پندار

| احساس‌های هماهنگ در مقابل احساس‌های وسواسی |

وقتی حسرت می‌خورید به چیزی بیرون خودتان نیاز دارید. انگیزه را از بیرون می‌گیرید، مدام به چیزی که در بیرون اتفاق می‌افتد واکنش نشان می‌دهید؛ ولی در فرصت به چیزی بیرون خودتان نیاز ندارید از درون خودتان انگیزه می‌گیرید، اتفاق‌های بیرون را می‌گیرید و به چیزی تبدیل می‌کنید که مایه پیشرفتتان باشد. «انگیزه و سرچشمه‌ی حسرت نیازهای ناسالم است». «انگیزه و سرچشمه فرصت، خواست‌های آگاهانه و سالم است». روان‌شناسان نیازها و خواست‌ها را به دو دسته احساس تقسیم کرده‌اند: وسواسی و هماهنگ.

احساس‌های وسواسی به شدت تکانه‌ای‌اند و منشا آن‌ها هیجانات سرکوب شده و تعارضات حل نشده درونی است. وسواس یعنی تبدیل کردن چیزی به مشغولیت روانی تا حد درماندگی با تمام وجود حس می‌کنید به آن نیاز دارید و بدون آن هرگز شادکام نخواهید شد. این احساس‌ها معمولاً با اعتیاد همراه‌اند؛ به علاوه، وقتی به چیزی وسواس پیدا می‌کنید از دیگر جنبه‌های زندگی غافل می‌شوید، وسواستان بر همه چیز سایه می‌اندازد و شما را برای رسیدن به آنچه وسواسش را دارید، به تصمیم‌های کوته‌بینانه‌ای وا می‌دارد که تأثیر نامطلوبی بر دیگر جنبه‌های زندگی می‌گذارد. از همان لحظه‌ای که به چیزی وسواس یا وابستگی پیدا می‌کنید حسرت شما آغاز می‌شود. فرقی ندارد چیزی کوچک باشد یا چیزی بزرگ.

اگر به پیروزی در بحث نیاز داشته باشید دچار حسرت هستید؛ اگر چیزی مطابق برنامه‌تان پیش نرود و ناراحت شوید، دچار حسرتید؛ همیشه تجربه یا وضعیتتان را در مقایسه با چیزی می‌سنجید که خیال می‌کردید قرار است بشود، در حالی که باید از تجربه‌ها درس بگیرید و بدون توجه به اتفاقی که افتاده شادکام باشید. پژوهش‌ها ثابت می‌کنند احساسات وسواسی نمی‌گذارند درست فکر کنید. حضور ذهن در لحظه برایتان دشوار می‌شود، چون تمام فکر و ذکرتان گرفتار وسواس است. وسواس، احساس فرساینده‌ای است آکنده از حسرت و تنازعات درونی. بنابراین احساس وسواسی مانع غرقگی شما در فعالیت‌هایتان می‌شود؛ یعنی نمی‌توانید با تمام وجودتان غرق کار شوید؛ به جای اینکه سیال و روان کار کنید، مدام ارتباطتان با خود و اطرافتان قطع می‌شود.

ولی احساس‌های هماهنگ، درست در نقطه مقابل وسواس‌ها ذاتاً برانگیخته و سالم‌اند؛ وقتی احساس هماهنگی نسبت به چیزی دارید، مهار احساس به دست شماست، نه مهار شما به دست احساس؛ کارتان را با فکر و بینش عمیق انجام می‌دهید نه به شکلی نامعقول و واکنشی. انگیزه شما رسیدن به هدف است نه «نیاز».

🌱

💌یه نفر را هم می‌شناختم با‌ادب و با شخصیت. روز آخر، وقتی فهمید همه چیز مطابق میلش پیش نمیره تبدیل شد به یه آدم بددهن و بی‌شخصیت.

مونده بودم اینو کجای دلم بذارم که قسمت شد یه نمایش ببینم به اسم سی و یک رویا. یه جای نمایش یکی گفت تو دنیایی که ۵۱ بر ۱۷ بخش‌پذیره، هر کاری از هر کس بر میاد. 

میخوام بگم یه وقت هایی آدم‌ها در وضعیت تقسیم ۵۱ بر ۱۷ قرار می‌گیرن. یه کاری ازشون سر می‌زنه که انتظار نداری. بعضی وقت‌ها بخش‌پذیری ۵۱ بر ۱۷ شون خیلی ترحم‌انگیزه، بعضی وقت‌ها فاجعه است، بعضی وقت‌ها هم میشه از کنارش گذشت.

چه کاری از دست ما بر میاد؟ هیچی،
همین که وقتی سر و کله یه ۱۷ از دور پیدا شد
مواظب باشیم از ۵۲ پایین تر نریم.

| تجربه‌ی هم‌زمانی یونگ |

مفهوم هم‌زمانی، اولین بار به دست کارل گوستاو یونگ، روانپزشک سوئیسی، در دهه ۱۹۲۰ میلادی توضیح داده شد. هم‌زمانی اصطلاحی توصیفی است برای رابطه بین دو واقعه که از بعد معنا به یکدیگر مرتبط هستند؛ رابطه‌ای که نمی‌توان از طریق علت و معلول شرح داد و همین «معنا» هم‌زمانی را از یک رویداد صرفا هم‌زمان متمایز می‌سازد. هم‌زمانی تقارن رویدادهایی است که برای فرد معنی‌دار است؛ بنابراین هر تجربه هم‌زمانی منحصر به فرد است. ممکن است دو اتفاق هم¬زمان برای یک فرد معنی داشته باشد و برای دیگری نداشته و هم‌زمانی محسوب نشود. درک یک واقعه هم‌زمانی مستلزم این است که فرد توانایی توجه به وضعیت ذهنی خود اعم از فکر، احساس، بصیرت، رؤیا یا پیش‌آگاهی را داشته باشد و به طور شهودی  آن‌را با یک واقعه بیرونی مرتبط سازد.

مثلاً محققی که در خصوص نکته مهمی سردرگم شده است و نیاز به اطلاعات فنی بسیار پیچیده‌ای دارد، به طور اتفاقی هنگام صرف شام در رستوران متوجه گفت‌وگوی بین دو دوست در همان زمینه‌ای می‌‌شود که او در آن دچار چالش شده بود و می‌تواند جواب معمای خود را پیدا کند. یونگ منشاء و منبع چنین رویدادهایی را در ناخودآگاه جمعی افراد (ظرفیت‌های مشترک انسان‌ها) می‌داند و معتقد است که روان انسان، از طریق ناخودآگاه جمعی، با طبیعت و دنیای عینی در ارتباط است و حوادث هم‌زمانی هم که نمی‌توان به‌وسیله‌ی منطق علّی توجیهشان کرد، برآمده از چنین رابطه‌ای هستند.

🌱

ما از فقدان عشق می‌ترسیم. ترس از فقدان عشق یعنی منع کردن بعضی اشکال عشق (عشق محرم‌خواهانه، عشق بین نژادهای متفاوت، عشق هم‌جنس‌خواهانه، یا روابط جنسی به‌اصطلاح منحرفانه و از این دست). کودک به والدینش می‌گوید: «در قبال عشق و حمایتی که به من می‌دهید، تا جای ممکن، همان چیزی خواهم بود که دلخواه شماست.»

کم‌وبیش شبیه حکایت تامس هابز درباره حکومت مطلقه - که در آن حاکم مطلق به معنی واقعی کلمه امکان زندگی را مهیا می‌کند - حمایت از آدم‌ها برای بقا مهم‌تر از هر چیز است: همه‌چیز باید فدای این امر شود جز جان آدمی.

امنیت به میل ترجیح داده می‌شود؛ میل فدای امنیت می‌شود. ولی این امنیتِ مفروض، دست‌کم از منظر فروید، به قیمت قابل ملاحظه‌ای تمام می‌شود؛ در واقع، به قیمت فروکاسته شدن به یک ابژه، به خاطر اینکه مثل یک ابژه با ما رفتار می‌شود.

🌹

| ۶کار اشتباه که باید ترکشون کنی |

اشتباه اول: سرزنش کردن خودت وقتی اشتباه می‌کنی.
جایگزین صحیح: به جای سرزنش، نقطه ضعفت رو شناسایی کن و رشد کن.

اشتباه دوم: وانمود کردن به اینکه حالت خوبه درحالی‌که حالت بده.
جایگزین صحیح: درباره حال بدت با یک انسان امن مثل روانشناس یا مشاور صحبت کن.

اشتباه سوم: باور به اینکه برای ارزشمند بودن حتما باید موفق باشی.
باور جایگزین: برای ارزش‌هات تلاش کن و بدون، موفقیت، یعنی رشد؛ نه رسیدن به مقصد.

اشتباه چهارم: بد دونستن و سرکوب کردن احساسات بدی که داری.
جایگزین صحیح: منشأ احساساتت رو به کمک مشاور کشف، و راه کنترلش رو یاد بگیر و سرکوبش نکن.

اشتباه پنجم: اینکه فکر می‌کنی به کمک نیاز نداری و از کسی کمک نمی‌گیری.
جایگزین صحیح: کمک گرفتن از افراد قابل اتکا و امن صحیح و کاملا کار درستی است.

اشتباه ششم: باور به اینکه همیشه همین جایی که هستی می‌مونی.
جایگزین صحیح: من با رشدِ مهارت‌هام و با گسترش روابط صحیح می‌تونم شرایطم رو تغییر بدم و اوضاعم رو بهتر کنم.

🌱