Peshrawcpiran

با زندگی به جنگ مرگ می‌رویم...!

✍️سپیده قلیان

وضعیت، جنگی است. پشت دیوارهای بلند و سیم‌های خاردار این جبهه، ما زنانی هستیم که هر روز اسامی اعدامیان را زمزمه می‌کنیم و به آینده نگاه می‌کنیم. حکم اعدام "پخشان عزیزی"، زنی که روزگاری پناه کودکان جنگ‌زده بود، تایید شده است! از این پس، بند ما زنی دارد که هر لحظه ممکن است نبودنش به قصه‌ای تلخ و زخمی عمیق بر وجدان ما و شما بدل شود.

پخشان، نماد عشق به انسانیت است. اما اکنون او در برابر مرگی ایستاده که نه از عدالت که از کینه و انتقام سرچشمه گرفته است. همان مرگی که جمهوری اسلامی به کمک بشار اسد، برای هزاران انسان بی‌گناه در سوریه رقم زد و حالا همان داس خونین را دوباره به جان فرزندان این خاک انداخته است.

اما اینجا، تنها قصه‌ی یک فرد نیست. اینجا داستان ما همه است. قصه‌ی پخشان با قصه‌ی همه‌ی ما گره خورده است، با قصه‌ی مادران چشم‌انتظاری که رد خون فرزندان‌شان در خیابان است، با قصه‌ی مردمانی که "زندگی" آرزویشان شده است.

جمهوری اسلامی می‌خواهد ما را از هم جدا کند، قصه‌های ما را پراکنده کند و ما را به گوشه‌های انزوا براند. اما ما می‌دانیم که امید، در گره خوردن همین قصه‌هاست، در بافتن یک زنجیره‌ی محکم از دردها و مقاومت‌ها، از اشک‌ها و ایستادگی‌ها....

ما نمی‌توانیم و نمی‌خواهیم ساکت بمانیم. اگر امروز صدایمان را بلند نکنیم، فردا نوبت قصه‌ی دیگری خواهد بود. می‌خواهیم که این زنجیره را قوی‌تر کنید. نگذارید قصه‌ی پخشان، قصه‌ای بی‌پایان از حسرت و سکوت باشد. صدای او باشید، قصه‌ی او باشید.

باید با "زندگی" به جنگ "مرگ" رفت. از زندگی زنجیری بسازیم در مقابل هر حلقه از طناب‌ دار...! دست من را می‌گیری که حلقه‌ی بعدی زنجیر باشی؟

سپیده قلیان
بند زنان زندان اوین 
۲۲ دی‌ماه ۱۴۰۳

💢سه شنبه ۲۵ دی ۱۴۰۳
💢۱۴ ژانویه ۲۰۲۵
https://t.me/peshrawcpiran
www.facebook.com/Peshrawcpiran
www.instagram.com/Peshrawcpiran1

🔴 پیوستن چهار زندان حویق تالش، بند زنان زندان عادل‌آباد شیراز، برازجان و جوین به کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" در هفته پنجاه و یکم

⚪️ محکومیت شدید تأیید حکم اعدام چهار زندانی سیاسی: #بهروز_احسانی، #مهدی_حسنی، #پخشان_عزیزی و #مجاهد_کورکور از سوی کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام"

با اوج‌گیری بحران‌های کلان اقتصادی، فرهنگی و سیاسی در ایران، حکومت به دلیل فساد و ناکارآمدی ساختاری و سیستماتیک به بن‌بست رسیده و توانایی حل این بحران‌ها را ندارد. از همین رو، هر روز شاهد اعتراضات گسترده از سوی اقشار مختلف در کشور هستیم.

برای حاکمان مستبد حاکم بر ایران روشن است که این نارضایتی عمومی به‌زودی به موج دیگری از قیام‌های گسترده تبدیل خواهد شد که موجودیت این حکومت استبدادی را در سراشیبی سقوط قرار خواهد داد. بنابراین، در محاسبه‌ای غلط، حکومت به گسترش اعدام‌ها روی آورده و قصد ایجاد رعب و وحشت بیشتر در جامعه برای پیشگیری از اعتراضات را دارد. به طوری که از سه‌شنبه گذشته تاکنون، دست‌کم ۱۷ نفر و از ابتدای دی‌ماه تاکنون، بیش از ۱۰۲ نفر اعدام شده‌اند.

در راستای همین سرکوب‌ها، هفته گذشته حکم اعدام زندانیان سیاسی بهروز احسانی، مهدی حسنی و پخشان عزیزی توسط دیوان عالی کشور تأیید شد. پیش‌تر نیز حکم اعدام زندانی سیاسی مجاهد کورکور و چهار زندانی سیاسی بلوچ و چهار زندانی سیاسی عرب تأیید شده است، که جان آن‌ها در خطر جدی قرار دارد. این در حالی است که روزانه زندانیان محکوم به اعدام با جرائم غیرسیاسی به دار آویخته می‌شوند.

در اعتراض به این احکام غیرانسانی، بسیاری از فعالان سیاسی در داخل و خارج زندان، همراه با خانواده‌های دادخواه، واکنش نشان داده و این احکام اعدام را به‌شدت محکوم کرده‌اند.

در ادامه اعتراضات به گسترش اعدام‌ها، در روزهای اخیر جمعی از زندانیان در چهار زندان حویق تالش، بند زنان زندان عادل‌آباد شیراز، زندان جوین در استان خراسان رضوی و زندان برازجان در استان بوشهر به کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" پیوسته و همراهی خود را با سایر زندانیان اعلام کردند. به این ترتیب، تعداد زندان‌های مشارکت‌کننده در این کارزار به ۳۴ زندان افزایش یافت.

اعضای کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" تأیید حکم اعدام زندانیان سیاسی مجاهد کورکور، پخشان عزیزی و دو عضو کارزار، مهدی حسنی و بهروز احسانی  را به‌شدت محکوم کرده و اعلام می‌کند که برای لغو اعدام در ایران و ریشه‌کن کردن این احکام قرون‌وسطایی از هر امکانی استفاده خواهند کرد. این کارزار از همه اقشار جامعه برای مقابله با احکام اعدام دعوت به همراهی می‌کند.

این کارزار، همان‌طور که بارها تأکید کرده است، مقابله با حکم غیرانسانی اعدام را تنها از طریق همبستگی، عمل جمعی و همراهی عمومی جامعه ممکن می‌داند.

اعضای کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" روز سه‌شنبه ۲۵ دی‌ماه ۱۴۰۳ در پنجاه و یکمین هفته این کارزار در ۳۴ زندان زیر دست به اعتصاب غذا خواهند زد:

⚪️ زندان اوین (بند زنان، بند ۴ و ۸)، زندان قزلحصار (واحد ۳ و ۴)، زندان مرکزی کرج، زندان تهران بزرگ، زندان خورین ورامین، زندان اراک، زندان خرم‌آباد، زندان اسدآباد اصفهان، زندان دستگرد اصفهان، زندان شیبان اهواز، زندان نظام شیراز، زندان بم، زندان کهنوج، زندان طبس، زندان مشهد، زندان قائم‌شهر، زندان رشت (بند مردان و زنان)، زندان رودسر، زندان اردبیل، زندان تبریز، زندان ارومیه، زندان سلماس، زندان خوی، زندان نقده، زندان سقز، زندان بانه، زندان مریوان، زندان کامیاران، زندان حویق تالش، زندان عادل‌آباد شیراز (بند زنان)، زندان جوین خراسان رضوی و زندان برازجان بوشهر.

#کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام
هفته پنجاه و یکم - سه‌شنبه ۲۵ دی‌ماه ۱۴۰۳


#قیام_علیه_اعدام
#اعتراضات_سراسری

💢سه شنبه ۲۵ دی ۱۴۰۳
💢۱۴ ژانویه ۲۰۲۵
https://t.me/peshrawcpiran
www.facebook.com/Peshrawcpiran
www.instagram.com/Peshrawcpiran1

بیانیه سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه در محکومیت تأیید حکم اعدام پخشان عزیزی توسط دیوان عالی کشور و دیگر احکام اعدام

سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه با قاطعیت تأیید حکم اعدام ناعادلانه علیه پخشان عزیزی، مددکار اجتماعی و فعال حقوق زنان، توسط دیوان عالی کشور، و همچنین صدور و اجرای دیگر احکام اعدام علیه فعالان مدنی، اجتماعی و سیاسی را محکوم می‌کند.

پخشان عزیزی، به دلیل فعالیت‌های مدنی و مسالمت‌آمیز خود، از جمله کمک به زنان و کودکان آواره در سوریه و عراق، به اتهام واهی «بغی» توسط دادگاه انقلاب به اعدام محکوم شده است.

در گزارش عفو بین‌الملل آمده است که از جمله فعالیت‌های بشردوستانه پخشان عزیزی بین سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۲۲، مشارکت او در ارائه کمک به زنان و کودکانی بوده است که در پی حملات گروه مسلح داعش آواره شده بودند و در اردوگاه‌های شمال شرق سوریه و اقلیم کردستان عراق اسکان یافته بودند.

حکم ظالمانه اعدام علیه پخشان عزیزی اخیراً توسط دیوان عالی کشور تأیید شده که نشان‌دهنده تداوم سرکوب سیستماتیک و نقض کامل عدالت در دستگاه قضایی کشور است.

محاکمه پخشان عزیزی که با شکنجه، ناپدیدسازی قهری، اعترافات اجباری و نقض گسترده حقوق دادرسی همراه بوده، نمونه آشکار گسترش سرکوب فعالان مدنی و مدافعین حقوق انسانی است. این احکام بخشی از سیاست‌های سرکوبگرانه‌ای است که با هدف ایجاد رعب و وحشت و سرکوب آزادی‌خواهی و عدالت طلبی مردم ستم دیده، دنبال می‌شود.

سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه خواهان توقف فوری حکم اعدام پخشان عزیزی، آزادی بی‌قید و شرط او و همچنین لغو حکم اعدام علیه بهروز احسانی، مهدی حسنی، وریشه مرادی، و‌ دیگر فعالان مدنی و سیاسی است.

ما همچنین بار دیگر بر مخالفت قاطع خود با مجازات اعدام به‌عنوان مجازاتی غیرانسانی و ابزاری سرکوب‌گرانه تأکید می‌کنیم. جنبش‌های کارگری در ایران و سراسر جهان به‌طور قاطع با مجازات اعدام در هر شکل و بهانه‌ای مخالف‌اند. ما «مجازات اعدام» را ناقض حق حیات، عدالت اجتماعی، برابری و حق زندگی شایسته می‌دانیم و لغو آن را گامی مهم در جهت ایجاد جوامعی انسانی‌تر و عادلانه‌تر می‌شماریم.

ما از تمامی کارگران و‌ تشکل های کارگری، سازمان‌های مدافع حقوق انسانی و جوامع مدنی بین‌المللی می‌خواهیم که در برابر این احکام ناعادلانه و سرکوب سیستماتیک، موضعی جدی و مؤثر اتخاذ کنند.

#نه_به_اعدام

سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه
۲۴ دی ۱۴۰۳

باز نشر:
💢سه شنبه ۲۵ دی ۱۴۰۳
💢۱۴ ژانویه ۲۰۲۵
https://t.me/peshrawcpiran
www.facebook.com/Peshrawcpiran
www.instagram.com/Peshrawcpiran1

بیانیه کلکتیو سندیکایی فرانسه

ایران: سرکوب علیه معلمان سندیکالیست را متوقف کنید
 
وکیل محمد حبیبی، سخنگوی کانون صنفی معلمان ایران، روز ۲۱ مهر ۱۴۰۳اعلام کرد که دادگاه تجدید نظر تهران حکم دادگاه انقلاب شهریار را تایید کرده است. بدین ترتیب در تاریخ ۱۴ آبان محمد حبیبی به واحد احکام شهریار احضار شد. در ۱۱ نوامبر، پس از حضور با وکیلش، دستگیر و به زندان اوین تهران منتقل شد.
این محکومیت شش ماه و یک روزه حبس، به جرم تبلیغ علیه رژیم، در واقع مرتبط است به اعتراضات او علیه مسمومیت دانش آموزان در مدارس، به ویژه در مدارس دخترانه. این مجازات بخشی از اقدامات رژیم برای وادار به سکوت کردن فعالان برای تحقق عدالت و شفافیت سیاسی است.

مسمومیت ها در اواخر نوامبر ۲۰۲۲ آغاز شد و در بهار ۲۰۲۳ به اوج خود رسید و مسبب موجی از نگرانی ها شد و هم چنین موجب رواج انواع نظریه هااز زن ستیزی سیستماتیک گرفته تا روان پریشی شد. حکومت به کار گرفتن مواد سمی علیه دانش آموزان دختر را نادیده گرفت و از تحقیقات مستقل در این بارهخودداری کرد. در پی دستگیری ها ناروشن و اعترافات مبهم دستگیر شدگان، رژیم این اقدامات را به دشمنان ایران و به هیستری جمعی نسبت داد. به هرحال، این رویدادها پرسش هایی را در مورد ارتباط احتمالی افراط گرایان مذهبی با رژیم مطرح کرد به طوری که در انظار مردم و فعالان، مسئول این اعمال دولت بود.

محمد حبیبی و همکارانش معتقدند که فعالان سندیکایی باید از خواسته های معلمان حمایت کنند و از حقوق دانش آموزان دفاع کنند. آن ها بر این باور بودند که اعتراضات معلمان منعکس کننده رنج عمومی است و می توانست بهاعتراضات بیشتری بیانجامد. به همین دلیل بود که ده ها معلم به دلیل حمایت از جنبش زن، زندگی، آزادی زندانی و صدها تن هم از کار اخراج شدند. از این طریق رژیم با زندانی کردن فعالان اتحادیه های کارگری می خواهد جلوی رشدجنبش های جمعی را بگیرد.

محسن عمرانی، عضو هیأت مدیره کانون صنفی معلمان بوشهر، از ۲۰ آبان ۱۴۰۳ برای گذراندن محکومیت شش ماهه خود زندانی می شود. او که حرفه اش معلمی بود از روی ضرورت تأمین معاش به دستفروشی درخیابان روی می آورد. او پس از قیام ژینا سرکوب های مختلفی را متحمل می شود، از جمله اخراج از کار، حبس و جریمه نقدی.

محسن عمرانی که یک مدافع حقوق کودکان و زنان است، از آموزش به زبان مادری به عنوان یک حق ابتدایی سخن می گوید. او قبل از زندانی شدن، از عضویت گسترده در انجمن های حرفه ای حمایت می کرد و معتقد بود که برای دستیابی به اهداف، اتحاد امر ضروری است.

تشکلات سندیکایی ما آزار و اذیت فعالان اتحادیه های کارگری در ایران را محکوم می کنند و از دولت ایران می خواهند که به آزادی های اساسی، از جمله حقوق اتحادیه های کارگری، احترام بگذارد.
 
در مواجهه با تخلفات این رژیم، همبستگی بین المللی بیش از هر زمان دیگری ضروری است.
 
آزادی فوری فعالان کارگری و زندانیان عقیدتی در ایران!
 
پاریس، ۱۰ ژانویه ۲۰۲۵
                                                                                                                        
 کنفدراسیون دموکراتیک فرانسوی کار (س. اف. د. ت.) :   CFDT 
 کنفدراسیون عمومی کار (س. ژ. ت.) :    CGT 
 کنفدراسیون متحده سندیکایی (اف. اس. او) :    FSU  
 اتحاد سندیکایی همبستگی (سولیدر)  :    Solidaires    
 اتحاد ملی سندیکاهای مستقل (او. ان. اس. آ)  :    UNSA