به این لحظه فکر میکنم به این صحنه
به این تخت و به این بخت. به این تراژیک ترین تختی که در تقویم بیمارستانی به نام دختری ثبت شد که تقدیری تاریخی را رقم زد. تختی که تن کتک خورده و بیهوش بر آن را نه پزشکان توانستند مداوا کنند نه پزشکیان می‌تواند از یادها ببرد.
به امروز می اندیشم... به ۲۲ شهریور ۱۴۰۱ ، به قبل ساعت ۶ عصر که مهسا هنوز زنده بود به ساعت ۶ عصر که بازداشت شد، هنوز کسی نامش را نشنیده بود هنوز به قول برادرش در این شهر غریب بود. اما حالا به اندازه یک جهان آشناست.
هیچ کسی مثل او در دو سالی که گذشت زنده نبود.
که چه شگفت انگیز است فقدانی که روایت این همه حضور باشد و حافظه جمعی را به محضر زمان احضار کند.
سر آغاز دوران تازه ای شود. دورانی که هیچ شباهتی به پیش از خود نداشت و هیچکس شبیه سابق خود نخواهد شد.
امروز روز ضربت خوردن اوست. ضربتی که انگار تن تاریخ معاصر را شکافت اما خونی تازه در رگ زندگی جاری کرد.
۲۲ شهریود فقط تاریخ بستری شدن مهسا نبود، بستری شدن تاریخ ما بود که تن زخمی‌اش، زخمه زمانه شد.
Join ↯
@Amoozeshnews1
به این تخت و به این بخت. به این تراژیک ترین تختی که در تقویم بیمارستانی به نام دختری ثبت شد که تقدیری تاریخی را رقم زد. تختی که تن کتک خورده و بیهوش بر آن را نه پزشکان توانستند مداوا کنند نه پزشکیان می‌تواند از یادها ببرد.
به امروز می اندیشم... به ۲۲ شهریور ۱۴۰۱ ، به قبل ساعت ۶ عصر که مهسا هنوز زنده بود به ساعت ۶ عصر که بازداشت شد، هنوز کسی نامش را نشنیده بود هنوز به قول برادرش در این شهر غریب بود. اما حالا به اندازه یک جهان آشناست.
هیچ کسی مثل او در دو سالی که گذشت زنده نبود.
که چه شگفت انگیز است فقدانی که روایت این همه حضور باشد و حافظه جمعی را به محضر زمان احضار کند.
سر آغاز دوران تازه ای شود. دورانی که هیچ شباهتی به پیش از خود نداشت و هیچکس شبیه سابق خود نخواهد شد.
امروز روز ضربت خوردن اوست. ضربتی که انگار تن تاریخ معاصر را شکافت اما خونی تازه در رگ زندگی جاری کرد.
۲۲ شهریود فقط تاریخ بستری شدن مهسا نبود، بستری شدن تاریخ ما بود که تن زخمی‌اش، زخمه زمانه شد.
Join ↯
@Amoozeshnews1