برخی دردها را هیچ وقت نمی‌شود فراموش کرد... احساس می‌کنی که کمرت شکسته و پشتت خم شده، اما انگار کسی آن وسط ایستاده و نهیب می‌زند: «آنکه تو را بر روی دو پا به دویدن واداشت، تو را در میدان نبرد تا امروز زنده نگهداشت، تو را در میان سختی‌ها سربلند بیرون آورد... باز هم اینکار را خواهد کرد...»

اما چه می‌شود کرد، انسانیم و دل بسته‌ایم به همین چیزها، اما آن‌هایی که دلبستگی نداشتند راحت بریده و در این مسیر شهادت نصیب‌شان شد. مگر من و ما در ا ین راه چه هنری به خرچ داده‌ایم و چه کرده‌ایم که همه انگار به انتظار نشسته‌اند... آنکه خلق کرد و بزرگ داشت دوباره هم چنین خواهد کرد...

@SyrianKhabar