انتخابات آمریکا... ادامه راه

«یک راه خروج از اینجا»

در مواجهه با رقصی بی‌پایان با مرگ، برخی از سربازان تازه‌وارد تلاش کرده‌اند از جبهه فرار کنند و برخی موفق شده‌اند.

پس از شنیدن در بیمارستان که قرار بود دوباره به خط مقدم فرستاده شود، با وجود جراحاتش و اینکه چهار ماه از قراردادش گذشته بود، دیوید موفق شد سوار ماشینی شود و فرار کند.

او اکنون در یک مکان مخفی زندگی می‌کند و در جستجوی راهی برای فرار از روسیه بدون هیچ مدرکی — و بدون اینکه بداند به کجا برود — است. او گفت: «کوبایی‌هایی مثل من به اندازه روسیه از کوبا هم می‌ترسند.»

برای بسیاری از استخدام‌شدگان، داستان‌های فرار منبع نادری از امیدواری را ارائه می‌دهند. «این به ما امید می‌دهد که راهی برای فرار از اینجا وجود دارد»، گفت خورخه. اما او اضافه کرد، کسانی که دستگیر می‌شدند، در معرض اتهام فرار از خدمت یا اعزام به جبهه‌های خط مقدم، که به مرگ قریب‌الوقوع منجر می‌شد، به عنوان مجازات قرار می‌گرفتند.

یک سرباز به نام کارلوس استرادا گونزالس به مدت شش روز در یک چاله بدون غذا نگهداری شد پس از اینکه یکی از هم‌رزمانش موفق به فرار شد، یکی از بستگان به POLITICO گفت. «آنها [روسی‌ها] مشکوک بودند که او از آن مطلع بوده است»، آن شخص در پیامی در فیس‌بوک نوشت.

پس از رهایی از عذابش، به خانواده‌اش گفته بود که می‌خواهد فرار کند و به خانه برگردد اما نمی‌دانست بدون گذرنامه چگونه این کار را انجام دهد.

چند روز بعد، او به پیام‌ها پاسخ نداد. این در اواسط آوریل بود.

مسکو در تلاش است تا اوکراین و حامیان غربی آن را خسته کند و در این مسیر خارجی‌ها را در خط مقدم به دام می‌اندازد.

«در قلبم احساس می‌کنم که او هنوز زنده است»، پسر گونزالس، خاویر، در پیامی از کوبا نوشت، همراه با یک اسکرین‌شات از آخرین مکان شناخته‌شده پدرش در حاشیه شهر دونتسک در اوکراین اشغالی توسط روسیه.

نخواستن ریسک تنبیه را بپذیرند، سه نفر از چهار استخدامی که قرارداد یک ساله‌شان به پایان رسیده بود، گفتند که ترجیح می‌دهند در همان جا بمانند و به قدرتی بالاتر ایمان بیاورند.

«تنها کاری که می‌توانم بکنم این است که منتظر بمانم»، مانوئل نوشت، «و از خدا دعا کنم که روزی اجازه دهند اینجا را ترک کنم.» به عنوان یک مرد آزاد."

رسانه‌های اسپانیایی‌زبان مستقر در ایالات متحده گزارش‌های زیادی از تلفات کوبایی منتشر کرده‌اند. اما در خود کوبا، چنین اخباری هرگز به امواج رادیویی نمی‌رسد. با این حال، خاموش کردن کامل آن غیرممکن بوده است و بستگان افراد متوفی ردپایی از مداحی‌های آنلاین و پست‌های اشک‌آلود در شبکه‌های اجتماعی به جا گذاشته‌اند.

استخدام‌کنندگان گفتند که خبر مرگ معمولاً به‌طور غیررسمی منتقل می‌شود، بیشتر اوقات از طریق واتساپ توسط سایر استخدام‌کنندگان کوبایی در محل. آن‌ها اضافه کردند که سربازان کوبایی خودشان اغلب پول جمع می‌کنند تا بستگان فرد متوفی بتوانند به محل پرواز کنند. گزارش شده است که کسانی که خواهان دفن در کوبا، نه روسیه، بودند، باید هزینه آن را خودشان پرداخت کنند.

در حداقل برخی موارد، به نظر می‌رسد که سربازان کوبایی به سادگی در هوا ناپدید می‌شوند. با توجه به اینکه نه هاوانا و نه مسکو علاقه زیادی به سرنوشت آنها نشان نمی‌دهند و از رادار گروه‌های حقوق بشری که به روس‌های بسیج‌شده کمک می‌کنند خارج هستند، بستگان کوبایی که هزاران کیلومتر دورتر زندگی می‌کنند، اغلب مجبورند خودشان نتیجه‌گیری کنند وقتی عزیزانشان غیبت غیرموجه دارند.

در ماه ژوئیه، رسانه‌ها گزارش دادند که دنیس فرانک پاچکو روبیو، یک سرباز ۴۲ ساله از شهر سانتا کلارا، در یک حمله به سیورسک، شمال دونتسک، کشته شده است. قرارداد او قرار بود چهار ماه زودتر، در فوریه، به پایان برسد.

ماه‌ها بعد، خواهرش گفت که هنوز هیچ خبری از بقایای او دریافت نکرده است. «ما به همه جا رفته‌ایم، اما هیچ‌کس به سوالات ما پاسخ نمی‌دهد»، او در پیامی نوشت.

این ماه‌ها قبل از آن بود که کره شمالی هزاران سرباز را به روسیه فرستاد تا به تقویت حضور خود در کورسک کمک کند.

یک کارمند کنگره ایالات متحده که بر روی سیاست کوبا کار می‌کند و به دلیل صحبت آزادانه ناشناس مانده است، گفت که بعید است هاوانا از تلاش‌های جذب نیرو قبل از اولین گزارش‌های رسانه‌ای بی‌خبر بوده باشد.

کارمند گفت: «کاملاً واضح بود که آنها چشمشان را بر این موضوع می‌بستند و به طور فعال در آن شرکت می‌کردند.» «کوبا در حال انجام آن بود و هیچ اتفاقی نیفتاد.» و حالا کشورهای دیگر می‌بینند که عواقب آن تقریباً ناچیز است، بنابراین آن‌ها هم می‌توانند این کار را انجام دهند.

به‌طور علنی، مقامات و تبلیغ‌کنندگان مسکو پاسخ می‌دهند که در طرف اوکراین نیز جنگجویان خارجی وجود دارند.

اما در حالی که اوکراین واقعاً جنگجویان خارجی را جذب می‌کند، مسیکوت، تحلیلگر نظامی گفت: «آن‌ها به طرز بسیار متفاوتی رفتار می‌شوند — کسانی که داوطلبانه برای اوکراین می‌جنگند، قرارداد امضا می‌کنند و می‌توانند در پایان قراردادشان ترک کنند.»

وزارت دفاع روسیه به درخواست برای اظهار نظر پاسخ نداد. وزارت خارجه کوبا و همچنین سفارت کوبا در مسکو نیز پاسخی ندادند.

بمب ساعتی

برای کوبایی‌هایی که به جنگ روسیه وابسته‌اند، تمدید زمان حضورشان در میدان نبرد فراتر از قرارداد تعیین‌شده‌شان یک تشریفات نیست؛ هر دقیقه اضافی در خط مقدم به معنای خطر بیشتر برای آسیب جسمی یا روانی و نزدیکی بیشتر به مرگ است.

«کاش می‌توانستم خندق بکنم»، دیوید گفت و صدایش شکست. "سال گذشته کاری را کردم که گفته بودم هرگز انجام نخواهم داد، اما باید می‌کشتم یا کشته می‌شدم و چهار بچه دارم که باید از آنها مراقبت کنم."

او گفت: ایده اینکه یک مهلت مشخص برای خدمتش در ارتش روسیه وجود داشت، او را در سال اولش سرپا نگه داشته بود. «من با خدا برای یک سال عهد بستم و او مرا محافظت کرد.» اما نه، دو سال یا سه سال، او با اشک گفت. «نمی‌خواهم هیچ‌کس صبح از خواب بیدار شود و با انتخاب بین خودکشی یا قتل مواجه شود.»

مانند هر سرباز کوبایی دیگری که توسط POLITICO مصاحبه شده بود، دیوید نیز از جراحات ترکش ناشی از حملات پهپادی یا موشکی اوکراینی رنج می‌برد، اما پس از درمان پزشکی به خط مقدم بازگردانده شده بود، گاهی اوقات قبل از اینکه بخیه‌ها بهبود یابند. در حالی که در بیمارستان برای درمان جراحت ناشی از پهپاد در دست راستش تحت درمان بود، پابلو که گفت او نیز به PTSD مبتلا شده است، توسط فرمانده‌اش گفته شد که باید یاد بگیرد با دست چپش شلیک کند.

اگرچه بسیاری از سربازان تازه‌وارد گفتند که در موقعیت‌های پشتیبانی مستقر شده بودند و وظیفه حفر خندق‌ها و استحکامات در مناطق اشغالی روسیه در شرق اوکراین را بر عهده داشتند، برخی دیگر به "خط مقدم" حمله، از جمله به کُرسک، اعزام شده‌اند.

"اونجا آتش گرفته"، گفت خورخه. مردی که او بیش از یک سال پیش سفر اولیه به روسیه را با او انجام داده بود، تنها چند هفته پیش در یک حمله موشکی کشته شده بود، او گفت. پولیتیکو مرگ او را از طریق یک خویشاوند در کوبا تأیید کرد.

دیوید گفت آخرین بار در اکتبر ۲۰۲۳ کارت شناسایی کوبایی‌اش را دیده بود، زمانی که توسط مقامات نظامی‌اش ضبط شد. مدتی بعد، گذرنامه روسی او — که تنها چند هفته پیش صادر شده بود — نیز از او گرفته شد، به این بهانه که عبور به اوکراین بدون آن ایمن‌تر است.

دیگران حتی نتوانسته‌اند نگاهی به گذرنامه‌های روسی خود بیندازند.

در حالی که برخی از سربازان وظیفه ظرف چند هفته پس از ورود به روسیه برای آموزش نظامی، تابعیت دریافت کردند، برخی دیگر هنوز پس از گذشت بیش از یک سال و نیم از ثبت‌نام، در انتظار دریافت این مدرک هستند.

«نمی‌خواهند ما را رها کنند»، مانوئل، یک سرباز که از اولین گروه کوبایی‌ها بود که به روسیه سفر کرد و هنوز پاسپورت جدیدی دریافت نکرده است، گفت. مدارک کوبایی او بلافاصله پس از ورود از او گرفته شد و تنها کارت شناسایی نظامی‌اش برایش باقی ماند.

ایوان چولیایف، یکی از اعضای گروه حقوقی Idite Lesom که به روس‌های بسیج‌شده کمک می‌کند تا از جبهه فرار کنند، گفت وضعیت مانوئل نمونه‌ای از روشی است که مسکو سعی دارد نفوذ خود را بر روی استخدام‌های خارجی افزایش دهد.

«آن‌ها هیچ مدرکی ندارند»، چویلیایف گفت. «آن‌ها در اختیار وزارت دفاع هستند.» بنابراین نمی‌توانند فقط فرار کنند و به سفارت کشورشان مراجعه کنند.

دارا ماسیکوت، تحلیلگر دفاعی در بنیاد کارنگی برای صلح بین‌المللی، موافقت کرد.

او گفت: «جنگجویان خارجی باید بدانند که اگر با ارتش روسیه قرارداد ببندند یا از آن‌ها پاسپورت بپذیرند، به طور نامحدود برای جنگیدن در اوکراین ثبت‌نام می‌کنند تا زمانی که کرملین پایان عملیات را اعلام کند یا کشته یا به شدت زخمی شوند.»

هاوانا همدست

در مورد کوبا، بعید است که چنین فریادی برای کمک تفاوتی ایجاد کند.

پس از اینکه گزارش‌های رسانه‌ای در سپتامبر ۲۰۲۳ مبنی بر اینکه صدها کوبایی برای جنگیدن در جنگ روسیه سفر کرده‌اند منتشر شد، مقامات هاوانا این مردان را به عنوان "اجیر" معرفی کردند — که در کوبا جرم قابل مجازات با زندان است — و علیه استخدام‌کنندگان فرضی اقداماتی را آغاز کردند.

در آن زمان، منتقدان رژیم سوال کردند که چگونه یک دیکتاتوری که هر حرکت جمعیت خود را به دقت زیر نظر دارد، نتوانسته است پروازهای حامل مردان در سن جنگ را که به سمت مسکو می‌روند، متوجه شود.

رویدادهای پس از آن به نظر می‌رسد که شک و تردید آنها را بیشتر توجیه می‌کند. در حالی که هند به شدت تلاش کرده تا شهروندان خود را بازگرداند، با آزادی ۴۵ جنگجو در سپتامبر گذشته و کار بر روی بازگرداندن ۵۰ نفر دیگر، شواهد نشان می‌دهد که استخدام کوبایی‌ها ادامه داشته است، در حالی که هاوانا به طور علنی به پوتین تعظیم کرده است.

در ماه مه، رئیس‌جمهور کوبا، میگل دیاز-کانل، یکی از معدود شخصیت‌های برجسته‌ای بود که در جشن روز پیروزی کرملین که نمادین بود، شرکت کرد. در نظراتی که ضبط شده بود، او به پوتین «حمایت کوبا» را پیشنهاد کرد و برایش آرزوی «موفقیت در عملیات ویژه نظامی‌تان» را کرد، که بدون شک با استفاده از اصطلاح مورد علاقه‌اش برای جنگ، رئیس‌جمهور روسیه را خوشحال کرد.

کوبا به روسیه برای نفت خام و گندم وابسته است. اما در حالی که متحدان مسکو مانند ایران و کره شمالی پهپادها و توپخانه ارائه داده‌اند، کوبا که فقیر شده است، چیزی جز کلمات شیرین و به گفته اوکراین، نیروی انسانی برای ارائه ندارد.

«در کوبا، یک سیستم تأیید شده دولتی وجود دارد که شهروندان خود را به اوکراین می‌فرستند تا جان خود را از دست بدهند»، پترو یاتسنکو، سخنگوی آژانس اوکراین برای اسیران جنگی، یک شاخه از وزارت دفاع اوکراین، به خبرنگاران در مارس گفت. (این آژانس به درخواست برای اظهار نظر پاسخ نداد.)

یاتسنکو به افزایش تعداد سربازان خارجی که در سال ۲۰۲۴ به اسارت درآمده‌اند اشاره کرد و گفت که کوبایی‌ها در صدر آن‌ها هستند. او در یک کنفرانس خبری که در آن چندین اسیر جنگی خارجی، از جمله یک کوبایی، به نمایش گذاشته شدند، گفت: «درصد مزدوران در حال افزایش است، به طور قابل توجهی در حال افزایش است.»

در همین حال، روس‌های بسیج‌شده و خانواده‌هایشان متوجه شده‌اند که تنها پایان جنگ می‌تواند پایان استقرار را به همراه داشته باشد. همان‌طور که کوبایی‌ها متوجه می‌شوند، روس‌های تازه‌کار، حتی اگر فقط برای یک سال به خدمت سربازی ثبت‌نام کرده باشند، استثنا نیستند.

«آن‌ها از تابعیت برای به بند کشیدن ما استفاده می‌کنند»، دیوید، یکی دیگر از استخدام‌شدگان کوبایی که قراردادش به‌طور رسمی در ژوئیه به پایان رسید، در یک تماس ویدیویی گفت. «این برای من شبیه به باج‌گیری است.»

یک سال پیش، خورخه فکر می‌کرد که گرفتن پاسپورت روسی بلیط او به آزادی و ثروت خواهد بود. در عوض، او را به یک دوره بی‌پایان از خطر کردن جانش در جنگ وحشیانه مسکو علیه اوکراین کشاند.

جذب‌شده کوبایی در میان هزاران تبعه خارجی است که با ارتش روسیه قرارداد یک ساله امضا کردند، با وعده دریافت حقوق کلان و تسریع در روند دریافت تابعیت برای خود و خانواده‌شان فریب خورده‌اند.

برای کوبایی‌ها، بسیاری از آن‌ها که زندگی تحت رژیم دیکتاتوری هاوانا و تحریم‌های آمریکایی را به عنوان یک زندان در فضای باز می‌بینند، وعده یک گذرنامه دوم جذابیت زیادی داشته است. با این حال، این سند با یک طناب دار همراه است.

«حالا به ما می‌گویند که چون ما شهروندان روسی هستیم، باید تا پایان جنگ ادامه مبارزه بدهیم»، جورج گفت و از منطقه کُرسک روسیه صحبت می‌کرد که نیروهای مسکو در تلاش هستند تا حمله اوکراینی‌ها را عقب برانند. مانند دیگرانی که برای این مقاله مصاحبه شده‌اند، به دلایل ایمنی به او نام مستعار داده شده است.

داستان خورخه و داستان سه سرباز کوبایی دیگر در اوکراین و کُرسک، همچنین خانواده‌های پنج نفر دیگر، بینش جدیدی درباره چگونگی به دام انداختن مسکو خارجی‌ها و همچنین شهروندان خود در خط مقدم ارائه می‌دهد، در حالی که سعی دارد اوکراین و حامیان غربی آن را خسته کند و جمعیت خود را از تأثیر جنگ طولانی‌مدت محافظت کند.

استخدام خارجی

با افزایش تلفات روسیه از زمان آغاز حمله تمام‌عیار آن در فوریه ۲۰۲۲، مسکو به دنبال تأمین نیرو از سراسر جهان بوده است. از طریق واسطه‌های مشکوک، جنگجویانی از کشورهای مختلفی از جمله نپال، غنا، سوریه، هند و سریلانکا استخدام شده‌اند.

اگرچه تعداد دقیق نیروهای خارجی جذب‌شده یک راز خوب نگه‌داشته شده است، اجماع عمومی میان کارشناسان نظامی این است که آنها تنها بخشی از ارتش کرملین را که در حال جنگ با اوکراین است تشکیل می‌دهند؛ آنها بیشتر برای پر کردن خلأها هستند تا تعیین‌کننده حرکت در میدان نبرد.

از نظر سیاسی، با این حال، حضور آنها توسط مسکو برای پیشبرد یک روایت به سبک جنگ سرد مورد بهره‌برداری قرار گرفته است که روسیه رهبری یک ائتلاف گسترده از کشورها را که در برابر هژمونی آمریکا مقاومت می‌کنند، بر عهده دارد.

کوبایی‌ها آن تم را از زمان‌های شوروی خواهند شناخت، زمانی که آنها در ده‌ها هزار نفر به آنگولا اعزام شدند تا به مبارزه با جنگ نیابتی علیه ایالات متحده کمک کنند.

با این حال، تقریباً هیچ‌یک از سربازان کوبایی که POLITICO برای داستان قبلی خود مصاحبه کرده بود، ایدئولوژی را به عنوان دلیلی برای پیوستنشان به خدمت ارائه ندادند.

برعکس، برخی گفتند که فریب خورده و به روسیه سفر کرده‌اند پس از اینکه به پست‌های شبکه‌های اجتماعی پاسخ داده بودند که فکر می‌کردند شغل‌های غیرماهرانه و غیرنظامی خواهند بود، اغلب در زمینه ساخت و ساز.

دیگران اعتراف کردند که به طور داوطلبانه و آگاهانه به فراخوان جنگ روسیه پاسخ داده‌اند و مشکلات مالی و مسئولیت‌های خانوادگی را به عنوان دلایل تصمیم خود برای سوار شدن به پروازی به مکانی که هرگز قبلاً ندیده بودند و تقریباً هیچ چیزی درباره‌اش نمی‌دانستند، ذکر کردند.

در کوبا، آنها گفتند که برای امرار معاش به عنوان معلمان، نجاران، پیشخدمت‌ها و در صنعت ساخت و ساز زحمت کشیده بودند. یک سال خدمت نظامی، امیدوار بودند، برایشان ملیت جدیدی بخرد — و با آن، زندگی جدیدی.

نفرین پاسپورت

دوازده ماه بعد، سربازان کوبایی و خانواده‌هایشان می‌گویند، گذرنامه‌های جدیدشان کمتر تضمینی برای حقوق بیشتر و بیشتر تأییدیه‌ای برای تنزل مقام بود: از چهره‌های بین‌المللی همبستگی به شهروندان عادی و بسیج‌شده روسی — وضعیتی که کمتر روسی بومی از آن حسادت می‌کند.

در سپتامبر ۲۰۲۲، اعلام «کمپین بسیج جزئی» رئیس‌جمهور روسیه، ولادیمیر پوتین، کشور را به حالت شوک فرو برد. برای اولین بار از زمان حمله تمام‌عیار، جمعیت خود روسیه با واقعیت جنگ مواجه شد و از آن‌ها خواسته شد که با جان خود همکاری کنند.

در حالی که این کمپین باعث خروج گسترده جوانان شد، صدها هزار نفر با این حال به این فراخوان پاسخ دادند — برخی به خاطر حس وظیفه میهن‌پرستانه، و بسیاری دیگر به دلیل احساس عدم انتخاب یا ترس از انتقام.

کسانی که بسیج شده بودند انتظار داشتند که قبل از مدت طولانی، پس از پیروزی قریب‌الوقوع روسیه، یا حداقل با نیروهای تازه‌نفس جایگزین شوند.

در عوض، آنها به مدت دو سال و بیشتر در خط مقدم نگه داشته شده‌اند و پوتین از صدور دستور بسیج دوم خودداری کرده است به امید جلوگیری از فروپاشی اجتماعی دیگری. برای جایگزینی تلفات، او به جذب بیشتر داوطلبان تکیه کرده و به محلی‌ها حقوق‌های بالا و همچنین شهروندی سریع برای نیروهای خارجی پیشنهاد داده است.