#سیاست_در_باز
🔻من به جلسات برنامه ریزی نشده به عنوان «گذری ها» اشاره می کنم، زیرا همین که دانش آموزان از کنار در باز اتاق من گذر می کردند، اغلب می ایستادند و تغییر عقیده می دادند و وارد دفتر می شدند. من به عنوان مشاور مدرسه، سیاست درِ باز را اجرا کردم تا دانش آموزان را ترغیب به وارد شدن به دفتر کارم کنم. گاهی اوقات این کار منجر به چیزی می شد که من آن را «پرندگان همیشگی» می نامیدم، زیرا همیشه تعداد معدودی بودند که اگر هر روز هم نمی آمدند، هفته ای یک بار صرفا برای دیدار می آمدند. این فرصتی برای صحبت کردن دربارهٔ چیزهای خاص یا فقط بیان احساسات بود که ظاهرا به آنها کمک می کرد زندگی تحصیلی و شخصی شان را مدیریت کنند. عبارت دیگری که یکی از دانشجویان کارآموز من در رشتهٔ مشاورهٔ مدرسه اختراع کرد - قاعدهٔ تماس دو دقیقه ای - ضرورت تعاملات کوتاه را تسخیر می کند. این امر به دیدار دانش آموزان در راهرو، سالن غذاخوری، پیش از مدرسه، بعد از مدرسه، پایین کلاس ها به منظور نظارت بر چگونگی عملکرد آنها، اشاره دارد. هنگامی که یک جلسهٔ کامل مشاوره نیست، رویکرد تماس محور به ویژه برای دانش آموزانی که نیازمند پیگیری هستند، مناسب است.