مرحوم حاج میرزا جواد آقای ملکی تبریزی یکی از عرفای بزرگ و اساتید اخلاق در قرن چهاردهم هجری بود. او از شاگردان برجسته‌ی ملا حسینقلی همدانی و از اساتید بزرگانی مانند آیت‌الله مرعشی نجفی بود. آثار و سلوک عرفانی او الهام‌بخش بسیاری از شاگردان و اهل سیر و سلوک بوده است.

کرامات و سلوک عرفانی

۱. تهجد و شب‌زنده‌داری:
میرزا جواد آقا به عبادات شبانه اهمیت ویژه‌ای می‌داد و به شاگردانش توصیه می‌کرد که نماز شب را ترک نکنند. او معتقد بود که نماز شب، راهگشای معرفت و قرب الهی است.

۲. زهد و ساده‌زیستی:
وی زندگی بسیار ساده‌ای داشت و از تجملات پرهیز می‌کرد. نقل شده که در خانه‌ای محقر زندگی می‌کرد و همواره به شاگردانش توصیه می‌کرد که دل به دنیا نبندند.

۳. ارتباط با امام زمان (عج):
برخی از شاگردانش نقل کرده‌اند که او توجه خاصی به امام عصر (عج) داشت و تأکید می‌کرد که باید در زندگی همواره با دعا و عمل صالح، خود را به امام زمان (عج) نزدیک کنیم.

۴. عنایت‌های الهی و کرامات:
شاگردانش از برخی کرامات او نقل کرده‌اند، از جمله این‌که بعضی مواقع از امور پنهان خبر می‌داد یا دعای او برای بیماران و گرفتاران مستجاب می‌شد. البته او خود را از این امور پنهان می‌کرد و همواره تواضع داشت.

۵. اخلاص در عمل:
وی در همه اعمالش تنها رضای الهی را در نظر داشت و از ریاکاری و خودنمایی شدیداً پرهیز می‌کرد. نقل شده است که وقتی شاگردی از او درباره اعمال و عباداتش می‌پرسید، او پاسخ روشنی نمی‌داد و سعی می‌کرد خود را پنهان کند.

آثار و تألیفات

مهم‌ترین کتب او شامل المراقبات و همچنین رساله لقاءالله است که یکی از بهترین کتاب‌های اخلاقی و عرفانی محسوب می‌شود. این دو کتاب برنامه‌ای دقیق برای سیر و سلوک الی الله بر اساس روزها و ماه‌های سال ارائه می‌دهد.

وفات

وی در سال ۱۳۴۳ هجری قمری مصادف با ۱۳۰۴ شمسی از دنیا رفت و در شهر قم دفن شد. مرقد او در قبرستان شیخان قم در نزدیکی حرم همواره مورد توجه اهل معرفت و سالکان الی‌الله است.