اشتباه اول علاقه داشتن اما شروع نكردن! 😐
همون طور كه ما برای رفتن به تعطيلات برنامه‌ريزی می‌كنيم، بايد برای يادگيری عربی هم برنامه‌ريزی كنيم. 📝
اگر ما قصد يادگيری عربی را داريم، سه حالت وجود دارد:
يك_ يا به آن نياز داريم و به خاطر كار، تحصيلات، اقامت و ... بايد عربی را ياد بگيريم.
دو_ يا به آن علاقه داريم و به خاطر علاقه‌امان می‌خواهيم عربی را ياد بگيريم.
سه_ نه به عربی نياز داريم و نه علاقه.
در واقع دليل واقعی برای اين كار نداريم و به احتمال زياد اين كار هدف و خواسته ديگران بوده كه خودش را در ليست خواسته‌های ما قرار داده است.
خُب، در سومين مورد می‌توان به راحتی يادگيری زبان عربی را از ليست كارهایی كه بايد و يا می‌خواهيم انجام بدهيم، حذف كنيم!!
با اين حال بسيار پيش می‌آيد كه يادگيری عربی خواسته واقعی فردی باشد كه گويا هرگز قصد شروع كردن ندارند.
در اين حالت غالبا می‌پرسم:
شنو السبب؟ (لهجه)
ما هو السبب؟ (عربی فصيح)
چرا؟ (ترجمه فارسی)
هر كس بهانه‌ای می‌آورد:
وقت ندارم...
من از عربی چيزی ياد ندارم...
میترسم كلاس بروم، ياد نگيرم...
كلاس‌های عربی گران است...
نزديك خانه‌امان كلاس نيست...
اگر واقعا قصدمان برای يادگيری عربی جدی باشد، می‌توانيم زمانی برای شروع يادگيری در نظر بگيريم و متناسب با شرايطمان راه يادگيری را نيز پيدا خواهيم كرد...
شما هم مدت‌ها است كه می‌خواهيد عربی را ياد بگيريد؟
اما هنوز شروع نكرده‌ايد؟
چند وقت است؟
يكی _ دو ماه؟
سه _ چهار سال؟
بيشتر؟ كمتر؟
برای شروع يادگيری عربی، بايد زمانی را در نظر گرفت و به آن متعهد بود!
اگر مدت‌ها است كه قصد داريد عربی را ياد بگيريد، يك تصميم جدی بگيريد و متناسب با شرايطتان در كلاسی حضوری، غيرحضوری و يا به شكل خصوصی و يا حتی به شكل خودخوان يادگيری اين زبان را شروع كنيد. 👍🏻👍🏻
🌐 💯کانال آموزش زبان عربی برای همه
🆑
@Arabic_for_all_97🆑
@Arabic_for_all_97
