فلسطین؛ راز محبت و نفرت مردم ترکیه به اردوغان#جلال_محمدی
روز قبل از دستگیری شهردار استانبول، اردوغان با ترامپ، تلفنی گفتگو کرد. آیا این گفتگو، ارتباطی با وضعیت سیاسی داخلی ترکیه داشته است؟ شاید!
از سال ۱۳۹۸ که امام‌اوغلو با رای مردم به شهرداری مهم‌ترین و پرجمعیت‌ترین شهر ترکیه برگزیده شده، تلاشهای بسیاری برای حذف او از صحنۀ سیاسی انجام شده است. از ابطال انتخابات و اتهام فساد و ...تا متهم کردن شهردار به ارتباط با تروریسم!؟
پرونده‌سازی سنگینی برای حذف امام‌اوغلو از میدان سیاست و کشاندن او به گوشۀ زندان صورت گرفته است، اما با دستگیری او، زلزلۀ سیاسی در ترکیه آغاز شد. دولت و حزب اردوغان در کانون این زلزله قرار دارد.
یکی از اصلی ترین شعارهای صدها هزار معترض این است: «اردوغان، دیکتاتور»
محبوبیت در استانبول، برای تمام ترکیه تعیین کننده است. محبوبیت امام اوغلو در حال سرایت به همه جای ترکیه بود؛ از جیهان، جایی که آخرین ایستگاه پمپاژ نفت جمهوری آذربایجان به اسرائیل است تا مناطق کردی و آذری نشین مثل ایغدیر و دیاربکر در نزدیکی ایران.
هراس از محبوبیت فزایندۀ امام‌اوغلو و احتمال انتخاب وی در انتخابات ریاست جمهوری آینده، موجب شد که «طرح بی‌اعتبارسازی» امام‌اوغلو را آغاز کنند. این طرح با خدشه در مدرک دانشگاهی امام اوغلو آغاز شد. چیزی که می‌توانست او را به عنوان یک شخصیت متقلب به جامعه معرفی کند. اما گویی هراس فزاینده از امام‌اوغلو، مخالفانش را دست‌پاچه کرد. اتهامات سنگین‌تری به وی زدند؛ از ارتباط با تروریسم تا فساد مالی و...
این‌کارها واکنش جامعه را برانگیخت. یک زلزلۀ سیاسی را در ترکیه آغاز شد. هر چه بود، حتی رفتگرهای استانبول هم می‌دانستند که امام‌اوغلو، از ظرفیت لازم برای پایان دادن به دورۀ طولانی حاکمیت اردوغان برخوردار است، دوره‌ای که دخالت ترکیه در جنگها مشخصۀ اصلی آن است؛ از جنگ در سوریه، عراق، جمهوری آذربایجان و حتی جاهای دیگر مثل یمن، افغانستان ردّ پای اردوغان دیده میشود.
حزب جمهوری خواه خلق ترکیه، بازداشت امام اوغلو را «کودتا علیه رئیس جمهور بعدی» خواند. این موضع، بسیار نزدیک به واقعیتی است که اکثریت رسانه‌های جهان آن را بازگفته‌اند.
دستگیری رقیب اصلی اردوغان، فرصتی فراهم کرد تا حرکت و صدای مردم ترکیه برای «تغییر» در جهان منعکس شود.
مردم، اعتماد خود را به اردوغان از دست داده‌اند. این، حاصل تداوم سیاست‌های متناقض اردوغان است. اردوغان که روزی سو سران اسرائیل را کودک‌کش می‌خواند، در جنگ غزه نیازمندیهای اسراییل از نفت تا فولاد و سبزیجات را تامین می‌کند! از دمکراسی حرف می‌زند اما روابط گرمی با دیکتاتورهای جهان از ریاض تا باکو دارد! به رغم تبلیغات دربارۀ پیشرفت اقتصادی، پول ملی ترکیه روز به روز ارزش خود را از دست است. اردوغان از ادعای به صفر رساندن تنش با همسایگان، به فعال کردن گسل‌های تنش با سوریه، عراق، ارمنستان، یونان و حتی ایران رسید!
بشار اسد، دشمن اسراییل و دوست نزدیک و خانوادگی اردوغان بود. اما اردوغان، در اجرای سیاست غرب، دوست خانوادگی خود را قربانی کرد تا خیال اسرائیل، پس از دهها سال از طرف سوریه راحت شود...
او در داخل و خارج، سیاست اصولی و اعتمادآفرینی را پیش نبرد. ۲۲ سال حکومت او در ترکیه به عنوان نخست وزیر و رئیس جمهور، نشان داد که او بر خلاف ادعاها، نه اسلامگرا، نه عثمانی‌گرا و نه یک ملی‌گرای ترک است.او، با هر سیاستی، فقط می‌خواهد نفر اول در ترکیه بماند.
یکی از معیارهای ملتهای مسلمان در سنجش حاکمان خود، مسئلۀ فلسطین است. فلسطین، باقیماندۀ اعتبار سیاسی اردوغان را در ترکیه از بین برد. در نسل‌کشی مردم غزه، اردوغان صدور نفت باکو به اسرائیل را حتی یک ساعت تعطیل نکرد!
در ۱۳۸۷ وقتی اردوغان در اجلاس داوس، مقامات صهیونیست را کودک‌کش خطاب کرد، محبوبیت او در نه تنها در ترکیه، بلکه در ایران و جهان اسلام گسترش یافت. وقت بازگشت از داوس به استانبول، هزاران ترک اسلامگرا با پرچمهای فلسطین و ترکیه از او استقبال کردند و امروز صدها هزار ترک معترض در خیابانها، شعار «اردوغان، دیکتاتور» سر می‌دهند.
اگر سقوط بشار اسد، موفقیت درخشانی برای اردوغان بود، مردم ترکیه اینگونه علیه او به پا نمی‌خاستند.
زیر آوارهای غزه، دهها هزار زن و کودک دفن شده‌اند. بسیاری از حاکمان جهان اسلام نیز که با قاتلان همسو بودند، زیر آوارهای تاریخ می‌مانند.
@zahrdaroo
