تمام جامعه، روابط را آموزش می‌دهد
و وابستگی‌ها را؛ نه عشق را،
عشق خطرناک است،
زیرا مرزی نمی‌شناسد.
می‌تواند حرکت کند؛ آزاد است.

پس همسرت به تو آموزش خواهد داد: "مرا دوست بدار چون زنت هستم."،

شوهر به همسرش آموزش می‌دهد:
"مرا دوست بدار چون شوهرت هستم."

هیچکس عشق را آموزش نمی‌دهد.

فقط عشق آموزش داده شود،
دنیا واقعاً آزاد بود که عشق بورزد، آنوقت فقط یک شوهر بودن و یک زن بودن معنی زیادی نمی‌داد.
آنگاه عشق آزادانه جریان می‌داشت.
ولی این خطرناک است؛
جامعه نمی‌تواند چنین اجازه‌ای بدهد، خانواده نمی‌تواند اجازه بدهد،
مذاهب نمی‌توانند آن را اجازه دهند.

بنابراین، آن‌ها به نام عشق؛
را آموزش می‌دهند،
و آنگاه همه در رنج هستند.

در تمام روابط باید به یاد سپرد که:
در این زندگی، باید آموخت و رشد کرد، باید هوشمندتر و هشیارتر شد.

اگر چیزی فلج‌کننده باشد، ماندن در آن موقعیت یک گناه است. از آن دور شو.....

اینگونه دنیای عاشقانه‌تری خواهی آفرید. ولی درست عکس این را آموزش داده‌اند: حتی اگر زنت را دوست نداری، به او عشق بورز!
و هیچکس نمی‌پرسد،
”وقتی کسی دیگری را دوست نداشته باشد چگونه می تواند به او عشق بدهد؟!“
شاید آن عشق در ابتدا وجود داشته، سپس ازبین رفته است.
آنوقت به شما آموزش داده‌اند که عشق هرگز ازبین نمی‌رود!!!!
این نیز مطلقاً‌ احمقانه است.
که بوجود آید می‌تواند ازبین برود.
که متولد شود می‌تواند بمیرد. که شروع شود می‌تواند متوقف شود.