Adabiatchavoshi

تحلیلی کوتاه بر شعر «قطعه پریشان» از محسن چاوشی

این شعر غزل شمارهٔ ۴۱۲ سلطانِ سخن، حضرت سعدی است.
غزل با وصف دل‌انگیز زیبایی معشوق آغاز می‌شود. شاعر در بیت‌های نخست، با زبانی نرم و شیوا، مخاطب را به تماشای جلوه‌های دلربای معشوق فرا می‌خواند و از شکوه بی‌مانند او سخن می‌گوید.
اما از بیت سوم به بعد، شاعر مستقیماً با معشوق سخن می‌گوید و مخاطب را به فراموشی می‌سپارد. این تغییر در مخاطب، نمادی از شدت عشق است که ذهن شاعر را از همه چیز تهی کرده و تمامی افکار او را معطوف به معشوق ساخته است. در این بخش، معشوق دیگر تنها یک فرد نیست، بلکه به کانون تمام افکار و احساسات شاعر تبدیل می‌شود.
یکی از ویژگی‌های برجسته این شعر، استفاده از وزن دُوری است. در این نوع وزن، هر مصرع به دو بخش تقریباً برابر تقسیم می‌شود. این تقسیم‌بندی، ریتمی موزون و تکرارشونده ایجاد می‌کند که شدت احساسات شاعر را به خوبی منتقل کرده و هیجان و بی‌قراری ناشی از عشق را در دل مخاطب ایجاد می‌کند.
یکی از فرازهای مهم غزل، بیتِ:
«یک پشت زمین‌دشمن گر روی به من آرند
از روی تو بیزارم گر روی بگردانم» است.
این بیت، نوعی تعهد قلبی و در عین حال نفرین بر خویشتن است. شاعر می‌گوید اگر دیگران به او هجوم آورند، هرگز پا پس نمی‌کشد و اگر از عشق و وفاداری به معشوق کوتاه بیاید، مستحق است که از روی معشوق محروم شود!
در حقیقت، این بیت تعهد و پایبندی بی‌چون‌وچرا به عشق را نشان می‌دهد که هیچ شرایطی نمی‌تواند آن را تضعیف کند.
در کل می‌توان گفت تلفیق تعهد بی‌چون‌وچرا سعدی و ظرافت موسیقایی محسن چاوشی، اثری عمیق و ماندگار خلق کرده است.

#تفسیر

❤️❤️❤️❤️❤️❤️

جز افسوس چیزی به شب نمی‌تابید.

#پاروی_بی‌_قایق

❤️❤️❤️❤️❤️❤️

به هر تقدیر شکلک در نیاوردم

#پاروی_بی‌_قایق
🎶 Spotify
📱 SoundCloud

❤️❤️❤️❤️❤️❤️