحرف کند.



●یووال‌ نوح‌ هراری/بیست‌ویک درس برای قرن۲۱



@Archivesbooks