نوشته‌های تحلیلی علی نصری

انزواگرایی تهاجمی ترامپ؛ استراتژی عقب‌نشینی کنترل‌شده

نویسنده: علی نصری

✔ سیاست خارجی دولت دونالد ترامپ در عرصه بین‌المللی ترکیبی پارادوکسیکال از انزواگرایی و رفتارهای تهاجمی را به نمایش می‌گذارد که می‌توان آن را در چارچوب یک استراتژی «عقب‌نشینی کنترل‌شده» تحلیل کرد.

✔ این رویکرد با هدف کاهش حضور فعال ایالات متحده در صحنه جهانی طراحی شده است، اما به‌گونه‌ای که از پر شدن خلأ قدرت توسط دیگر بازیگران بین‌المللی نیز جلوگیری کند. این استراتژی شباهت‌هایی با عقب‌نشینی امپراتوری بریتانیا در قرن بیستم دارد، زمانی که بریتانیا به‌تدریج از مستعمرات خود کناره‌گیری کرد، اما با حفظ نفوذ اقتصادی و سیاسی در مناطق کلیدی، تلاش نمود تا رقبای نوظهور را مهار کند. با این حال، برخلاف بریتانیا که عقب‌نشینی‌اش عمدتاً واکنشی به ضعف داخلی و فشارهای خارجی بود و باعث جایگزین شدن هژمونی‌اش توسط آمریکا شد، رویکرد ترامپ فعالانه‌تر و تهاجمی‌تر طراحی شده است.

✔ استراتژی ترامپ بر دو محور اصلی استوار است؛

✔ نخست، ایجاد آشوب و بی‌ثباتی در نظم جهانی موجود، و دوم، حمایت از گفتمان‌های ناسیونالیستی و انزواگرایانه
در سطح جهان👇


https://khabaronline.ir/xnfJt


@AliNasriTelegram

https://khabaronline.ir/xndHD

«جنگ سرد داخلی» در آمریکا و فرصت‌های ایران در مواجهه با «دولت عمیق»

نویسنده: علی نصری

✅ در ایالات متحده، تحت دولت جدید ترامپ، یک «جنگ سرد داخلی» در جریان است. از یک سو جنبشی به رهبری نمادین ایلان ماسک (DOGE) و از سوی دیگر «دولت عمیق» (Deep State) در یک رویارویی مستقیم می‌کوشند تا سلطه خود را بر سیاست‌های داخلی و خارجی این کشور تثبیت نمایند و دیگری را حتی‌المقدور از کانون تصمیم‌گیری حذف کنند.

✅ از مصادیق این جنگ سرد داخل می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

۱- کاهش بودجه و تعطیلی آژانس‌ها و‌ سازمان‌هایی مانند USAID که از ابزارهای نفوذ و «قدرت هوشمند» (تلفیق قدرت سخت و نرم) دولت آمریکا و شبکه‌سازهای گسترده آن در بیش از ۱۰۰ کشور جهان محسوب می‌شوند. این اقدامات تا کنون منجر به قطع بیش از ۱۵۰,۰۰۰ شغل در سراسر جهان، از جمله نزدیک به ۵۲,۰۰۰ شغل در ایالات متحده شده است.

۲- کاهش نیروی کار فدرال در اداراتی مانند سازمان امور مالیاتی (IRS)، وزارت بهداشت و خدمات انسانی، و وزارت کشاورزی، از جمله تلاش‌های دیگر این جریان فکری به رهبری ایلان ماسک، با هدف تضعیف و محدودسازی ساختارهای دولت فدرال و منافع درآمد آن است.

۳- انتصاب‌های بحث‌برانگیز، مانند تولسی گابارد به‌ عنوان مدیر اطلاعات ملی که در جلسات تأیید خود حتی از محکوم کردن ادوارد اسنودن خودداری کرد و در گذشته مواضع بسیار تندی علیه «مجتمع نظامی-صنعتی» آمریکا داشته. یا انتصاب رابرت کندی به عنوان وزیر بهداشت، که علاوه بر دیدگاه‌های آلترناتیو رادیکال خود در حوزه پزشکی و سلامت، جریان نئوکانسرواتیو در پنتاگون و «دولت پنهان/عمیق» را عامل قتل عموی خود جان‌اف کندی، ۳۵امین رئیس‌جمهور آمریکا، معرفی می‌کند.

✅ شخص دونالد ترامپ، علیرغم تمایل ایدئولوژیک خود به جریان ایلان ماسک، در حال حاضر در میدان نبرد و زورآزمایی میان این دو نیروی متضاد گرفتار شده و می‌کوشد تا در اظهارات و سیاست‌های خود حتی‌المقدور موازنه را برقرار سازد، در حالی که هر دو گروه با تمام توان او را به سمت خود می‌کِشند.

✅ این کشمکش که از ساختار سیاسی و امنیتی آمریکا تا درون کاخ سفید در جریان است، منجر به تردید در تصمیم‌گیری‌ها، تناقض در اظهارات و اقدامات، و بعضاً شتاب‌زدگی در عمل، توسط رئیس‌جمهور این کشور شده است.

✅ دونالد ترامپ که در دوره پیشین ریاست‌جمهوری خود به صراحت در بیان و قاطعیت در عمل شهرت داشت، امروز از یک سو یادداشت (memorandum) بازگرداندن سیاست «فشار حداکثری» علیه ایران را امضا می‌کند، و از سوی دیگر - در حالی که هنوز خودکارش را زمین نگذاشته - ابراز امیدواری می‌کند که این سند هرگز به مرحله اجرا نرسد. و یا در حالی که از برقراری نظم و ثبات در خاورمیانه و جهان از طریق «اقتدار» نظامی سخن می‌گوید، پیشنهاد کاهش ۵۰ درصدی بودجه‌های نظامی آمریکا، روسیه و چین را نیز مطرح می‌کند.

✅ این «جنگ سرد داخلی» و شکاف‌ عمیق در ساختار سیاسی ایالات متحده و تزلزل در تصمیم‌گیری‌های کنونی دونالد ترامپ، فرصت راهبردی کم‌نظیر اما کوتاهی را برای ایران فراهم کرده تا در جهت‌دهی به مسیر سیاست خارجی این کشور نقش‌آفرینی کند.

✅ این نقش‌آفرینی مستلزم تغییر نگاه و رویکرد نظام سیاسی ایران به آمریکا بر اساس تحلیل اتفاقات داخلی این کشور است.

✅ اگر تا امروز، سیاست خارجی ایران در قبال آمریکا بر اساس تقسیم‌بندی میان حزب دمکرات و جمهوری‌خواه شکل می‌گرفت یا اگر رئیس‌جمهور آمریکا به عنوان نماینده کل ساختار سیاسی این کشور به حساب می‌آمد، امروز نه شخص رئیس‌جمهور آمریکا نقش محوری دارد و نه احزاب سنتی این کشور ساختار سیاسی آن را نمایندگی می‌کنند. بلکه در آمریکای امروز، ساختار قدرت به طور علنی به «دولت عمیق» (Deep State) و جریان مقابل آن با نماد DOGE و چهره‌هایی مانند ایلان ماسک و تولسی گابارد، تقسیم می‌شود.

✅ ایران، به عنوان یکی از مهم‌ترین موضوعات سیاست خارجی آمریکا و یکی از کانون‌های قدرت منطقه غرب آسیا، می‌تواند با ورود به گفت‌وگو با جریان مقابل «دولت عمیق»، به مشروعیت‌زدایی و تضعیف این ساختار کمک کند؛ ساختاری که در سال‌ها مسئول سیاست‌های خصمانه قبلی آمریکا علیه ایران، از حمایت از رژیم صدام در جنگ تحمیلی گرفته تا اعمال «فشار حداکثری» و ترور سردار شهید قاسم سلیمانی بوده است.

✅ در مقابل، تداوم نگاه ایران به ایالات متحده به عنوان یک واحد منسجم و نادیده گرفتن جدال شدید قدرت در ساختار سیاسی این کشور، و عدم هرگونه مداخله در این روند، ممکن است به تقویت «دولت عمیق» و تسلط بیشتر آن بر سیاست خارجی آمریکا در قبال ایران و در نتیجه منطقه و فراتر از آن، منجر شود. مداخله ایران در جدال قدرت داخلی آمریکا، خودباوری و جسارتی را می‌طلبد که همواره در بزنگاه‌های دشوار، راهگشای مشکلات کشورمان بوده است.

https://khabaronline.ir/xndHD

@AliNasriTelegram

یا متحد می‌شویم، یا هر چه بادا باد!

نویسنده: علی نصری

‏۲ سال پیش، دهها هزار ایرانی خارج‌نشین قوه تشخیص خود را به رسانه‌های فارسی‌زبان اسرائیلی سپردند و به خیابانهای اروپا و آمریکای شمالی ریختند، نامه نوشتند، امضا جمع کردند، با مقامات دیدار کردند، تا تحریمهای بیشتری علیه هموطنان خود تقاضا کنند. تاریخ به هیچ ملتی «بدهکار» نیست‌.

‏بقای هر ملتی به میزان اتحاد و عزم او بستگی دارد. در عصری که جلوی چشمان حیرت‌زده همگان ملتی را نسل‌کشی میکنند و رئیس‌جمهور قلدر آمریکا صراحتا میخواهد کانادا، گرینلند، کانال پاناما، خلیج مکزیک و نوار غزه را ببلعد، ما با یک مشارکت نیم‌بند در انتخابات‌مان بر سر زمانه «منت» نگذاشتیم.

‏اگر امروز دونالد ترامپ «بمباران نکردن» ایران را به عنوان یک «امتیاز» روی میز میگذارد، شاید «یکی» از دلایلش این است که وقتی ۸ سال پیش‌ به تحریم‌های «فلج‌کننده»، «خردکننده» و «وحشیانه» خود می‌بالید و رودالف جولیانی افزایش «فروش کلیه» در ایران را نشانه «موفقیت» تحریمها میخواند، ‏نه تنها هیچ واکنش خشمگینی از میلیونها ایرانی داخل و خارج از کشور ندید، نه تنها هیچ تظاهراتی در شهرهای برلین و بروکسل و لندن و واشنگتن و اتاوا علیه سیاست «فشار حداکثری» برپا نشد، بلکه بخش پر سر و صدای جامعه ایرانی از «عمو» ترامپ تشکر کرد و پیروزی مجدد او را جشن گرفت.

امروز ترامپ خود را در برابر ملتی میبیند که روز و شب مشغول فحاشی به یکدیگرند و کوچکترین واکنشی به تعرضات او ندارند؛ گروهی را میبیند که جلوی سفارتخانه‌های ایران هموطنان خود را کتک میزنند‌، و گروهی که در نماز جمعه یکصدا شعار «مرگ بر» و «گورت را کم کن» علیه هموطنان خود‌ سر میدهند.

‏چرا باید فکر کند که این جامعه در برابر فشارهای اقتصادی فرو نخواهد پاشید؟ چرا باید فکر کند که در برابر تهدیدهای نظامی او سینه سپر خواهد کرد؟ چرا باید فکر کند که با اندک تحریک رسانه‌ای شعار «دشمن ما همین‌جاست» سر نخواهند داد و به جان یکدیگر نخواهند افتاد؟

‏تاریخ به ما نه «بقا» بدهکار است، نه یک «زندگی نرمال» و نه به قول آن مرحوم «وطنی که در آن به وطن فکر نکنیم». منت ما را هم نمیکشد که نصف‌روزی با خواهش و التماس پای صندوق رای رفتیم و انگشتمان را جوهری کردیم. یا فارغ از مشکلات و اختلافات‌مان در برابر چالشها متحد میشویم یا هر چه بادا باد.

@AliNasriTelegram

۴-آیا تنش‌های تهران با کشورهای اروپایی را جدا از اختلافات با واشنگتن ارزیابی می‌کنید؟ آیا ایران باید مذاکرات جداگانه‌ای با کشورهای اروپایی، به‌ویژه آلمان، فرانسه و انگلستان، برای جلوگیری از فعال‌شدن مکانیسم ماشه در دستور کار قرار دهد؟

ایران تنش‌های خود با اروپا را به‌‌ طور جداگانه از مسائل با ایالات متحده ارزیابی می‌کند. مذاکرات مستقیم با کشورهای اروپایی به‌ویژه آلمان، فرانسه و انگلستان برای جلوگیری از فعال‌شدن مکانیسم ماشه و حفظ توافق هسته‌ای (برجام) حتی در صورت عدم بازگشت ایالات متحده به این توافق، بسیار ضروری است. این مذاکرات باید در چارچوب منافع ایران انجام شود و هدف آن کاهش تنش‌ها و حفظ منافع مشترک در عرصه بین‌المللی باشد.

۵-آیا اروپا در دوران دوم ترامپ به مذاکرات تهران - واشنگتن چشم دارد و به‌ طور متناسب با روند مناسبات ایران و آمریکا، در قبال ایران عمل خواهد کرد‌ یا اینکه نوعی هماهنگی بین دو سوی آتلانتیک در قبال ایران وجود دارد؟

کشورهای اروپایی با دقت روند اتفاقات میان ایران و ایالات متحده را رصد می‌کنند. اگرچه اروپا تلاش می‌کند استقلال دیپلماتیک خود را حفظ کند، در بسیاری از موارد سیاست‌های این کشورها با ایالات متحده هماهنگ است. این همسویی به‌ویژه در مسائل مرتبط با ایران برجسته است و معمولا با هدف تأمین منافع مشترک دو سوی آتلانتیک صورت می‌گیرد. با‌این‌حال، اروپا می‌کوشد ضمن حفظ این هماهنگی، نقش و اعتبار دیپلماتیک مستقل خود را، که به‌ویژه پس از خروج آمریکا از برجام لطمه فراوانی دیده، تقویت کند.

۶- بر اساس گزارش‌ها، مقامات اسرائیلی به تمرکز بر حمله به ایران به ‌عنوان راهی برای متوقف‌کردن حملات حوثی‌ها ترغیب کرده‌اند. ارزیابی شما از تحولات یمن در روزهای پایانی سال ۲۰۲۴ چیست؟

حملات اخیر رژیم صهیونیستی به صنعا، علاوه‌بر تلفات انسانی، نشان‌دهنده نگرانی این رژیم از قدرت موشکی و توانایی‌های مقاومت یمن است که آنها را غافلگیر کرده و محاسباتشان را به چالش کشیده است. اسرائیل تلاش دارد با متهم‌کردن ایران و معرفی جنبش انصارالله به‌ عنوان یکی از نیروهای «نیابتی» یا «بازو»های ایران در منطقه، اقدامات نظامی علیه ایران را به ‌‌عنوان راه‌حلی برای متوقف‌کردن حملات یمنی‌ها مطرح کند. البته همان‌طور که مقامات بلندپایه نظام بارها بیان کردند، ایران هیچ نیروی «نیابتی» در منطقه ندارد و جنبش‌های مستقل مقاومت به‌هیچ‌وجه «بازو»های ایران محسوب نمی‌شوند. آنها جنبش‌های درون‌زا و خودمختاری هستند که در برابر ظلم و مداخله‌گری بیگانگان و اشغالگری به‌ صورت طبیعی به وجود آمده‌اند و البته ایران نیز از آنها حمایت می‌کند. قدرت بازدارندگی ایران مستقل از این جنبش‌هاست و آنها نیز تحت فرمان ایران نیستند. بحث «نیابتی» روایتی است که مقامات اسرائیلی و رسانه‌هایشان می‌خواهند در افکار عمومی جا بیندازند تا به مقاصد خودشان برسند و جا دارد رسانه‌های ما نیز با این روایت به ‌صورت جدی مقابله کنند.

 ۷-آیا تهران ناخواسته یا خواسته وارد معادلات یمن خواهد شد؟

استراتژی ایران در منطقه همواره بر راهکارهای سیاسی و جلوگیری از گسترش دامنه جنگ تأکید داشته و تاکنون از ورود مستقیم به درگیری‌های نظامی میان سایر بازیگرهای منطقه‌ای اجتناب کرده است. گمان نمی‌کنم که این سیاست درباره یمن تغییر کند، همان‌طور که در گذشته نیز در جنگ میان عربستان سعودی و یمن، مداخله نداشته است. البته درصورتی‌که دامنه این درگیری‌ها به خاک ایران کشیده شود، باعث واکنش نظامی ایران خواهد شد. /شرق

@AliNasriTelegram

«شرق» در گفت‌وگویی با علی نصری، تحلیلگر ارشد حوزه بین‌الملل و از زاویه‌ای کلان‌تر به تکاپوهای بازیگران منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای و نیز نگاه تهران به روند تحولات تا آغاز به کار دولت دوم ترامپ پرداخته است که در ادامه ماحصل این گپ‌و‌گفت را می‌خوانید.

 ۱- در آستانه روی کار آمدن دولت دوم دونالد ترامپ در ژانویه 2025، تحرکات دیپلماتیک میانجی‌گرایانه از سوی برخی کشورهای منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای به‌ویژه ژاپن و عمان در‌حال انجام است. این تلاش‌ها چه معنایی دارد؟ آیا تهران و واشنگتن به مذاکرات بازخواهند گشت؟

به نظر می‌رسد در‌حال‌حاضر، ایران آماده است تا هم با دولت جدید ایالات متحده و هم با کشورهای منطقه‌ وارد مذاکره شود و حتی با طرح‌هایی نظیر «طرح مودت» ابتکار عمل را نیز در دست خود بگیرد. امروز ایران، با وجود همه فشارهایی که در سال‌ها و دهه‌های گذشته متحمل شده است -‌مانند جنگ تحمیلی، تحریم‌های اقتصادی و فشارهای سیاسی خارجی‌- به‌ لحاظ نظامی و سیاسی به جایگاهی از اقتدار دست یافته که هیچ طرفی نمی‌تواند بدون تعامل با ایران، امنیت و توسعه پایدار را در منطقه تضمین کند. و این واقعیت برخلاف تبلیغات منفی رسانه‌های صهیونیستی است که پس از لطماتی که به حزب‌الله و جبهه مقاومت وارد شد، در تلاش‌اند تا ایران را در موقعیت ضعف و آسیب‌پذیری جلوه بدهند. اما به نظر می‌رسد قدرت‌های غربی، شرقی و منطقه‌ای که امنیت و رفاه خود را در ثبات غرب آسیا می‌بینند، به واقعیت جایگاه ایران در منطقه واقف شده‌اند. از این رو، کشورهایی مانند ژاپن و عمان گام‌هایی برای تسهیل گفت‌وگوهای ایران و ایالات متحده برداشته‌اند. البته ایران نیز آماده است تا براساس احترام متقابل با تمامی طرف‌ها، از جمله ایالات متحده، مذاکره کند.

 ۲- اگر به این باور دارید که تهران در دولت دوم ترامپ به سمت مذاکره خواهد رفت، آیا مذاکرات جامع و به اصطلاح «مذاکره بر سر همه‌چیز یا هیچ‌چیز» در دستور کار قرار خواهد گرفت؟

در صورتی که مذاکرات مستقیم بین ایران و دولت جدید آمریکا برقرار شود، این‌ بار موضوعات مورد بحث قطعا شامل مسائل گسترده‌تر و فراتر از برنامه هسته‌ای خواهد بود. امروز شرایط و اقتضائات کشور و منطقه با زمان مذاکرات برجام بسیار فرق کرده و دیگر نمی‌توان مذاکرات را صرفا به مسئله هسته‌ای محدود کرد. قطعا همچنان موضوعاتی وجود دارد که هیچ‌کدام از طرفین تمایل به حل‌وفصل آنها را ندارد. به عنوان مثال نه ایران هرگز دست از دفاع خود از آرمان فلسطین و حمایت از جبهه مقاومت بر خواهد داشت و نه آمریکا حاضر است حمایت بی‌قید و شرطش از اسرائیل را متوقف کند. موضوعاتی نیز وجود دارد که طرفین می‌توانند بدون تبادل امتیاز و صرفا براساس منافع مستقل خودشان در آنها همکاری کنند. مثل مقابله با رشد افراطی‌گری و تروریسم در منطقه، قاچاق مواد مخدر یا تضمین امنیت آبراهه‌های بین‌المللی برای صادرات حامل‌های انرژی. و البته بخش اصلی مذاکرات به موضوعاتی برمی‌گردد که با تبدیل برخی امتیازات، طرفین می‌توانند به اهداف مورد نظر خود نزدیک شوند. مانند رفع نگرانی‌ها از فعالیت‌های هسته‌ای ایران از یک سو و رفع تحریم‌های اقتصادی در سطوح مختلف از سوی دیگر.

۳- برخی معتقدند با روی کار آمدن ترامپ، احتمال فعال‌شدن کمپین فشار حداکثری، صفرکردن صادرات نفت ایران و حتی جنگ نظامی وجود دارد. ارزیابی شما از این سناریو چقدر واقع‌بینانه است؟

این نکته را در نظر داشته باشیم که در حزب جمهوری‌خواه در آمریکا -‌که امروز تمام نهادها و ارکان قدرت را در دست گرفته‌- نگاه یکپارچه‌ای به سیاست خارجی آمریکا در قبال ایران وجود ندارد. در دولت آینده ترامپ و همچنین در میان مشاوران ارشد او، افرادی هستند که سابقه طولانی در ایران‌ستیزی دارند و بعضا تحت نفوذ شدید لابی اسرائیل قرار دارند و همه تلاش خود را خواهند کرد‌ تا سیاست‌های دولت ترامپ در قبال ایران را به سمت «فشار حداکثری» و حتی مداخله نظامی سوق بدهند. اما جریان دیگری نیز وجود دارد که نگاهش به سیاست خارجی مبتنی‌بر «انزواگرایی» است و تمایل به ماجراجویی‌های گذشته را ندارد. اینکه کدام‌یک از این جریان‌ها موفق به تعیین سیاست دولت ترامپ در قبال ایران شود، تا حدودی به ابتکار عمل خود ما در استفاده از ظرفیت‌ها، ایجاد وفاق ملی در داخل کشور و تصویری که از جایگاه و اهداف خودمان ارائه می‌کنیم برمی‌گردد.
@AliNasriTelegram

ادامه 👇

ایران تنش‌های خود با اروپا را به‌‌ طور جداگانه از مسائل با ایالات متحده ارزیابی می‌کند. مذاکرات مستقیم با کشورهای اروپایی به‌ویژه آلمان، فرانسه و انگلستان برای جلوگیری از فعال‌شدن مکانیسم ماشه و حفظ توافق هسته‌ای (برجام) حتی در صورت عدم بازگشت ایالات متحده به این توافق، بسیار ضروری است. این مذاکرات باید در چارچوب منافع ایران انجام شود و هدف آن کاهش تنش‌ها و حفظ منافع مشترک در عرصه بین‌المللی باشد.

۵-آیا اروپا در دوران دوم ترامپ به مذاکرات تهران - واشنگتن چشم دارد و به‌ طور متناسب با روند مناسبات ایران و آمریکا، در قبال ایران عمل خواهد کرد‌ یا اینکه نوعی هماهنگی بین دو سوی آتلانتیک در قبال ایران وجود دارد؟
کشورهای اروپایی با دقت روند اتفاقات میان ایران و ایالات متحده را رصد می‌کنند. اگرچه اروپا تلاش می‌کند استقلال دیپلماتیک خود را حفظ کند، در بسیاری از موارد سیاست‌های این کشورها با ایالات متحده هماهنگ است. این همسویی به‌ویژه در مسائل مرتبط با ایران برجسته است و معمولا با هدف تأمین منافع مشترک دو سوی آتلانتیک صورت می‌گیرد. با‌این‌حال، اروپا می‌کوشد ضمن حفظ این هماهنگی، نقش و اعتبار دیپلماتیک مستقل خود را، که به‌ویژه پس از خروج آمریکا از برجام لطمه فراوانی دیده، تقویت کند.
۶- بر اساس گزارش‌ها، مقامات اسرائیلی به تمرکز بر حمله به ایران به ‌عنوان راهی برای متوقف‌کردن حملات حوثی‌ها ترغیب کرده‌اند. ارزیابی شما از تحولات یمن در روزهای پایانی سال ۲۰۲۴ چیست؟
حملات اخیر رژیم صهیونیستی به صنعا، علاوه‌بر تلفات انسانی، نشان‌دهنده نگرانی این رژیم از قدرت موشکی و توانایی‌های مقاومت یمن است که آنها را غافلگیر کرده و محاسباتشان را به چالش کشیده است. اسرائیل تلاش دارد با متهم‌کردن ایران و معرفی جنبش انصارالله به‌ عنوان یکی از نیروهای «نیابتی» یا «بازو»های ایران در منطقه، اقدامات نظامی علیه ایران را به ‌‌عنوان راه‌حلی برای متوقف‌کردن حملات یمنی‌ها مطرح کند. البته همان‌طور که مقامات بلندپایه نظام بارها بیان کردند، ایران هیچ نیروی «نیابتی» در منطقه ندارد و جنبش‌های مستقل مقاومت به‌هیچ‌وجه «بازو»های ایران محسوب نمی‌شوند. آنها جنبش‌های درون‌زا و خودمختاری هستند که در برابر ظلم و مداخله‌گری بیگانگان و اشغالگری به‌ صورت طبیعی به وجود آمده‌اند و البته ایران نیز از آنها حمایت می‌کند. قدرت بازدارندگی ایران مستقل از این جنبش‌هاست و آنها نیز تحت فرمان ایران نیستند. بحث «نیابتی» روایتی است که مقامات اسرائیلی و رسانه‌هایشان می‌خواهند در افکار عمومی جا بیندازند تا به مقاصد خودشان برسند و جا دارد رسانه‌های ما نیز با این روایت به ‌صورت جدی مقابله کنند.

 ۷-آیا تهران ناخواسته یا خواسته وارد معادلات یمن خواهد شد؟

استراتژی ایران در منطقه همواره بر راهکارهای سیاسی و جلوگیری از گسترش دامنه جنگ تأکید داشته و تاکنون از ورود مستقیم به درگیری‌های نظامی میان سایر بازیگرهای منطقه‌ای اجتناب کرده است. گمان نمی‌کنم که این سیاست درباره یمن تغییر کند، همانطور که در گذشته نیز در جنگ میان عربستان سعودی و یمن، مداخله نداشته است. البته در صورتی که دامنه این درگیری‌ها به خاک ایران کشیده شود، باعث واکنش نظامی ایران خواهد شد. /شرق

@AliNasriTelegram