هنر و دیوانگی •

بچه ها یک نفر دیگه فقط می‌خوایم 🙂
هزینه میشه نفری ۳ و نیم
قیمت پکیج خیلی بیشتر بوده و به صورت گروهی داریم میخریمش


اگر کسی مونده بیاد. دیگه هزینه وکیل هم نیازی نیست بدین انقدر‌که کامله و خیالتون راحت

سلام بچه ها من یه دوره کامل آموزش مراحل مهاجرت به ایتالیا می‌خوام بگیرم
مراحل کامل کاملشو گفته و شما نیازی نیست ملیونی پول وکیل مهاجرت بدین
چون دوره خواستم ارزون تر بیفته پامون گفتم گروهی بخریم
کسی‌مایل بود پیام بده

تایم تخفیفش محدوده :) و زود تموم میشه

هزینه ش خیلی مقرون به صرفه شده هرکسی خواست بیاد سرفصل هاشو بفرستم تا از سردرگمی هم در بیاد
@The_Allemande

تسلی بخشی هایی از جنس موزیک ، شعر و هنر در

@maaniiaaa

#وَرَثرَغنه یا #بهرام وجودی انتزاعی یا تجسمی است از یک اندیشه و تعبیری است از نیروی پیشتاز و غیرقابل مقاومت پیروزی. در یشت ١۴ آمده است که بهرام ده تجسم یا صورت دارد که هر کدام از آن‌ها مبین نیروی پویایی این خداست. (مانند ویشنو، بهرام هم، ده اواتار (avatar) به معنای نزول و هبوط و تجلی و تجسم خداوند بر روی زمین برای هدایت و رستگاری نوع بشر داشت). تجسمات ده‌گانه‌ی بهرام عبارتند از : بادِ تند؛ گاوِ نرِ زردگوشِ زرین شاخ؛ اسب سفید با ساز و برگ زرین؛ شتر بارکش تیزدندان؛ گراز؛ جوانی با سن آرمانی پانزده سالگی؛ پرنده‌ی تیزپردازی که شاید کلاغ یا باز باشد؛ قوچ وحشی؛ بز نر جنگی و مردی که شمشیر زرین در دست دارد. بهرام ایرانی برخلاف همتای هندی خود ایندره (Indra) یا همتای ارمنی‌اش وهگن (Vahgn) اسطوره‌ای ندارد که در آن سخن از غلبه‌ی او بر غول یا اژدهایی در میان باشد. در عوض او بر شرارت آدمیان و دیوان غالب می‌آید و نادرستان و بدکاران را به عقوبت گرفتار می‌کند. بهرام نماینده غیرقابل مقاومت و اساسا خدایی جنگجوست. بهرام در یکی از اشکال خود که گزار باشد مهر را همراهی می‌کند. این شکل به ویژه نمادی مناسب برای نیروی پیشتاز پیروزی است. در یشت دهم که سرود باستانی مختص مهر می‌باشد آمده است که بهرام پیشاپیش مهر در حرکت است.


@vincent_vangogh

▪️عمل هنر، رهایی دانش از قید هوا و اراده و ترک نفس و منافع مادی آن و ارتقا به مرتبه شهود حقیقت است. هنر غم و اندوه زندگی را تسکین می‌دهد؛ زیرا ما را از امور جزئی و زودگذر به جهان کلی و ابدی می‌کشاند. از نظر #شوپنهاور هنر نه خواست است و نه بیانگری و از جهان دور است. فقط در قلمرو هنر و زیبایی است که انسان از شر خواست رها می‌شود و لحظه‌ی زیبایی‌شناسانه لحظه‌ی خلاصی از خواست و لحظه آزادی است. لذتی که نابغه از زیبایی می‌برد و تسلی‌ خاطری که از هنر می‌یابد و هیجانی که از دیدن هنر و هنرمند در او پیدا می‌شود، همه‌ی غم و اندوه زندگی را از یاد او می‌برد. این همه جبران رنجی است که از روش‌بینی و تنهایی خود می‌برد.

▪️ ریشه‌ی تمام شرها نزد شوپنهاور بندگی خواست و فرمانبری از آن. شوپنهاور برای فرار از بندگی خواست، دو راه پیشنهاد می‌کند که یکی موقت و جزئی است و دیگری دائمی و کلی. راه نخستین ژرف‌اندیشی هنری (مستغرق شدن در هنر و مظاهر زیبایی) و راه هنر است و دومین، نخواستن دنیا، طریق پارسامنشی و راه رستگاری و در نهایت یکی شدن با وجود کل و رسیدن به آرامش مطلق می‌باشد و در این قسمت و مواردی دیگر تحت تاثیر بودا بود. او هنر را نتیجه‌ی نبوغ می‌داند. هدف اصلی هنرمند جدا کردن ایده از واقعیت و طبیعت است. ایده، معنای نهایی و هستی باطنی شی و ابژه است. شوپنهاور هنرمند را تنها شناسنده‌‌ی ایده می‌داند.


@vincent_vangogh

#منریسم به هنر ایتالیا در فاصله زمانی میان اوج دوره رنسانس و #باروک اطلاق می‌شود. اصطلاح منریسم که معنی تحت‌اللفظی آن سبک‌پردازی، شیوه‌گزینی یا شيوه‌گرایی است. برای نخستین بار با مفهومی تمسخرآمیز برای توصیف آن گروه نقاشان همچون کاراتچی و لانفرانکو به کار گرفته شد و گفته می‌شود واکنشی علیه اوج رنسانس بود. منریسم به آثار هنرمندانی اطلاق شد که قالب‌های کلاسیک را در هم ریخته و با اغراق در تناسبات و ترکیب‌بندی سعی به آشکار ساختن احساس درونی خویش داشتند. منریست‌ها به جای رجوع به طبیعت و ادامه‌ی جستجو در پدیده‌های طبیعی به خود آثار هنری روی آوردند و استادان اوج رنسانس (به خصوص میکل آنژ) و پیکرتراشان رومی را سرمشق خود قرار دادند. آنان اعلام کردند که هنرمند حق دارد قواعد را مطابق میل خود تفسیر کند و به شکل‌ها جنبه آرمانی‌تر بدهد. در اغاز ظهور این جنبش هنرمند منریسم مبالغه‌ی زیادی در بیان عواطف خود داشت و آن را از طریق نمایش تحول شدید رنگ‌ها و ایجاد تضادهای تند و تاریک و نیز کشیدگی و اعوجاج پیکرهای انسانی تجسم می‌بخشید. از آنجا که منریسم تقریبا به فیگور انسانی می‌پرداخت، متداول‌ترین بیان آن به صورت نقاشی‌هایی است که در آنها فیگور، حالتی از رقص یا پانتومیم پیچیده و بغرنج را به بیننده القا می‌کند. ترکیب‌بندی‌ها و همچنین حالت‌ها و ژست‌ها غیرواقعی و عمدتا پیچیده و درهم هستند. در ترکیب‌بندی این آثار موضوع اصلی در یک جهت تابلو و یا در زمینه قرار می‌گیرد و از این رو توازن ترکیب‌بندی را از حالت تعادل خارج می‌کند. رنگ آمیزی معمولا روشن و زنده است که این خود گاه در تضادی شدید با تاریکی‌ها و سایه‌ها قرار می‌گیرد و از این رو به توصیف شکل‌ها بر بیان حسی تاکید دارد. منریست‌ها به جای تعادلِ صرف به دنبال نوعی ناپایداری بودند. از نقاشان مهم این شیوه، #پارمیجانینو، #تینتورتو و #ال‌گرکو را می‌توان نام برد. ال گرکو را برجسته‌ترین هنرمند شیوه‌گری می‌نامند، آثار او بیانگر اندیشه و عواطف شدیدِ مذهبی وی بوده و ترکیبی از تصویرگریِ #بیزانس و انسان‌گریِ رنسانس می‌باشد.


@vincent_vangogh

سلاام
کسی کد تخفیف ماک نداره
@pishi_sag