دیوید گفت آخرین بار در اکتبر ۲۰۲۳ کارت شناسایی کوبایی‌اش را دیده بود، زمانی که توسط مقامات نظامی‌اش ضبط شد. مدتی بعد، گذرنامه روسی او — که تنها چند هفته پیش صادر شده بود — نیز از او گرفته شد، به این بهانه که عبور به اوکراین بدون آن ایمن‌تر است.

دیگران حتی نتوانسته‌اند نگاهی به گذرنامه‌های روسی خود بیندازند.

در حالی که برخی از سربازان وظیفه ظرف چند هفته پس از ورود به روسیه برای آموزش نظامی، تابعیت دریافت کردند، برخی دیگر هنوز پس از گذشت بیش از یک سال و نیم از ثبت‌نام، در انتظار دریافت این مدرک هستند.

«نمی‌خواهند ما را رها کنند»، مانوئل، یک سرباز که از اولین گروه کوبایی‌ها بود که به روسیه سفر کرد و هنوز پاسپورت جدیدی دریافت نکرده است، گفت. مدارک کوبایی او بلافاصله پس از ورود از او گرفته شد و تنها کارت شناسایی نظامی‌اش برایش باقی ماند.

ایوان چولیایف، یکی از اعضای گروه حقوقی Idite Lesom که به روس‌های بسیج‌شده کمک می‌کند تا از جبهه فرار کنند، گفت وضعیت مانوئل نمونه‌ای از روشی است که مسکو سعی دارد نفوذ خود را بر روی استخدام‌های خارجی افزایش دهد.

«آن‌ها هیچ مدرکی ندارند»، چویلیایف گفت. «آن‌ها در اختیار وزارت دفاع هستند.» بنابراین نمی‌توانند فقط فرار کنند و به سفارت کشورشان مراجعه کنند.

دارا ماسیکوت، تحلیلگر دفاعی در بنیاد کارنگی برای صلح بین‌المللی، موافقت کرد.

او گفت: «جنگجویان خارجی باید بدانند که اگر با ارتش روسیه قرارداد ببندند یا از آن‌ها پاسپورت بپذیرند، به طور نامحدود برای جنگیدن در اوکراین ثبت‌نام می‌کنند تا زمانی که کرملین پایان عملیات را اعلام کند یا کشته یا به شدت زخمی شوند.»

هاوانا همدست

در مورد کوبا، بعید است که چنین فریادی برای کمک تفاوتی ایجاد کند.

پس از اینکه گزارش‌های رسانه‌ای در سپتامبر ۲۰۲۳ مبنی بر اینکه صدها کوبایی برای جنگیدن در جنگ روسیه سفر کرده‌اند منتشر شد، مقامات هاوانا این مردان را به عنوان "اجیر" معرفی کردند — که در کوبا جرم قابل مجازات با زندان است — و علیه استخدام‌کنندگان فرضی اقداماتی را آغاز کردند.

در آن زمان، منتقدان رژیم سوال کردند که چگونه یک دیکتاتوری که هر حرکت جمعیت خود را به دقت زیر نظر دارد، نتوانسته است پروازهای حامل مردان در سن جنگ را که به سمت مسکو می‌روند، متوجه شود.

رویدادهای پس از آن به نظر می‌رسد که شک و تردید آنها را بیشتر توجیه می‌کند. در حالی که هند به شدت تلاش کرده تا شهروندان خود را بازگرداند، با آزادی ۴۵ جنگجو در سپتامبر گذشته و کار بر روی بازگرداندن ۵۰ نفر دیگر، شواهد نشان می‌دهد که استخدام کوبایی‌ها ادامه داشته است، در حالی که هاوانا به طور علنی به پوتین تعظیم کرده است.

در ماه مه، رئیس‌جمهور کوبا، میگل دیاز-کانل، یکی از معدود شخصیت‌های برجسته‌ای بود که در جشن روز پیروزی کرملین که نمادین بود، شرکت کرد. در نظراتی که ضبط شده بود، او به پوتین «حمایت کوبا» را پیشنهاد کرد و برایش آرزوی «موفقیت در عملیات ویژه نظامی‌تان» را کرد، که بدون شک با استفاده از اصطلاح مورد علاقه‌اش برای جنگ، رئیس‌جمهور روسیه را خوشحال کرد.

کوبا به روسیه برای نفت خام و گندم وابسته است. اما در حالی که متحدان مسکو مانند ایران و کره شمالی پهپادها و توپخانه ارائه داده‌اند، کوبا که فقیر شده است، چیزی جز کلمات شیرین و به گفته اوکراین، نیروی انسانی برای ارائه ندارد.

«در کوبا، یک سیستم تأیید شده دولتی وجود دارد که شهروندان خود را به اوکراین می‌فرستند تا جان خود را از دست بدهند»، پترو یاتسنکو، سخنگوی آژانس اوکراین برای اسیران جنگی، یک شاخه از وزارت دفاع اوکراین، به خبرنگاران در مارس گفت. (این آژانس به درخواست برای اظهار نظر پاسخ نداد.)

یاتسنکو به افزایش تعداد سربازان خارجی که در سال ۲۰۲۴ به اسارت درآمده‌اند اشاره کرد و گفت که کوبایی‌ها در صدر آن‌ها هستند. او در یک کنفرانس خبری که در آن چندین اسیر جنگی خارجی، از جمله یک کوبایی، به نمایش گذاشته شدند، گفت: «درصد مزدوران در حال افزایش است، به طور قابل توجهی در حال افزایش است.»